บุญเสบียงสวรรค์ ครั้งที่ 12 พิธีหล่อพระพุทธญาณเมตตาประทานพร

จี๊ดจ๊าด

กว่าจะถึงวันเททองหล่อพระพุทธเมตตาประทานพร อาทิตย์ที่ 22 มิถุนายน 2557

วันพฤหัสบดีที่ 19 มิถุนายน 2557 ช่วงเย็นดิฉันเลิกงานต้องรีบไปบ้าน อ.เจน ตามที่ได้นัดหมายกันกับทีมงานคนอื่นก็เพราะยังต้องมีกิจกรรมอื่นที่ต้องเร่งทำก็คือ พวกเราต้องมาจัดเตรียมข้าวของสำหรับทีมทำงาน 2 ทีม ทีมที่  1  คุณรุ้ง เป็นแม่ทัพ จะเป็นผู้นำทีมเดินทางไปก่อนวันงานเททองหล่อพระฯ ทีมที่ 2 อ.เจน เป็นแม่ทัพ จะเป็นผู้นำทีมลูกทัวร์ไปกับรถบัส 16 บัส  ดังนั้น พวกเราต้องทำงานหนักในการจัดเตรียมอุปกรณ์สิ่งของต่าง ๆ สำหรับทีมทำงาน 2  ทีมค่ะ  ตกลงกว่าจะเสร็จวันนี้ปาเข้าไปเกือบ 5 ทุ่ม กว่าจะนอนก็ปาเข้าไปสองยามพอดิบพอดีค่ะ แทบจะไม่มีแรงเพราะเหนื่อยมากค่ะ



วันศุกร์ที่ 20 มิถุนายน 2557  ตื่นเช้ามาก็เดินแบบล่วงโรยมากเพราะงานก็ทำทั้งวันตั้งแต่ 7.30 น. ถึง 5 โมงเย็น และเดินทางอีกกว่าจะถึงบ้าน อ.เจน ก็นัยน์ตาลอยแล้วค่ะ แต่ยังมีงานต้องทำอีกมากก็ทำต่อไปค่ะ จนถึงสองยามค่ะ วันนี้ทีมงานที่ต้องเดินทางไปล่วงหน้าก่อนวันงานก็มาพร้อมกันที่บ้าน อ.เจน แล้ว แต่คืนนี้ อ.เจน และคุณรุ้ง ไปถ่ายทำรายการคนอวดผีกว่าจะกลับก็ประมาณ ตี 2 ครึ่ง (ขอกลับเร็วเพราะต้องรีบเดินทางปกติเกือบเช้า) ตามที่นัดหมายทีมงานที่ 1  ต้องเดินทางทันทีที่ อ.เจน และ คุณรุ้ง กลับถึงบ้าน จำเป็นต้องรีบนอนพักเอาแรง โดยมีคำสั่งว่าให้นอนกันแต่วัน แต่เอาเข้าจริงเกือบสองยามค่ะ มาสะดุ้งตื่นก็นอนที่แม่ตี้มาเรียกให้ไปอาบน้ำตอนนั้นก็ตี 2 กว่า ๆ เพราะแม่บอกว่า อ.เจน กำลังเดินทางมาแล้ว นอนได้แป๊ปเดียว เล่นเอาเซหน้าเซหลังเลยค่ะไม่ค่อยมีเวลาพักผ่อนค่ะ ประมาณตี 3 อ.เจน และคุณรุ้ง ก็มาถึงบ้าน



ทั้งสองคนก็รีบอาบน้ำคุณรุ้ง เตรียมเดินทาง อ.เจน เตรียมเข้านอนไม่ได้ไปด้วย เพราะ อ.เจน ได้ใช้พลังไปมากกับการสื่อวิญญาณผีที่ป่าช้าเฮี้ยน ที่จังหวัดปราจีนบุรี  มีศพอยู่ประมาณ 3,000 ศพ หลอนมั้ยล่ะค่ะ มีเรื่องเล่านิดหน่อยค่ะ คืนนั้นประมาณ 5 ทุ่ม ดิฉันมีปัญหาเกี่ยวกับงานบุญจึงโทรศัพท์ไปหาคุณภุชงค์ที่ไปเฝ้าคอยดูแลอาจารย์ที่คนอวดผี แต่ดิฉันไม่ได้ยินเสียงคุณภุชงค์เลยแม้สักครั้งเดียวทั้งที่เขาโทรมาและดิฉันโทรไป แต่เหตุการณ์หลอนๆ แบบนี้ดิฉันเจอบ่อยมากก็คิดว่าคุณภุชงค์จะต้องได้ยินเสียงของดิฉันคนเดียวเป็นแน่ และรู้ด้วยวาผีมักจะกลัวคุณรุ้ง จึงพูดออกไปว่า ฟังนะ อีลุง ไปเอาโทรศัพท์คุณรุ้งมาพูดแทน อันนี้ไม่ได้เรื่องแล้ว สงสัยผีมาอยู่ใกล้ ๆ ลุงแน่ ถึงเป็นแบบนี้  แต่ระหว่างรอโทรศัพท์กลับมาจึงให้น้องเก่ง ทดลองโทรไปบ้างปรากฎว่า ก็เป็นเหมือนกันเขาได้ยินเสียงเราแต่เราไม่ได้ยินเสียงของเขา หลังจากนั้น คุณภุชงค์ ก็ได้ใช้โทรศัพท์คุณรุ้ง โทรมาหาดิฉัน แต่คราวนี้ได้ยินเสียงกันชัดเจนมากค่ะ เมื่อพูดเรื่องงานเสร็จแล้ว ดิฉันก็อดที่จะอวยชัยให้พรลุงแกเสียไม่ได้ ก็เลยอวยพรไปว่า ลุง ขอให้เจอผี 3 ตัวนะบ้ายบาย ลุง บอกว่า พี่อย่าพูดสิครับตอนนี้ผมปวดท้องฉี่มากยังไม่กล้าเดินไปเข้าห้องน้ำเลยป่าช้าทั้งน้านน่ากลัวมาก ที่ฮา มาก ๆ ก็ตอนที่ คุณรุ้ง กลับมารายงานว่า ลุง เขาฉี่ใส่ถุงพาสติกก๊อบแก็บและมัดปากถุงไว้เรียบร้อยพี่ไม่ต้องห่วงเลย คนอะไรชาญฉลาดยิ่งนัก



วันเสาร์ที่ 22 มิถุนายน 2557 คณะเดินทางก็พร้อมเดินทางมี อ.เจน และแม่ตี้ ยืนส่งอยู่ที่หน้าบ้านค่ะ เรานำรถไป 2 คัน ขนโต๊ะวางข้าวของ เครื่องบวงสรวง ขนมหวาน และผลไม้ เต็มแน่นรถไปหมด รวมทั้งกับข้าวที่จัดเต็มกันไปไม่ให้อดไม่ให้อยากกันล่ะคราวนี้ค่ะ เมนูอาหาร ที่ตั้งใจปรุงกันอย่างเต็มที่ก็คือต้มข่าไก่  เส้นใหญ่ผัดซีอิ้ว  ผัดผักฟักแม้ว ปลาทอด 3 ตัว ปูม้านึ่ง   เมื่อเดินทางไปถึงก็รีบทำงาน อากาศร้อนมาก แสงแดดจ้า ร้อนเปรี้ยงค่ะ เราเริ่มจากเก้าอี้ 1,000 ตัว ที่สั่งมายังวางระเกะระกะไม่เป็นระเบียบต่างก็รีบกันน่าดูข้าวปลาก็ยังไม่ได้กินกัน แผนก๋วยเตี๋ยวผัดซีอิ้ว คงต้องรอไปก่อน พวกเราต้องรีบขนย้ายจัดเตรียมให้ได้มากที่สุดและเพื่อให้ทันเวลาด้วยค่ะ ต้องกางเต้นสีชมพู ซึ่งเป็นเงินของผู้บริจาคค่ะและมีตั้งหลายตัว เมื่อจัดเก้าอี้ ทั้ง 900 ตัว ผู้จัดมีเพียง 2 คน คนอื่น ๆ ก็ต้องไปทำงานที่มุมอื่นค่ะ แบ่งกระจายกำลังกันไปค่ะ ดีใจจังเก้าอี้จัดเสร็จแล้วไปผัดก๋วยเตี๋ยวเส้นใหญ่กินกันดีกว่า  เมื่อเข้าไปในกระต๊อบ ก็เริ่มด้วยหั่นผักขะน้า ฉีกเส้นก๋วยเตี๋ยว เกือบ 4 โมงเย็นกว่าจะได้กินค่ะสรุปมีงานที่ต้องวิ่งไปที่หน้างานอีกดิฉันจึงให้คุณมิตร ผัดแทน แต่ต่อมาก็มารายงานว่าผัดได้หม้อเบ้อเร้อ แต่ผมชิมแล้วครับ ผมว่า “หม...ไม่แด...” ครับ  (น้องเก่ง กิน ไป 2 จาน นอกนั้นไปแจกคนงาน) ซึ่งทุกคนก็หิวมาก เย็นมากแล้ว จึงทำกับข้าวใหม่ด้วยการทอดปลา 3 ตัว และนึ่งปู ฝีมือน้ำจิ้มคุณรุ้ง แต่มะนาวใครบีบก็ไม่รู้มันขมสาหัสมากค่ะ  ส่วนดิฉันก็ผัดฝักแม้วอีท่าไหนก็ไม่รู้เค็มซะต้องทิ้งคะ  เกือบเย็นแล้วยังไม่มีอะไรตกถึงท้องกันเลย อาหารมื้อนี้รวบยอดมื้อกลางวันและมื้อเย็นเข้าด้วยกัน ทุกคนที่หน้างานน้ำแทบไม่มีจะกินลำคอแห้งผากเชียวค่ะ ระหว่างนั้นพัดลมไอน้ำ 45 ตัว ก็นำมาตั้งไว้ภายในเต้นท์ แต่เมื่อไปดูก็แทบช็อคเพราะว่าเก้าอี้ที่จัดไว้อย่างดี ล้มระเนระนาด นี่ต้องจัดใหม่หรือนี่ ค่ะดิฉันต้องจัดเก้าอี้ใหม่ รอบแรก จัด 3 คน รอบนี้ 2 คน เดินขาลากเลยค่ะ  เกือบสองยามก็เดินทางกลับไปที่พักคราวนี้นอนตาแข็งนอนไม่หลับค่ะ

เรื่องเหลือเชื่อเกิดขึ้นได้เสมอเพราะบุญมีจริง สิ่งศักดิ์มีจริงค่ะ  ตลอดทั้งวัน อ.เจน ก็โทรศัพท์มาเป็นระยะเพื่อเตือนให้คุณรุ้ง บอกกล่าวต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ขออย่าให้ฝนตก  (มารู้ที่หลังว่า มีเสียงมาบอกว่าต้องบอกกล่าว ฝนจะตกนะ เสียงนี้ทำให้ อ.เจน เกิดความกังวลใจ)  แต่คุณรุ้ง ไม่ได้อยู่กับโทรศัพท์ อ.เจน โทรมาหาดิฉัน อย่าลืมไปบอกกล่าว กว่าจะขึ้นเนินเขาไปได้ก็เกือบ 1 ทุ่มค่ะ  ดิฉันเดินตามคุณรุ้งไปบนเนินเขาตรงประตูสวรรค์เพื่อบอกกล่าวต่อ องค์อมรินทร์ พระพิรุณ เจ้าที่เจ้าทาง และสิ่งศักดิ์สิทธิ์  โดยบอกกล่าวว่า พรุ่งนี้เป็นวันสำคัญจะมีการเททองหล่อพระพุทธญาณเมตตาประทานพร ขอให้เหล่าเทวดา องค์อมรินทร์ พระพิรุณ เจ้าที่เจ้าทาง และสิ่งศักดิ์สิทธิ์  ให้ท่านมาร่วมอนุโมทนาบุญ และขออย่าได้มีฝนตก ขอให้ไม่มีแดด อากาศร่มรื่น เย็นสบาย  และขอได้โปรดแสดงปรากฏการณ์ให้ทุกคนได้รับรู้ด้วย  ซึ่ง อ.เจน อยู่ที่บ้านก็ได้บอกกล่าวเหมือนกับที่คุณรุ้ง ด้วยเช่นกันค่ะ  แม่ตี้ก็บอกกล่าวหลวงพ่อโตก่อนออกจากบ้านด้วยเช่นกันค่ะ เมื่อเสร็จพิธีบอกกล่าวแล้ว คุณรุ้ง กับ ดิฉัน ก็กราบลงบนพื้นดิน และลุกขึ้น



ทันใดนั้น มีละออกน้ำเล็ก ๆ รับรองได้ว่าไม่ใช่เม็ดฝนอย่างแน่นอน เหมือนเป็นละอองน้ำเม็ดเล็กมาพรมอยู่ทั่วร่างของเราทั้งสองเดินไปทางไหนก็ยังรู้สึกอย่างนั้น  เมื่อเดินมาถึงกระต๊อบปรากฏการณ์นั้นก็หยุดลงค่ะ นอกจากนี้ไม่มีแมลงเม่าแม้สักตัวเดียว ปกติถ้ากลางวันจะมีหมู่แมลงวัน กลางคืนมีทั้งแมลงวันและแมลงเม่า แต่ครั้งนี้ไม่มีเลยค่ะ ปกติทำงานกลางคืนที่นี่ไม่ได้เลยเพราะหมู่แมลงนี่แหละค่ะ จน คุณรุ้ง จึงพูดติดตลกว่า ให้พี่จี๊ดทำพิธีไล่แมลง ก็ยังขำ ๆ กันอยู่เลย นี่ก็เป็นสิ่งที่น่าประหลาดใจมากค่ะ

คุณรุ้ง และทีมงานบางส่วนที่ทำงานกันตลอดทั้งวันจนไม่พักกินข้าวกินน้ำ อาหารไม่ตกถึงท้องเลยค่ะ แต่ทำไมไม่รู้สึกหิวโหยเลยค่ะ คุณรุ้ง บอกว่าอิ่มด้วยบุญค่ะ  
พระนั่งปรก 4 รูป ที่ทุกท่านได้เห็นในงานพิธีนี้ท่านก็ไม่ทราบว่า อ.เจน เป็นใคร เพราะวันที่เดินทางไปนิมนต์ท่านนั้นก็ค่อนข้างจะมืดค่ำ แถมท่านพูดถามว่ามีใบฎีกามาเชิญหรือไม่ พวกเราบอกว่าต้องมีด้วยหรือค่ะ ท่านก็ยิ้ม ๆ ว่ามีโยม เมื่อท่านจ้องไปที่ อ.เจน แล้วท่านก็รับนิมนต์ทุกรายค่ะจนถึงวันงานท่านคงคาดไม่ถึงว่า อ.เจน จะนำพาคนมามากมายขนาดนี้ค่ะ



ปรากฏการณ์มหัศจรรย์บนท้องฟ้า  
ถ้าท่านที่อยู่ภายในงานพิธีและจำภาพสถานที่ในวันงานได้ก็ขอให้นึกภาพตามดังนี้ คือ เวลาประมาณ 12.30 น. ถ้าท่านหันหน้าไปที่พระสงฆ์ 9 รูป และแหงนหน้าไปบนท้องฟ้า จะได้เห็นเงาของพระพุทธรูปปรางสมาธิมีฐานฉุกชีเป็นชั้น และที่มือประสานสมาธินั้นมีแสงลอดออกมาเป็นลำแสง  แต่เรื่องที่ยังไม่มีใครรู้ก็คือ อ.เจน และคุณรุ้ง ตั้งใจไว้แต่แรกว่า พระพุทธญาณเมตตาประทานพรจะมีฐานฉุกชี 5 ชั้นด้วยค่ะ

อ.เจน เล่าว่า ระหว่างทำพิธีการที่คุณทิดตั่น ได้อันเชิญเทพเทวาและสิ่งศักดิ์สิทธิอยู่นั้น อ.เจน พยายามมองหาเทพเทวาและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ไม่เห็นท่านเสด็จมา ก็คิดไปว่าหรือคงจะไม่ใช่ฤกษ์เวลานั้นก็ได้ค่ะ ระหว่างนั้นก็มีท้องฟ้ามืดครึ้มเหมือนฝนกำลังจะตก ดิฉันอยู่เบื้องหลังของ อ.เจน และคุณรุ้ง ตอนนั้นเริ่มมีละอองฝนเล็ก ๆ บ้างแล้ว แต่ดิฉันได้เห็น อ.เจน หลับตาเหมือนการทำสมาธิมิได้ดูพิธีการของคุณทิดตั่นมากนัก ด้วยความเป็นศิษย์จึงรู้ว่า อ.เจน ต้องอธิษฐานจิตเพื่อการใดแน่นอนค่ะ ต่อมา อ.เจน จึงได้เล่าให้ฟังว่า ฝนกำลังจะตกลงมา อ.เจน จึงบอกให้คุณรุ้ง ช่วยกันอธิษฐานจิตขอให้ได้โปรดช่วยเมตตา ขออย่าให้มีฝนตกลงมา เพราะงานพิธีจะต้องลำบากและไม่สำเร็จตามที่ตั้งใจไว้ค่ะ จึงขอให้ท่านเทพเทวาสิ่งศักดิ์สิทธิและพระพิรุณโปรดเลื่อนเมฆ เลื่อนฝน ออกไปก่อนค่ะ และ อ.เจน ก็ได้เห็นว่าบนท้องฟ้า มีคนโทใหญ่มากสีทองมีลวดลายสวยงามในภาชนะนั้นมีน้ำและกำลังจะเทลงมาแต่ไม่เห็นผู้เทคนโทนั้น  อ.เจน จึงบอกกล่าวว่าขออย่าเทน้ำฝนลงมา  แต่มีเสียงพูดขึ้นมาว่า ไม่ได้ ๆ นี่เป็นหน้าที่ของเรา เรามีหน้าที่นี้ต้องทำตามหน้าที่ อ.เจนจึงพูดด้วยจิตไปว่า ไม่ได้นะท่าน ท่านอย่าให้งานของลูกได้เสียหายเพราะลูกตั้งใจให้งานสำเร็จ ด้วยสถานที่นี้เป็นดินแดนของพระพุทธภูมิ อ.เจน จึงขอบารมีที่ทำมาทั้งหมดมาเกื้อหนุนช่วยเหลือ ทันใดนั้น อ.เจน จึงได้เห็นมือสีเขียวหยกและเป็นมือที่ใหญ่มากเปรียบเหมือนมือของพระปฏิมากร เหมือนมือพระปรางห้ามญาติ ยกขึ้นห้ามมิให้เทคนโท แล้วคนโทนั้นก็ค่อย ๆ ยกขึ้นไม่เท อ.เจน ได้เห็นเพียงแว๊บเดียวแต่ชัดเจนมากค่ะ
อ.เจน บอกว่า ช่วงที่ทำบุญใหญ่ได้รักษาศีลบริสุทธิ์ และทำบุญใหญ่ตลอด ดังนั้น เมื่อเสียงของคนมีศีลก็จะดังไปถึง องค์เทพเทวา สิ่งศักดิ์สิทธิ์ และองค์อินทร์ ท่านจึงเสด็จมากันมากมายค่ะ




ปรากฏการณ์มหัศจรรย์บนพื้นดิน   
ระหว่างที่ทิดตั่น ประกอบพิธีอยู่นั้น ลมก็ไม่มี  แต่สัปทนหักล้มกระเด็นเฉี่ยวทิดตั่น ไปหน่อยเดียว ดิฉันตกใจและรู้สึกว่าทิดตั่นก็ตกใจด้วยเช่นกันค่ะ  เรื่องนี้ ดิฉันข้องใจมากเพราะว่า ฐานร่มก็เป็นเหล็กมั่นคง ลมก็ไม่มี ทำไมล้มมาได้ อ.เจน ได้บอกแก่ดิฉันว่า คุณทิดตั่น เขาคิดไม่ค้อยดีตั้งแต่แรกว่า ตัวเขาเองทำพิธีคนเดียวก็พอแล้ว ค่ะ
ปรากฏการณ์มหัศจรรย์บนฝ่ามือ   
น้องเอก ได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่ตีฆ้อง พิธีการมีระยะเวลาการตีฆ้องยาวนานนับชั่วโมง เพราะต้องตีฆ้องตลอดเวลาทำให้ฝ่ามือพองจนเป็นหนังพอง และเป็นห้อเลือดบนฝ่ามือ ทุกคนดูแล้วก็สงสารน้องเอก ต่างคิดว่าคงอีกหลายวันกว่าจะหาย แต่ปรากฏว่า 2 วนผ่านมา น้องเอกยืนฝ่ามือมาให้ดูพร้อมกับร้องว่า ไม่น่าเชื่อครับแผลอย่างนี้จริง ๆ แล้วต้องเป็นอาทิตย์ แต่นี่แค่ 2 วันเองเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นที่ฝ่ามือค่ะ


ส่วนคนขับรถทั้ง 16 บัส ต่างก็หารือกันแล้วเพราะเห็นว่าบนท้องฟ้า น่าจะฝนตก จึงให้คนขับเตรียมพร้อมที่ขับรถออกไปที่หน้าถนน เพราะกลัวดินแฉะติดล้อรถและขับเคลื่อนออกยากลำบาก แต่ฝนไม่ตกค่ะ

ดิฉันเชื่อในบุญ เชื่อในการทำความดี เพราะดิฉันมีผู้นำที่นำทางให้ดิฉันและทุกท่านได้ทำความดี ดิฉันก็แอบภูมิใจอยู่ลึก ๆ ที่ทุกท่านประทับใจในบุญที่ท่านได้ทำลงไป และขออย่าได้คิดว่า อ.เจน ค้าขายวัตถุมงคลเพื่อตนเองเพราะ อ.เจน ก็ได้บอกไว้แล้วว่า เงินที่เหลือนำไปทำนุบำรุงสำนักปฏิบัติธรรมในส่วนที่ขาด ซึ่งท่านก็ได้ไปถึงสถานที่ก็ต้องทราบดีว่า ที่นี่มีอะไรบ้าง นอกจากเต้นท์ที่ท่านเห็นแล้วก็ยังไม่มีอะไรเลยที่เป็นรูปร่างค่ะ ดิฉันจึงขอเชิญชวนให้ทุกท่านทำบุญด้วยจิตเป็นกุศลอย่าได้มีความกังวลว่าเงินที่บริจาคนั้นเขาไปทำอะไรบ้าง อ.เจน มักพูดเสมอว่า เป็นผู้รู้กรรมจะไม่ทำกรรมเสียเองค่ะ

ท้ายนี้ ดิฉันขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านที่ได้ร่วมบุญใหญ่ด้วยกันค่ะ

narutogetbird

Panu

อนุโมทนาบุญด้วยครับ