ภารกิจ Delete ผี บ้านอาจารย์เจน

จี๊ดจ๊าด · โพสต์เมื่อ 2013-11-25 19:33:01

ยายเหลิม เป็นแม่สามีของเจ้าของร้านทำผม ชื่อพี่เล็ก ซึ่ง อ.เจน ผูกขาดอยู่ที่นี่ เพราะอยู่ในซอยข้างบ้าน และเป็นช่างทำผมที่รู้ใจ ราคายุติธรรม (ถูกมากๆ) อ.เจน ทำผมเขามาตั้งแต่วัยรุ่น ยายเหลิม คนนี้ เปิดร้านอาหารตามสั่งอยู่ติดกับโรงเรียนวัดบางหลัด แกก็ขายในราคายุติธรรมด้วยเช่นกัน

- ทุกคืนประมาณ ตี 3 ½ ถึง 4 ยายเหลิม จะต้องเข็นรถที่มีสัมภาระข้าวของที่เตรียมไว้ค้าขายทุกวัน และต้องผ่านซอยข้างบ้าน อ.เจน ที่ข้างบ้าน อ.เจน จะมีซอยเล็กๆ ค่ะ และทุกวันแกก็จะเหลือบไปมองศาลพระภูมิเจ้าที่ของบ้าน อ.เจน ทุกวัน มันเป็นความเคยชินของแก โดยแกจะขอพรให้ขายดิบขายดีทุกวัน พระภูมิเจ้าที่บ้าน อ.เจน จะอยู่ที่มุมระเบียงบ้านจะเด่นเห็นได้ชัดเจนถ้าเงยหน้าไปดูค่ะ

- วันแรกที่เจอ คืนนี้ก็เช่นเหมือนทุกคืน ยายเหลิม แกแหงนหน้าขึ้นไปมองศาลพระภูมิเจ้าที่บ้าน อ.เจน แต่ปรากฏว่า แกได้เห็นผู้หญิงผมยาว นั่งห้อยขา หันหน้าออกมาทางระเบียงบ้าน และในความมืดนั้น แกก็คิดไปว่า ทำไม แม่ตี้ (แม่ อ.เจน เป็นเพื่อนกับแกค่ะ) เอาหุ่นผู้หญิงมาวางไว้บนระเบียงบ้านทำไมน้า วันแรกก็ผ่านไป

- วันที่สอง และวันที่สาม แกก็แหงนหน้าไปขอพรศาลพระภูมิเหมือนเคยค่ะ แกก็ยังเห็นหุ่นผู้หญิงคนนี้ตัวเดิมอีก ใจก็คิดไปว่า ดูซิสองสามวันนี้ แม่ตี้ก็ยังไม่เก็บหุ่นเข้าบ้านอีก จึงได้ไปถามแม่ตี้ว่า เอาหุ่นผู้หญิงผมยาวๆ มาวางไว้บนระเบียงบ้านทำไม ไม่เก็บเข้าบ้านเดี๋ยวฝนฟ้าตกลงมาจะเปียกหมด แม่ตี้ก็บอกว่า เอไม่มีน่ะ ที่บ้านฉันไม่มีหุ่นนะยายเหลิม แกตาฝาดหรือเปล่า ตอนนี้ยายเหลิม เริ่มกลัวแล้วซิ แต่แกก็เข้าข้างตัวเอง จึงบอกแม่ตี้ไปว่า สงสัยจะเห็นผิดคงจะเป็นขันมั้ง แม่ตี้ก็บอกว่า ยายเหลิม ก็แกเห็นผู้หญิงผมยาวจะเป็นขันไปได้ยังไง คนละเรื่อง ตอนนี้ยายเหลิมเริ่มกลัวแล้ว

- วันที่สี่ วันนี้ยายเหลิม ต้องมองอย่างตั้งใจแล้วว่ามันอะไรกันแน่ ซึ่งแกก็เห็นจังๆ เพราะหุ่นที่แกคิดนั้น นั่งห้อยขาอยู่บนราวระเบียงบ้าน ซ้ำยังแกว่งขาไปมา ไหวๆ อย่างเห็นได้ชัด คราวนี้แกเข็นรถอย่างไว และไม่เหลียวหลังกลับมามองอีกเลย แกเริ่มใจเสียและตกใจ เห็นว่าใจสั่นเป็นกลองเพล วันต่อมาแกก็ก้มหน้าไม่แหงนดูระเบียงบ้านและออกจากบ้านสายหน่อยจะได้มีเพื่อนเดินถนน สายของวันนั้นแกก็มาหาแม่ตี้ และเล่าสิ่งที่เห็นให้แม่ตี้รับฟัง ก็ขำๆ กันว่า แหม? หุ่นผู้หญิงกับขัน เนี่ยนะ มันช่างต่างกันมากเลยพูดไปได้ แม่ตี้ CNN เจอผีภายในบ้าน ปกติแม่ตี้ก็พบเจอผีออกบ่อยๆ จึงไม่กลัวผีค่ะ แต่ก็ไม่มีเวลาได้พบเจอกับ อ.เจน กับคุณรุ้ง สักวัน เนื่องจาก แม่ตี้ต้องตื่นนอนเที่ยงคืนเพื่อไปซื้อของที่ตลาดศาลาน้ำร้อนมาขายในเช้าวันรุ่งขึ้น อ.เจน กับ คุณรุ้ง กลับมาบ้านก็ปาเข้าไปสองยามตีหนึ่งเหมือนกัน หรือบางวันกลับมาก่อนเวลาก็เข้าไปนั่งสมาธิในห้องพระ แม่ตี้ก็ไม่กล้าเข้าไปรบกวน ช่วงนี้ อ.เจน มีงานเข้า ช่วงออกสื่อนี่แหละ มีทั้งเชิญไปเป็นวิทยากรตามโรงพยาบาล และสถานที่ต่างๆ รวมทั้งไปอัดรายการคนอวดผี ที่บ้านผีเฮี้ยน มีทั้งในกรุงเทพฯ และต่างจังหวัด นอกจากนี้ยังมีช่วยเหลือคนเร่งด่วนด้วย จึงทำให้แม่ตี้ไม่ได้พูดคุยกัน จึงไม่มีเวลาที่จะได้บอกกล่าวสิ่งที่ยายเหลิมพบเจอ และที่สำคัญปรากฏว่า มีอยู่วันหนึ่งแม่ตี้นั่งเล่นอยู่ก็มืดมากแล้วหันไปเห็นผีตนนี้ เป็นผู้หญิงใบหน้าขาว โผล่มาแต่หัว เยื้องหน้ามาดู ตอนนั้นแม่ตี้กำลังนั่งดูทีวีอยู่พอดีได้ปะกันแฮม แต่ก็ไม่ได้ตระหนกตกใจอะไรมากมายนักเพราะเจอบ่อยค่ะ แม่ตี้ เห็นว่า อ.เจน กับ คุณรุ้ง ต้องออกจากบ้านทุกวัน ซึ่งเวลาที่จะพูดคุยกันจึงไม่ตรงกันสักที กว่าจะกลับมาบ้านแม่ตี้ก็เข้านอนไปก่อนแล้ว รอจังหวะว่างๆ แม่ตี้ก็ไม่ได้เล่าสักที แต่ก็ได้เล่าเรื่องราวนี้ให้ดิฉันรับฟังอยู่เนืองๆ เรื่องเล่าเอาฮา

คืนหนึ่งแม่ตี้ ตื่นจากที่นอนเหมือนเคย เดินก้าวลงบันไดบ้านมาสายตาก็เหลือบไปเห็น ผีหน้าเละ ยืนอยู่ข้างตู้เสื้อผ้า และหายเข้าไปในตู้เสื้อผ้า ท่านก็ไม่ว่าอะไรหรอกไปทำภารกิจสำหรับการขายของในตลาดเสร็จก็ประมาณ 10 โมงเช้า ถึงจะเข้าบ้านเมื่อได้พบกับ อ.เจน ก็ได้แจ้งเหตุให้ อ.เจน รับทราบ ในวันเดียวกัน อ.เจน ก็ได้สัมผัสกับผีตนนั้น อ.เจน เล่าให้ฟังว่าพี่ มันน่ากลัวมาก หน้าเละ มีตัวหนอนชอนไชยุบยับเต็มใบหน้า จึงได้อัญเชิญท่านพระภูมิเจ้าที่ โดยแจ้งแก่ท่านว่า ท่านนำวิญญาณเจ้ากรรมนายเวรของคนมาตรวจกรรมออกไปจากบ้านไม่หมดค่ะ ขอให้ท่านไปจัดการให้ด้วยค่ะ ซึ่งก็เรียบร้อยดี พระภูมิเจ้าที่ก็กลับมาบอกว่าจัดการให้แล้ว เพราะว่าผีก็มักจะแอบซ่อนหาตัวไม่เจอ เขาอยากได้บุญที่บ้านนี้ไม่อยากไปไหน เมื่อแม่ตี้ ได้พบเจอ อ.เจน กับ คุณรุ้ง ได้รับทราบ และขอให้ลูกสาวทั้งสองจัดการเสียที แม่ก็อยู่บ้านคนเดียวอยู่กับผีนี่แหละ จะได้ไม่ระแวง ลูกก็ไม่ว่างสักที ขั้นต้น ก็ได้เชิญท่านพระภูมเจ้าที่มาจัดการก่อน ซึ่งท่านก็มาด้วยการจิกผม และลาก กระชากออกไป เมื่อ อ.เจน ได้เห็นเช่นนั้น ก็ได้พูดด้วยจิตว่าท่านอย่าทำรุนแรงกับผีตนนี้ค่ะ ท่านก็ตอบกลับมาว่า มันเป็นผีชั่วร้าย ต้องทำแบบนี้มันถึงจะไป แต่เมื่อเจ้าว่ากล่าวเช่นนี้ ก็จัดการเอาเองแล้วกัน และท่านก็จากไปฝากผีตนนี้ไว้ภายในบ้านเช่นเดิม ยังอยู่ด้วยกันไปก่อน ส่วน อ.เจน ก็ไม่มีเวลาแล้ววันนี้ก็ต้องออกไปอัดรายการคนอวดผี ช่วงบ่ายแล้ว ต้องใช้เวลาค่ะ

สำหรับผีตนที่ยายเหลิมพบเห็นดังกล่าวก็ยังอยู่ภายในบ้าน อ.เจน คุณรุ้ง และ แม่ตี้ ก็เจอ เช่น อยู่ดีๆ ก็โผล่แต่หัวยื่นหน้ายื่นตาออกมาดูแล้วก็ผลุบหายไปในบัดดล มักจะแอบโผล่ออกมาจากตู้เสื้อผ้า และมุมบ้าน ซึ่งในช่วงสามสี่วันที่ผ่าน อ.เจน กับคุณรุ้ง ก็ไม่มีวันว่างจัดการสักครั้ง พอดีวันนั้นก็ต้องไปล่าท้าผีบ้านร้างของท่านขุน(คนโบราณ) คุณรุ้ง ก็ได้โทรมาเล่าให้ฟังแบบ ติดตลกว่า ไม่รู้ว่าจะจัดการผีที่ไหนดีระหว่างผีที่บ้าน กับ ผีบ้านท่านขุน แต่เมื่อผีตนนี้ก็อยู่กันมาตั้งหลายวันแล้วจะอยู่ต่อไปอีกสักหน่อยก็ไม่เป็นไร จริงมั้ยพี่ ดิฉันก็เห็นว่าจริงแฮะ เรื่องนี้ไม่มีใครถามแม่ตี้ CNNสักคนว่าแม่ตี้จะเป็นยังไง เพราะว่ามีแม่ตี้เท่านั้นที่อยู่กับผีตนนี้ทั้งวันทั้งคืน อยู่กันสองต่อสอง เพราะ อ.เจน กับคุณรุ้ง ออกจากบ้านแต่เช้ากว่าจะกลับถึงบ้านบางวันสองยาม ต้องร้องเพลงพี่เบริด์ ต้องอยู่กันไปอีกนานในบ้านหลังนี้............มีผี........และ มืดมิด

คุณรุ้งก็บอกว่า เอานะแม่ ก็อยู่กันมามาขนาดนี้แล้วเขาแค่มาสอดแนมเอง เอาไว้ก่อนนะแม่ อยู่กันมาตั้งหลายวันแล้วนี่ค่ะจะอยู่ต่ออีก 2-3 วัน ก็ไม่เป็นไร นอกจากนี้ ต้องไปช่วยเหลือผู้คนหมู่มากก่อน คือ อัดรายการอาทิตย์ละ2วัน แต่ก็มีงานช่วยเหลือคนด้วย เช่นตลาดทั้งตลาดขายไม่ดีก็เชิญ อ.เจน ไปดูว่าฮวงจุ้ยถูกต้อง หรือไม่ หรือ ว่ามีวิญญาณไม่ดี จึงขายของไม่ดี ซึ่งต้องช่วยเหลือคนจำนวนมากก่อนแล้วค่อยจัดการที่บ้านค่ะ
ทั้งๆ ที่รู้ว่าต้องทำอย่างไร ก็ยังไม่ได้ทำค่ะ เพราะไม่มีเวลา เพราะการจะเจรจาให้เป็นเรื่องเป็นราวไม่ใช่มาทำเล่นจะต้องใช้เวลาทำการนี้ นอกจากนี้ยังรอพวกลูกศิษย์ ให้มารวมพลังกันช่วยๆกันหน่อย ไอ้ความที่อยู่กันมาตั้งนานระหว่างคนกับผี ก็เลยลืมไปว่า ที่บ้านยังมีงาน delete ผีที่บ้าน อ.เจน

คุณรุ้ง ก็ได้พบเจอเหมือนกัน ทุกคืนไม่ว่าจะดึกดื่นเพียงใด คุณรุ้ง ก็จะต้องมานั่งสวดมนต์และภาวนากันในห้องตรวจกรรมของ อ.เจน นี่แหละค่ะ หากท่านได้เคยไปตรวจกรรมที่บ้าน อ.เจน ก็จะทราบได้ว่าห้องนี้เป็นห้องสี่เหลี่ยมบรรจุคนได้พอสมควร มีโต๊ะหมู่บูชาพระพุทธรูปและพระบรมสารีริกธาตุ ไม่เคยมีเหตุการณ์ใดให้ปรากฏค่ะ แต่คืนแรกที่พบเจอกันก็คือว่าวันนี้ทั้งสองคนไม่ได้สวดมนต์ทำวัตรเช้าคืนนี้ก็เลยรวบยอดสวดมนต์ทำวัตรเช้า-เย็น ซะเลยทีเดียว พอสวดมาถึงบทหนึ่ง ที่ว่า เตโสตตะมานุภาเวนะ, มาโรกาสัง ละภันตุ มา, ทะสะ ปุญญานุภาเวนะ, มาโรกาสัง ละภันตุ มาฯ แปลว่า ด้วยอานุภาพนั้น ขอหมู่มารอย่าได้ช่อง ด้วยเดชแห่งบุญทั้งสิบป้อง อย่าเปิดโอกาสแก่มารเทอญ ขยายความว่า
ด้วย อานุภาพของการอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลนี้ ขอให้ปกป้องทั้งสิบ (น่าจะหมายถึงสิบทิศ) ไม่ให้มีช่องโหว่เปิดโอกาสให้มารได้ นั่นเอง อันนี้ เป็นเคล็ดลับการพิชิตมารด้วยการปกป้องตนเองด้วยการอุทิศส่วนบุญส่วนกุศล ให้แผ่ไปทั้งสิบทิศ ทำให้ไม่มีช่องโหว่ ไม่มีโอกาสให้มารแทรกเข้ามาเล่นงานเราได้ เราก็จะได้ปฏิบัติธรรมตรงทางถึงนิพพานเสียที ไม่มีอะไรมาขวางทาง ไม่มีอะไรมาแทรกระหว่างการปฏิบัติธรรมนั่นเอง

ทันใดนั้น ก็มีเสียงค่ะ เสียงเหมือนกับคนมาเดินไปเดินมาอยู่ที่หน้าห้องตรวจกรรม คุณรุ้ง ได้ยินเสียงชัดเจนมากเพราะเดินย้ำเท้าเสียงหนักๆ ซึ่งในตอนแรก คุณรุ้ง ก็คิดเอาเองว่า คงจะเป็นผีบ้านผีเรือน คุณรุ้ง ก็คิดในใจว่าให้รอเดี๋ยว ๆ จะกรวดน้ำไปให้ แต่พอมาถึงท่อนขอขมาพระสงฆ์ ที่ว่า

กาเยนะ วาจายะ วะ เจตะสา วา,                ด้วยกายก็ดี ด้วยวาจาก็ดี ด้วยใจก็ดี
สังเฆ กุกัมมัง ปะกะตัง มะยา ยัง,             กรรมน่าติเตียนอันใด ที่ข้าพเจ้ากระทำแล้วในพระสงฆ์
สังโฆ ปะฏิคคัณหะตุ อัจจะยันตัง,             ขอพระสงฆ์ จงงดซึ่งโทษล่วงเกินอันนั้น
กาลันตะเร สังวะริตุง วะ สังเฆ,                เพื่อการสำรวมระวัง ในพระสงฆ์ ในกาลต่อไป

คุณรุ้ง เงยหน้าขึ้นมาก็ปรากกว่า มีใบหน้าของหญิงสาววัยรุ่น หน้าซีดขาว ปากแดง ยื่นหน้ามาหาไกล้มากๆ คุณรุ้ง บอกน่ากลัวจริง ๆ หลังจากนั้นก็ได้ไปบอกให้ อ.เจน จัดการให้ผีตนนี้ออกไปจากบ้านซะที หลายวันแล้ว อ.เจน สืบแหล่งที่มาของผีสาว เมื่อได้ดูด้วยจิตที่เป็นสมาธิแล้วจึงได้รู้ว่า ผีตนนั้นเป็นผีร้าย โดยผู้ที่ส่งหล่อนมาด้วยการใช้ อวิชา ส่งมาเพื่อให้คอยสอดแนมและสังเกตการณ์ เธอมีรูปร่างสูง ผมยาว ใบหน้าขาวซีด ปากแดง น่ากลัวมาก จากการได้สื่อสารเจรจากับเจ้าหล่อนก็ได้ความว่า ผีตนนี้ ได้รับคำสั่งให้มาคอย มาเฝ้าดู เฝ้าสังเกตการณ์ มาดูพฤติกรรมของ อ.เจน และกลับไปรายงานเจ้านายของมัน อ.เจน จึงถามกลับไปว่า ใครสั่งมา แต่ผีตนนั้นก็ไม่ตอบคำถาม แต่ปรากฏภาพของ ชายชุดสีขาว เกล้าผมมวย ลักษณะผอมดำ เส้นผมสีขาวปนเทาๆ ก็คงไม่ต้องเดาให้ยากว่าเป็นใคร อ.เจน บอกว่าจำหน้าได้แม่นยำ แต่ก็ไม่ว่าอะไรเขาหรอกค่ะ เพียงแต่อัญเชิญท่านพระภูมิเจ้าที่ให้ท่านมาช่วย อ.เจน กับคุณรุ้ง มักจะขอให้ท่านช่วยเหลือประจำเกือบจะทุกเรื่อง จวนจะเป็นเกลอกันอยู่แล้ว

ท่านพระภูมิเจ้าที่น้อยใจ อ.เจน ท่านศาลพระภูมิเจ้าที่ก็ได้มาตามคำเชิญของ อ.เจน ค่ะ (อ.เจน อุทิศบุญให้เจ้าที่ที่บ้านเป็นประจำท่านประกอบกับท่านมีคุณธรรมช่วยเหลือคนด้วยค่ะ) เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อมีวันว่างอยู่วันหนึ่ง อ.เจน จึงได้อัญเชิญท่านพระภูมิเจ้าที่ให้จัดการกับผีตนนี้ ท่านก็มา และก็ตรงมาจิกผมผีร้ายตนนี้ แต่ อ.เจน ก็บอกเตือนท่านไปว่า ท่านเบาๆ หน่อยค่ะท่าน สงสารเขาค่ะ ทันใดนั้นท่านพระภูมิเจ้าที่ ก็ได้หันมาดุ ว่าผีตนนี้ร้ายนัก หากไม่ทำรุนแรงก็อย่าหวังว่ามันจะยอม ถ้าเจ้าว่าอย่างนั้นเจ้าก็จัดการเอาเองเถิด และท่านก็จากไป ก่อนจากท่านว่ามันเป็นผีร้าย ถ้าเช่นนั้เจ้าก็จัดการเอาเองก็แล้วกันข้าไม่ยุ่งด้วยแล้ว หลังจากวันนั้น อ.เจน ก็ยังไม่มีเวลาจะจัดการกับเรื่องนี้ ก็อยู่ๆ เป็นเพื่อนกันไปก่อน มีผีเป็นเพื่อน ดีกว่ามีเพื่อนผีๆ ค่ะ (พวกที่ชอบหลอกลวง อะค่ะ) ตั้งแต่วันนั้นมา ผีตนนี้ก็มักจะโผล่มาตรงโน้นที ตรงนี้ที ใครเจอไม่สะดุ้งก็ให้มันรู้ไป คุณรุ้ง บอกว่า คืนหนึ่งประมาณสองยามกลับมาจากงานดึกมากแล้วก็มานั่งสมาธิก่อนนอน ปรากฏว่า ผีตนนี้ก็ยื่นหน้ามามอง มาแต่หัวใบหน้าขาวซีด หรือไม่ก็มักจะโผล่หน้าออกมาจากตู้เสื้อผ้าตรงบันไดบริเวณนั้นมืดมาก และทุกครั้งที่เจอวันรุ่งขึ้นคุณรุ้ง ก็มักจะโทรมารายงานว่า วันนี้เจออะไร รูปแบบใดก็บอกมาตามนั้น เพราะรู้ว่าดิฉันชอบมากๆ แต่ดิฉันก็ยังไม่พบเจอเป็นตัวเป็นตนสักครั้งหนึ่ง อ.เจน ก็เช่นเดียวกัน กลับมาจากงานเหนื่อยๆ มักจะชอบนั่งในห้องน้ำส่วนตัว หากใครเคยมาบ้าน อ.เจน ก็จะพบว่า มีห้องน้ำสีสันเหมือน 7 E-leven (เซเว่น อีเลฟเว่น) สีเขียว แดง ส้ม ครบสูตร จะแลดูโดดเด่นมาก พวกเราก็จะเรียกว่าห้องน้ำ 7 E-leven ก็ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ วันที่ไปเลือกสีกระเบื้องที่ร้านมันแลดูสวยทั้งนั้นเลือกยากตัดสินใจยาก ซึ่งเราทั้ง3ก็ได้ตัดสินใจว่า สีที่เลือกนี่เจ็บสุดแล้วละ มันก็คือสี 7 E-leven ครั้งแรกดูไม่ออกค่ะ ประกอบเสร็จเท่านั้นแหละ อื่อฮือ แหล่มเลย อ.เจน ออกแบบภายในห้องน้ำให้มีที่นั่งพักผ่อนคลายเครียดด้วยค่ะ เพราะทุกครั้งที่ อ.เจน ตรวจกรรมคนอื่น ซึ่งมีทั้งคนที่มีความทุกข์ใจ ทุกข์กาย จากโรคภัยไข้เจ็บ ก็มักจะทำให้ อ.เจน เกิดความเครียดและอ่อนล้า เพราะการได้รู้เรื่องกรรมของคนอื่นตัวเราเองก็ทุกข์ใจตามเขาไปด้วย จึงต้องการหามุมสงบและสบายใจ ก็ในห้อง 7 E-leven นี้แหละ ค่ะ
คืนวันนี้ก็เช่นเคย อ.เจน กลับมาบ้านดึกมากแล้วต้องการพักผ่อน ทั้งหิว ทั้งง่วง อ.เจน จึงได้นั่งผ่อนคลาย อยู่ในห้องน้ำ 7 E-leven เมื่อนั่งได้สักพักหนึ่ง ผีตนนี้ก็มานั่งข้างๆ และก็นั่งจ้องอยู่อย่างนั้น อ.เจน ทั้งหิว ทั้งง่วง รวมทั้งลำคราญ ผีตนนี้มาก อ.เจน ก็เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับตะโกนออกไปว่า อย่ามายุ่งๆ หิวนะง่วงด้วย ดิฉันก็เลยหันไปถามว่า อาจารย์คุยกับใครไม่เห็นมีใครเลย อ.เจน พูดปกติมากค่ะว่า ก็ผีตัวที่พวกเราจะรวมตัวกันนั่นแหละ เนี่ยอยู่ในห้องน้ำ เจน ออกมาก็ตามออกมา ดิฉันและทุกคนก็หันมามองหน้ากัน อ.เจน พูดไปก็เดินไปเดินไปไหนรู้มั้ยค่ะเดินออกจากบ้านแล้วหันมาบอกว่าหนูหิวไปซื้อขนมเพิ่มดีกว่า อ้าว อ.เจน ไม่สนใจผีเลยเหรอค่ะ อ.เจน บอกว่า ก็แหมพี่หนูหิวนะอยากนอนด้วย อ้าวเป็นงั้นไป คุณลูกชุบ (คุณเป็ก) มาเจอดีซะจนได้ วันนั้นประมาณ 5 ทุ่ม คุณรุ้ง นัดประชุมหารืออยู่กับคุณเป็กและน้องเชน ส่วน อ.เจน ไปพักผ่อนแล้ว ที่บ้านจะมีโต๊ะประชุมกลมแบบญี่ปุ่นนั่งกับพื้น ปรากฏว่า คุณรุ้งนั่งคู่อยู่กับผีร้ายตนนั้น (คุณรุ้ง ไม่เห็นวันนี้เพราะไม่ได้เอาจิตไปดูอะไรใจมุ่งอยู่กับงาน) ในระหว่างที่คุณรุ้ง พูดคุยเรื่องงานอยู่นั้น คุณเป็ก ก็ได้เห็นผีตนนั้นนั่งอยู่ข้างๆ คุณรุ้ง แต่ก็มิได้ปริปากบอกกับคุณรุ้ง แต่อย่างใด ได้แต่นั่งอยู่เงียบๆ พร้อมกับอุทิศบุญให้กับผีตนนั้นไปด้วย เรื่องนี้คุณเป็กได้นำมาเล่าให้ฟังกันในวันรุ่งขึ้น คุณรุ้งก็เลยถามออกมาว่า อ้าวแล้วเมื่อเราได้อุทิศบุญให้เขาแล้วเขาว่าอย่างไรล่ะ คุณเป็กบอกว่า อ๋อ เขาก็ไม่ว่าอะไร เขาก็ไม่ไปไหนนั่งอยู่อย่างนั้นแหละน่ากลัวมาก คุณรุ้งก็เลยถามว่า ถ้าเห็นจริงรูปรางหน้าตาอย่างไร ซึ่งคุณเป็กสามารถบอกลักษณะของผีตนนั้นได้อย่างถูกต้องตรงกับที่ อ.เจน กับคุณรุ้งได้พบเจอ คือใบหน้าซีดขาว ผมยาว และ ปากแดงด้วย คุณเป็กบอกว่าน่ากลัวมากพี่จี๊ด สักพักผมลากลับเลย ดึกด้วยเดี๋ยวตามกลับบ้านด้วยแย่แน่ๆ

ภารกิจ delete ผีที่บ้าน อ.เจน วันนี้ คุณรุ้ง ได้นัดหมายทีมงานให้มาช่วยๆ กันหน่อย (คุณเป็ก น้องเชน คุณภุชงค์ และดิฉัน) โดยย้ำด้วยว่าทุกคนต้องนั่งสมาธิมาด้วยทุกคน เพื่อจะได้สะสมบุญเอาไว้ให้ผีตนนี้ หลังจากการเจรจา แต่วันนี้ความพร้อมก็เกือบจะไม่มีเพราะ อ.เจน กับคุณรุ้งกลับมาก็เกือบ 2 ทุ่ม มาพร้อมกับความหิว ดิฉันรู้ได้เลยแบบนี้อีกนาน ถ้า อ.เจน หิวละก็ อ.เจน ก็ขันอาสาไปซื้อก๋วยเตี๋ยวที่หน้าปากซอยให้พวกเรานั่งรอไปก่อนเพราะหิว ระหว่างนั้น ดิฉันก็มานึกขึ้นได้ว่า วันนั้น อ.เจน เล่าให้ฟังว่า ท่านเจ้าที่ท่านไม่พอใจ อ.เจน ที่ไปต่อว่าท่านเรื่องจิกหัวผีตนนั้น ท่านก็เลยให้ อ.เจน จัดการเอง คุณรุ้งก็บอกเออจริงซิ แบบนี้ ระหว่างที่นั่งรอ อ.เจน กลับมา ให้คุณแม่ตี้ เจ้าของบ้าน และคุณรุ้ง ขอขมาต่อท่านพระภูมิเจ้าที่และขอให้ท่านช่วยอีกครั้งก่อน แล้วค่อยเชิญวิญญาณผีตนนั้นมาเจรจาดีกว่า เผื่อท่านพระภูมิท่านหายน้อยใจแล้วท่านช่วยจัดการให้ อ.เจน อาจไม่ต้องเหนื่อยเจรจาและจัดการ ทุกคนเห็นชอบตามมติแล้ว ก็เริ่มพิธีการทันทีคุณแม่ตี้ CNN / คุณรุ้ง จัดเต็ ลูกศิษย์ก็ได้มารวมตัวแล้วในคืนนี้ รอแต่ อ.เจน เธอยังคงหิวเป็นอย่างมากเพราะกลับมาอย่างหิวยังไม่ได้กินอะไรมา จึงออกจากบ้านไปซื้ออาหารมากินกันสองพี่น้อง ช่วงที่พวกเรารอคอยกันอยู่นั่น ดิฉันก็ได้บอกแก่ทุกคนว่า จำได้ว่า เจ้าที่ไม่พอใจ อ.เจน ที่ไปว่าท่านทำรุนแรงกับผีตนนั้น ท่านให้ อ.เจน จัดการเอง หากคุณแม่กับคุณรุ้งไปขอขมาท่าน และขอให้ท่านช่วยเหลืออีกครั้ง อ.เจน ก็จะไม่เหนื่อยด้วยจริงมะ มติเป็นเอกฉันท์ เริ่มเลยค่ะ

ก่อนที่ อ.เจน จะออกไปซื้ออาหาร ดิฉันนั่งอยู่หน้าบ้านแต่ก็มองเห็นกันได้ มุมที่ อ.เจน อยู่ออกจะมืดๆสักหน่อย อ.เจน ยืนอยู่บริเวณตู้ที่ผีตนนี้ชอบโผล่หน้ามาจ๊ะเอ๋ อะค่ะ (ตู้ใบนี้ตั้งอยู่ใกล้ๆ กับห้องน้ำ 7 E-leven) และแล้ว อ.เจน ก็พูดออกมาดังๆว่า โอ้ย ไม่ต้องมายุ่ง หิวอยู่นะเนี้ย เดี๋ยวค่อยมาคุยกันว่าจะเอายังไง ดิฉันก็เลยถาม อ.เจน ไปว่า คุยกับผีตนนั้นหรือค่ะ อ.เจน บอกว่าใช่พี่ หนูหิวยังไม่ได้กินข้าวเลยยังจะมามายุ่งอีก แล้ว อ.เจน ก็เดินจ้ำอ้าวออกไปเลย ทิ้งพวกเรามองหน้ากันอาว อ.เจน เห็นผีว่ายืนอยู่ตรงนั้น แล้วไง พวกเราไม่เห็น จะเข้าห้องน้ำที ก็เดินอย่างระแวงๆ เพราะต้องเดินผ่านตู้ใบนี้ค่ะ อ.เจนยังไม่กลับมา ดิฉันก็เข้าห้องน้ำไป 2 รอบแล้ว รอบ 3 ยังก่อน รอ อ.เจน มาดีกว่า เกรงว่าถ้าเดินหลายรอบมีหวังเจอสักรอบไม่ดีกว่า แม่ตี้/คุณรุ้ง จุดธูปคนละ 7 ดอก ขึ้นไปไหว้ขอขมาเจ้าที่ ดังนี้ค่ะ “หาก อ.เจน ได้พูดอะไรล่วงเกินท่านเจ้าที่ ทำให้ท่านต้องขัดเคืองใจ ขอให้ท่านยกโทษให้กับน้องสาว อ.เจน ด้วยเถิด ขอให้ท่านมาคุ้มครองบ้านเลขที่ 811 เหมือนเดิม ขอให้ท่านมีกำลังวังชาสู้กับมาร้ายและวิญญาณร้ายทั้งหลาย หากท่านเห็นว่าสมควรสิ่งใดแล้วลูกก็เห็นดีด้วยทุกอย่างตามนั้นค่ะ ทั้งนี้ ขอให้ทราบถึงญาณวิถีให้ท่านได้มาถึงพระภูมิเจ้าที่แห่งนี้เมื่อท่านมาถึงแล้วขอได้โปรดแสดงอะไรก็ได้ให้ลูกได้รู้ว่าท่านได้มาแล้วและขอให้ท่านได้โปรดยกโทษให้ลูกด้วยเถิด” เมื่อคุณรุ้งกล่าวนำคุณแม่ตี้ พูดตาม นำธูปไปปักปรากฏว่า ธูป 7 ดอก ที่ปักลงกระถางธูปแล้ว ถูกลมพัดปลิว ออกไปกองที่หลังคาบ้านจนหมดสิ้น คุณเป็ก ออกความคิดเห็นค่ะ ระหว่างรอ อ.เจน กลับมา คุณเป็ก มีแนวคิดว่า น่าจะให้นายอ้วน มาจัดการเพราะนายอ้วนเป็นนักเลง และนี่ก็ผีสาววัยรุ่น หน้าซีด ปากแดง คงสวยถูกใจนายอ้วน เพราะนายอ้วน เคยบอกกับ อ.เจน ว่า จะให้ช่วยอะไรให้บอก มีงานที่นายอ้วนติดค้างกับ อ.เจน อยู่ค่ะ

เรื่องมีอยู่ว่า ครั้งหนึ่งมีชายถูกฆ่ายัดกระสอบถ่วงน้ำแถวบริเวณท่าน้ำของวัดแห่งหนึ่งที่จังหวัดสระบุรี อ.เจน สามารถสื่อสารถึงการตายของชายคนนี้ซึ่งได้ร้องขอให้ อ.เจน ช่วยด้วย บอกว่าหนาวมาก ช่วยเขาด้วย ซึ่ง อ.เจน ก็ทราบด้วยญาณวิถีว่าอยู่บริเวณใดของวัด แต่ไม่มีรถยนต์ที่จะนำพา อ.เจน ไปยังสถานที่นั้น ได้เพียงแต่การสื่อสารกับวิญญาณเท่านั้น ดิฉันได้เคย ลงเรื่องราวของชายฆ่ายัดกระสอบในเรื่องเล่าจี๊ดจ้าด ติดตามย้อนหลังกันเองนะค่ะ

อ.เจน ได้ติดต่อกับวิญญาณนายอ้วนว่า โดยขอให้ช่วยนำพาวิญญาณชายที่ถูกฆ่ายัดกระสอบมาที่บ้านเลขที่ 811 ถ้านายอ้วนต้องการบุญก็ช่วยด้วยนะวิญญาณนี้มาไม่ถูก หากติดต่อให้ก็จะได้บุญกุศลที่ช่วยเหลือในครั้งนี้ นายอ้วนต้องการบุญก็ยินดีช่วยเหลือ เพราะเมื่อก่อนตายนายอ้วนไม่เคยทำบุญทำกุศลเลย เมื่อตายไปจึงได้รู้ว่าบาปบุญมีจริงก็ไม่ทันเสียแล้วอันนี้ก็ไปอ่านเรื่องย้อนหลังเรื่องศพจมน้ำค่ะ ต่อมานายอ้วนก็มายืนเท้าสะเอว หงุดหงิดโมโหใส่ อ.เจน ต่อว่าต่อขาน ถามว่า อ.เจน มันตายจริงหรือเปล่า อ.เจน ก็บอกว่าตายจริง ซึ่ง อ.เจน บอกให้นายอ้วนใจเย็นขอสื่อสารก่อน แต่ปรากฏว่า วิญญาณนี้ออกมาไม่ได้ เขาอยู่ในเขตขอบขันธสีมาของวัด เป็นที่น่าเสียดาย นายอ้วนก็เลยบอกว่า เอาไว้งานหน้าค่อยมาช่วยใหม่ให้เรียกมาก็แล้วกันค่ะ ติดสินบนผีนายอ้วนไว้ค่ะ คือ นายอ้วนเป็นนักเลง ขี้โมโห แต่เขานับถือ อ.เจน ที่ช่วยงมศพเขาออกมาจากใต้น้ำ นอกจากนี้ อ.เจน ก็ทำบุญให้เขาตลอดค่ะ อ.เจน ทำเป็นผีหลอกแหมๆๆ จริงๆ แล้ววันนี้ อาจารย์และลูกศิษย์ (คุณเป็น น้องเชน คุณภุชงค์ และ จี๊ด) นัดรวมตัวกันเพื่อจะสวดมนต์นั่งสมาธิและอุทิศบุญให้กับผีตนนั้น ส่วน อ.เจน จะเป็นผู้เจรจากะผีเองค่ะ แต่ว่า อ.เจน ยังหิวไม่ได้รับประทานอะไร เมื่อ อ.เจน ซื้ออาหารคาวหวานมาแล้วก็เริ่มลงมือรับประทาน ซึ่ง อ.เจน กับ คุณรุ้ง บอกว่า ถ้าพี่จี๊ด ไม่กลัวก็ขึ้นไปนั่งสมาธิรอก่อนซิค่ะ ต้องอธิบายก่อนค่ะ ว่า ชั้นบนในยามค่ำคืนมันชั่งมืดมิดเสียนี่กระไร แต่ด้วยเป็นคนชอบทดสอบ จึงหันไปชวนคุณภุชงค์ ไปมั้ยเราขึ้นไปนั่งสมาธิกันข้างบนเผื่อเจอ.....ก่อนอาจารย์ คุณภุชงค์ก็ตกลงทันที อยากรู้ อยากเห็น อยากสัมผัส ในห้องตรวจกรรมนั่นแหละค่ะถ้าใครเคยเข้าไป ขึ้นไปกับคุณภุชงค์สองคน ถ้าทายมากหันมามองหน้ากันพยักหน้าว่าปิดไฟให้มืดตึดตื๋อเลยนะ ตกลงว่าไงว่าตามกัน นั่งกันได้ประมาณ ครึ่งชั่วโมง มีแต่ความเงียบกับความมือและเสียง...ไม่ใช่เสียงผีค่ะ แต่เป็นเสียงของเครื่องปรับอากาศที่นึกจะดังก็นึกจะเบาก็เบาเสียเงียบ ดังๆ เงียบๆ เป็นจังหวะ และทันใดนั้นก้มีเสียง ก๊อก ก๊อก ก๊อก แต่ไม่กลัวค่ะ และเมื่อเห็นว่านานแล้วก็ลงไปตาม เห็น อ.เจน นั่งยิ้มและหัวเราะ ขำๆ บอกว่าเมื่อกี้ได้ยินเสียงอะไรหรือเปล่า ก็ได้ยินนะค่ะ แต่ไม่สนใจ ไม่กลัวหรอกค่ะ และแล้ว อ.เจน จึงสารภาพว่าแอบไปดูและแกล้งเคาะประตูเองแหละเป็นไง พออิ่มแล้ว เล่น เลย

เริ่มนั่งสมาธิ อ.เจน ก็เชิญผีทั้งตะกูล สารพัดผี ดิฉันก็คิดว่าน่าจะเชิญเฉพาะตัวเชิญมามากเดี๋ยวก็ไม่ส่วนต้วมีผีมานั่งข้างๆ เซ็งกันเปล่าๆ ระหว่างนั่งทุกคนได้ยินเสียง ผีที่ อ.เจน เชิญมานั่นแหละ เหมือนเขามานั่งอยู่กลางกลุ่มของพวกเราแล้ว พูดด้วยเสียงกระซิบว่า เรียกมาทำไม ซึ่งคุณรุ้ง และคุณเป็ก ได้ยินชัดเจนมากแต่ไม่พูด ส่วนดิฉันได้ยินเหมือนกันแต่เบาก็นึกในว่า นี่ก็ปาเข้าไป ๔ทุ่ม คนข้างบ้าน อ.เจน ทำไมไม่นอนมาคุยกันอยู่ได้ เสียงดัง แต่ไม่รู้เขาคุยอะไร ที่แน่ๆ ทุกคนได้ยินเสียงคนขึ้นบันไดบ้าน ที่บ้านเป็นบันไดไม้มันจะดัง ออด แอด ออด แอด รวมทั้งเสียงคนหยิบจานกระทบกัน ก๊อก แกร็ง ๆ ได้ยินกันทุกคนช่วงที่นั่งสมาธิแต่ไม่มีใครพูด ซึ่ง อ.เจน สื่อได้ว่าไม่มีผีตนนั้นอาศัยอยู่ในบ้านแล้วก็สบายใจกันไป โอ้ว่าดึกแล้วหนอข้าขอลาล่วง....อำลากลับบ้านด้วยความคิดในใจ เอแม่ตี้นอนแล้ว ใครกันหนอมาหยิบจานชาม และเดินบันได เมื่อกลับบ้านใครบ้านมันแล้ว ต่างก็โทรหากันทันที ดิฉันโทรหาคุณเป็นก่อน ซึ่งคุณเป็ก ก็บอกว่าคิดว่าแม่ตี้ ตื่นมาเก็บข้าวของ เมื่อสืบกันแล้ววันรุ่งขึ้นปรากฏว่า แม่ตี้ไม่ได้ตื่นนอนขึ้นมาเลย หลอนมั้ยล่ะ ที่หลอนกว่า ผีหน้าประตูบ้าน

ผีมายืนอยู่ที่หน้าประตูรั้วบ้าน อ.เจน ส่งแขกกลับบ้านก็พอดีคุณรุ้ง ขอติดรถคุณภุชงค์ไปซื้อของหน้าปากซอย เมื่อกลับมาภาพที่เห็นในขณะที่คุณรุ้งลงจากรถ คือ คุณแม่ตี้ ยืนผมขาว ใบหน้าปะแป้งขาวโพรง ยืนหน้านิ่งไม่ไหวติง ยืนอยู่หน้าประตูบ้านสายตามองอยู่ที่รั้วประตู และก็มีผีผู้หญิงที่โดนไล่ออกจากบ้าน (คงเป็นเพราะท่านเจ้าที่มาจัดการให้ก่อนที่พวกเรานั่งสมาธิกันค่ะ) เข้าบ้านไม่ได้ยืนเกาะรั้วประตู ผมยาวหน้าขาวโพลนคนนั้น คุณรุ้งก็หันไปบอกคุณภุชงค์ที่ย้อนกลับมาส่งว่า คุณภุชงค์มีผีผู้หญิง ผมยาว ใส่ชุดรุงรังสีขาว ยาเกาะที่รั้วเห็นมั้ย ซึ่งคุณภุชงค์มาเล่าให้ฟังในตอนหลังว่า เมื่อได้ฟังที่คุณรุ้งบอกกล่าว ก็ไม่เห็นมีผีใดๆ เกาะอยู่ที่หน้าประตู เห็นแต่แม่ตี้ผมขาว ใบหน้าขาวเพราะแป้ง ยืนนิ่งไม่ไหวติง เขากลัวเป็นที่สุดตัวสั่นใจสั่น กลัวแม่ตี้ แต่เมื่อมองอย่างพิจารณาอย่างถี่ถ้วนจึงเห็นว่าแม่ตี้ไม่ใช่ผี แต่ใจก็คิดว่าคุณรุ้งเห็นอยู่คนเดียว เขาไม่ได้เห็นเหมือนอย่างที่คุณรุ้งเห็นขอไปดีกว่า เดี๋ยวผีจะมาเกาะรถกลับบ้าน ...ตายละวา ส่วนคุณแม่ตี้ ก็เล่าว่า ที่ยืนตัวแข็งอยู่อย่างนั้นก็เพราะว่า แม่ตี้ก็เห็นผีผู้หญิงเกาะรั้วประตู หมือนกับคุณรุ้ง จึงยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น กว่าจะขยับตัวได้ก็ตอนที่คุณรุ้งเดินมาที่ประตูผีก็หายไป

อุทาหรณ์ สอนใจ สำหรับคนที่เล่นไสยเวทย์ มนต์ดำ และการทำของใส่ผู้คนทั้งหลาย อ.เจน ได้ฝากข้อความนี้มาให้ ดิฉันช่วย พิมพ์ ให้ทราบ ดังนี้
“ดิฉัน ไม่รู้ว่า ดิฉันได้ทำให้คุณขัดเคืองด้วย กาย วาจา ใจ จนทำให้คุณต้องส่งสิ่งของมาให้ดิฉัน ไม่ว่าจะเป็นภูติ ผีพราย วิญญาณร้าย ต่างๆ นาๆ หรือการจัดส่งเสื้อผ้าที่มีของมนต์ดำอยู่ในเสื้อผ้า ไม่ว่าคุณจะเป็นสายใดๆ ดิฉันทราบดี อย่าได้ทำเลย ทำแล้วจะเข้าตัวของตัวเอง มีหลายครั้งที่เขาทำใส่ดิฉัน แต่ด้วยอำนาจของพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ และครูบาอาจารย์ที่คุ้มครอง ดิฉันอยู่ ได้ช่วยเหลือให้ดิฉันไม่ถูกกระทำ ดิฉันตั้งมั่นในความดีที่ทำเพื่อช่วยเหลือคน โดยตั้งปณิธานว่า ชีวิตของดิฉันที่เหลืออยู่จะบำรุงพระพุทธศาสนา นำพาผู้คนเข้าโบสถ์ เท่านั้นเอง มิได้มุ่งหวังในลาภ ยศ สรรเสริญอันใดค่ะ หรือแม้แต่ท่านผู้มีวิชาสายใดๆ จะกระทำคุณไสย มนต์ดำ อะไรก็ตาม คงไม่พ้นกฎแห่งกรรมค่ะ เพราะที่ผ่านมา ดิฉันได้เคยไปสื่อวิญญาณผู้กระทำผิดกรณีแบบนี้มาแล้ว พวกเขาน่าสงสารมาก คือ เขาได้อยู่ในนรกขุมลึกค่ะ ดังนั้น ดิฉัน เชื่อว่า คนเราต้องยึดถือหลักธรรมคำสั่งสอนของสมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้า ค่ะ เพราะบางครั้ง เวรกรรมที่กระทำกับผู้ใดไว้มักจะตกไปที่ลูกหลานหรือคนที่เรารักมากที่สุดของตนเองด้วยค่ะ จึงไม่ควรกระทำกับผู้อื่นใดค่ะ”