เรามานับกันค่ะว่า อ.เจน พาลูกศิษย์ไปล่ากฐิน ปี 2556 จะได้สักกี่วัด...ค้า

จี๊ดจ๊าด · โพสต์เมื่อ 2013-11-21 18:52:38

เรามานับกันค่ะว่า อ.เจน พาลูกศิษย์ไปล่ากฐิน ปี 2556 จะได้สักกี่วัด...ค้า

บุญจากการทอดกฐิน ถือเป็นบุญใหญ่ที่มีอานิสงส์มากเป็นอย่างยิ่ง และจะมีเฉพาะในพระพุทธศาสนาเท่านั้น ค่ะ ดิฉันขอสรุปเรื่องของบุญจากการทอดกฐิน ดังนี้ค่ะ

- ถือเป็นบุญใหญ่ที่มีอานิสงส์มากเป็นอย่างยิ่ง เพราะเป็นบุญที่ทำได้ยากและมีข้อจำกัดหลายประการ

- จะส่งผลทำให้ทุกคนที่ทำจะมีศีลที่บริสุทธิ์ขึ้นมาโดยอัตโนมัติ

- จะส่งผลทำให้เทวดาทั้งหลายจะมาเฝ้าอนุโมทนาบุญและคอยปกปักรักษาทุกคนที่ทำให้อยู่อย่างมีความสุขและปลอดภัย

- จะส่งผลทำให้ทรัพย์สมบัติบังเกิดขึ้นกับทุกคนที่ทำอย่างสะดวกสบาย อย่างง่ายดาย

- จะส่งผลทำให้เมื่อละจากโลกนี้ไปแล้วจะได้ไปบังเกิดอยู่ในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์เป็นอย่างน้อย

- จะส่งผลทำให้ความปรารถนาที่ได้ตั้งใจไว้ จะสำเร็จลุล่วงไปได้อย่างง่ายดายทั้งในภพชาติปัจจุบันและในภพชาติต่อๆไป

ด้วยอานิสงส์ที่ดิฉันเกริ่นมาซะมากมายก็ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะเพียงต้องการให้ท่านผู้อ่านได้รับรู้ว่า บุญของการทอดกฐินยิ่งใหญ่สักเพียงใดดังนั้น ในทุก ๆ ปี อ.เจน จึงมีความตั้งใจอย่างเต็มกำลังที่จะนำพาผู้คนทำบุญทอดกฐินค่ะ ปีนี้ อ.เจน และ คุณรุ้งตั้งใจว่าจะต้องล่ากฐินให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้หากมีเวลา ซึ่งก็ทำได้ดั่งตั้งใจค่ะพวกเรามาช่วยกันนับดีกว่าค่ะว่า อ.เจน และคุณรุ้ง ไปล่ากฐินได้กี่วัดเริ่มเลยนะค่ะ

วัดที่ 1 วัดพรหมนิวาสวรวิหาร (วันที่1 พ.ย.2556) เข้าร่วมพิธีถวายผ้าพระกฐินพระราชทาน ของ กระทรวงพาณิชย์ ณ วัดพรหมนิวาสวรวิหาร ตำบลท่าวาสุกรี จังหวัดพระนครศรีอยุธยา กฐินหลวง วันนั้นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงพาณิชย์เป็นประธาน ก็คือว่า ดิฉันทำงานที่กระทรวงพาณิชย์ด้วย จึงได้รับมอบหมายจากหน่วยงานของตนเองให้เป็นตัวแทนของหน่วยงานไปเข้าร่วมพิธีถวายผ้าพระกฐินพระราชทาน ดิฉันจึงได้มาเชิญ อ.เจน กับคุณรุ้ง ไปด้วยกันเพราะเป็นวันว่างด้วยก็เลยชักชวนกันไปวันนั้น อ.เจน คุณรุ้ง คุณแม่ตี้ และหลานชาย ไปทอดกฐินนี้ด้วยค่ะ โดย อ.เจนเป็นคนขับรถนำพาไปค่ะ กำหนดการพิธีเริ่มประมาณ 14.00 น. จึงพอมีเวลาเดินทางเผื่อหลงด้วยอย่างสบาย ๆ ค่ะ เพราะ อ.เจน มักจะพูดว่า ไปกับพี่จี๊ด น่ะจะหลง..และ..เลย..อย่างสม่ำเสมอ ดังนั้น เผื่อเวลาหลงทางด้วยค่ะและก็มีเรื่องซะจนได้ค่ะ

เรื่องของคนขาดสติค่ะ มาฟังกันซะหน่อยค่ะอ.เจน ก็มักจะสอนเสมอว่า ให้มีสติ แต่ ดิฉันก็มีครบ ค่ะ สติ+สตางค์เหลือแล้วไม่เต็มบาทค่ะ ก็เพราะด้วยความโก๊ะ ของดิฉันเอง (อ.เจน เรียกดิฉันว่าพี่โก๊ะ ด้วยค่ะ) ช่วงเดินทางดิฉันก็ใส่เสื้อสีดำแขนยาวสวมทับเสื้อเชิ๊ตในไปด้วยค่ะตั้งใจว่าจะเปลี่ยนเป็นเสื้อปกติขาวตอนที่ใกล้ถึงวัดค่ะ เพราะชุดปกติขาวแขวนอยู่ในรถอ.เจน พอช่วงใกล้ถึงวัด ก็เตรียมเปลี่ยนเสื้อจะใส่ แต่ปรากฏว่า ดิฉันลืมอะไรไปบางอย่างค่ะ ดิฉัน ลืมปอกแขนไว้ทุกข์สีดำ(ขณะนี้เรายังอยู่ในช่วงไว้ทุกข์ให้แด่พระสังฆราช) ดิฉันรีบตะโกน อาจารย์ลืมปอกแขนไว้ทุกข์ไว้ที่บ้านอาจารย์ค่ะเมื่อได้ยินดังนั้น อ.เจน ก็ช่วยเหลืออย่างเต็มกำลัง อ.เจน บอกไม่เป็นไรพี่หนูเห็นมีร้านขายผ้าม่านเพิ่งผ่านมา แต่เมื่อไปถึงร้านขายผ้าม่าน มีแต่ผ้าสี ๆจะมีผ้าสีดำได้ไงเนี้ย เจ้าของร้านออกมาต้อนรับนึกว่าจะมาซื้อผ้าม่านแต่ต้อง งงกับคำถามที่ว่า พี่พี่มีผ้าดำมั้ย แล้วก็สาธยายจนเจ้าของร้านเข้าใจแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้แต่เมื่อสายตาดิฉันไปจ้องที่กรรไกร แล้วก็มาเหลือบดูที่แขนเสื้อสีดำของตนเอง ระหว่างที่ อ.เจน คุณรุ้งพยายามช่วยเหลือหาหนทางให้กันอยู่นั้น ดิฉัน ก็คิดขึ้นมาได้ว่าเอ..ก็เราใส่เสื้อแขนยาวสีดำ จึงขอกรรไกรร้านขายผ้าม่านนั่นแหละค่ะ ช่วยกันตัดแขนเสื้อสีดำมาเป็นปอกไว้ทุกข์เสียเลยแหมวงแขนพอดี้พอดีสวมใส่เป็นอันใช้ได้เลย อ.เจนก็ดีเหลือหลายบอกว่า พี่ถ้าไม่มีจริง ๆหนูกะว่าจะเดินไปร้านมอร์เตอร์ไซด์ใกล้ๆนี้ขอผ้ายางเขามาแล้วค่ะ

เรื่องเหลือเชื่อ ครั้งที่ 1 แม้จะมีวิกฤติเล็กๆ แต่ก็มาทันเวลาพอดีตีมีเรื่องที่อัศจรรย์ใจของดิฉันมากก็ตรงที่ ทำไมไม่มีใครมานั่งในพื้นที่ส่วนหน้าอุโบสถ์นี้ซึ่งมันก็ช่างพอดิบพอดีกับคณะของเราเชียวค่ะ และในสถานที่นั่งนั้นมีแต่คนแต่งชุดปกติขาว ยกเว้น อ.เจน คุณรุ้ง คุณแม่ตี้ และหลาน เท่านั้น แต่ได้นั่งอยู่ตรงส่วนหน้าพิธีฯ ซึ่งได้ยืนต้อนรับผ้ากฐินหลวงราวกับว่าเป็นคนของหลวงเลยค่ะในวันนั้น ตอนแรกไม่ได้คิดอะไรแต่นั่งในพิธีจึงคิดขึ้นมาได้จึงแอบกระซิบคุณรุ้ง ซึ่ง อ.เจน ได้ยิน จึงหันมาพูดว่า พี่ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรอกค่ะเพราะหลังจากนั้นผู้ใส่ชุดปกติขาวเข้ามากันมากมายแต่ก็ไม่มีที่นั่งเสียแล้วที่นั่งว่างสำหรับ อ.เจน และคณะเราเท่านั้นค่ะ ยอดเงินวันนั้นก็ล้านกว่าบาทค่ะเสร็จพิธีฯ พวกเราก็ดีใจกันมากที่ได้ทอดกฐินวัดที่ 1 ของวันที่ 1 ของฤดูกาลกฐินซึ่งเป็นกฐินหลวงเสียด้วยค่ะ ต่างก็สุขใจกันกลับบ้านมีความสุขค่ะ

วัดที่ 2 วัดเขากงกาง (วันที่ 3 พ.ย.2556) วัดเขากงกาง อ.เดิมบางนางบวช จังหวัดพระนครศรีอยุธยา กฐินที่นำโดย อ.เจน และรุ้งตะวัน เป็นเจ้าภาพค่ะ เป็นมหาบุญกฐินที่ยิ่งใหญ่ค่ะ ผู้ร่วมบุญ600 กว่าชีวิต ที่ไปร่วมบุญกันวันนั้น น่าปลื้มใจจริงๆ ค่ะ จำได้ว่า วันนั้น อ.เจนพูดกับดิฉันอย่างดีใจปลื้มใจสุด ๆ ค่ะ ว่าบุญใหญ่ที่เราทำกันนี้ หาไม่ได้อีกแล้วเพราะผู้คนร่วมบุญกันมากเป็นสึนามิเชียวค่ะ

เรื่องเหลือเชื่อ ครั้งที่ 2

วิมานแก้ว ขณะที่ถวายผ้ากฐินอ.เจน ได้เห็นภาพวิมานของพวกเราที่มาร่วมในงานทอดกฐินในวันนั้น เป็นวิมานแก้วทุกคนมีกันคนละหลัง รวมทั้งข้าวของบริวารกฐินที่ทุกท่านนำปัจจัยมาร่วมถวายยังมีเงินของผู้บริจาคผ่านทางเว็ปไซด์ รวมกับเงินที่ผู้คนร่วมปัจจัยกันที่วัดอีกเพื่อสร้างวิหารที่เป็นกระจกดังนั้น อ.เจน จึงเห็นเป็นวิมารแก้วจริง ๆ เป็นอย่างนั้นจริง ๆ ค่ะ ทุกคนได้คนละชุด ดิฉันก็อดสงสัยไม่ได้จึงถามไปว่าอาจารย์ถ้าคนที่ไม่ได้มาล่ะ อ.เจน พูดว่าอยู่ที่เจตนาทุกคนที่ตั้งใจมีเจตนาบุญนั้นแต่มาไม่ได้เขาเหล่านั้นก็ได้ด้วยค่ะอ.เจน บอกว่าสิ่งของของแต่ละคนอาจได้ไม่เท่ากันอยู่กับเจตนาค่ะ

อ.เจน จะได้เป็นหัวหน้าเทวดา อ.เจน พูดกับดิฉันว่าเมื่อตอนที่ห่มผ้าพระประธานอยู่นั้น ก็มีเหล่าเทวดามากมายมาร่วมอนุโมทนาบุญกับพวกเราเป็นจำนวนมาก ถ้าจะสังเกตภาพที่ผู้ร่วมบุญถ่ายติดก็จะมีภาพของดวงธรรมเป็นวงกลมใหญ่ตรงบริเวณส่วนหน้าพระประธานและมีภาพถ่ายเป็นลำแสงสองมิติเป็ฯแสงสีขาวและแสงสีดำแปลกประหลาดมาก แต่ อ.เจนได้เฉลยว่า เหล่าเทวดา องค์เทพ องค์พรหม และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ต่างมาร่วมอนุโมทนาบุญ ซึ่งก็มีเสียงของเหล่าเทวดา พูดออกมาว่า จำไว้นะต่อไปเจ้าจะได้เกิดไปเป็น หัวหน้าเหล่าเทวดาทั้งหลาย อ.เจน ปลื้มปิติมากค่ะวันนั้นที่ตั้งใจนำพาผู้คนมาทำบุญ และบุญมีจริงอย่างที่ตั้งใจ ด้วยงานสำเร็จไปด้วยดีค่ะ

ยอดเงินวันนั้น ดิฉันจำได้แม่นยำทีเดียวค่ะ 541,725.75บาท ต่อยอดกี่ครั้งๆ ก็ต้องลงท้ายอยู่ที่ 0.75 บาทจนเหรียญสลึงเหรียญห้าสิบสตางค์หนักอึ้งแบกเงินกันไม่ไหวต้องใช้เพื่อช่วยยกแบกถึงจะเอาอยู่สองคนหามเอาไม่อยู่ค่ะหนักมากๆๆๆ และยังมียอดเงินแยกต่างหาก อีก ประมาณ 40,000 กว่าบาท แบ่งถวายพระเทศน์มหาชาติ จำนวน 2 รูป เท่า ๆ กัน รูปละประมาณ 20,000 กว่าบาท ก็เป็นเงินปัจจัยที่ทุกท่านได้ร่วมกันติดกัณฑ์เทศน์ พอ อ.เจน ประกาศว่าให้ทุกท่านร่วมอนุโมทนาบุญกับเงินติดกัณฑ์เทศน์ รูปละ 20,000 กว่าบาท(จำไม่ได้ค่ะว่ากว่าเท่าไหร่) พระที่อยู่ข้างนอกแทบไม่เชื่อหูตนเอง เท่าไหร่นะโยมทำไมมากมายขนาดนั้น แม้แต่พระนักเทศน์ทั้ง 2 ก็ยัง งงกับตัวเลขปัจจัยนี้เลยค่ะ อานิสงส์ของบุญติดกันเทศน์ นะหรือค่ะ อ.เจน บอกว่า หากมีกรรมกับพ่อแม่เถียงพ่อแม่ ด้วยวาจา และใจ ก็ให้อธิษฐานจิตติดกัณฑ์เทศน์นี้ก็สามารถช่วยได้ค่ะแต่ต้องทำด้วยจิตสำนึกนะค่ะ สรุป ยอดเงินบริจาคทั้งหมดเกือบล้านบาทนะค่ะ (541,725.75บาท+40,000 กว่าบาท+ค่าเครื่องสังฆทานอีกเป็นแสนกว่าบาทค่ะ)

ดิฉันวันนั้นอิ่มใจสุขใจมากๆ ค่ะ และมีความประทับใจสุขใจไปกับทุกท่านที่ได้มาร่วมบุญกันสร้างสาธารณะประโยชน์ที่ไม่ใช่ อ.เจน หรือคุณรุ้ง หรือทีมงานจะได้บุญของท่านนะค่ะท่านทำท่านได้ของท่านเองค่ะบุญนี้ไม่มีใครแย่งชิงเอาไปได้เลยนอกจากตัวของท่านเองค่ะ

วัดที่ 3 วัดอาวุธวิกสิตาราม (วันที่4 พ.ย.2556) เข้าร่วมพิธีถวายผ้าพระกฐินพระราชทาน ของกระทรวงศึกษาธิการ ณ วัดอาวุธวิกสิตาราม เขตบางพลัด กรุงเทพมหานคร รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ เป็นประธาน พิธีเริ่ม 14.00 น. ยอดเงินจำนวน 1,515,350 บาท

กฐินพระราชทานนี้อ.เจน เพิ่งทราบจากลูกศิษย์เมื่อวันทำบุญทอดกฐินวันที่ 3 พ.ย.2556 จึงตั้งใจมาร่วมงานวันนี้ ทั้งๆ ที่เหน็ดเหนื่อยมาจากงานบุญเมื่อวันก่อนอ.เจน จึงได้ชักชวนดิฉัน แต่เป็นวันจันทร์เสียด้วยต้องทำงานค่ะแต่มาคิดอีกทีวันนี้ถ้าเรารีบทำงานให้เสร็จแล้วก็ลาครึ่งวันก็ได้นี่นา ค่ะ สรุปดิฉันมารับบุญกฐินในวันนั้นค่ะ

เรื่องเหลือเชื่อ ครั้งที่ 3 ตัวดิฉันมาถึงวัดก็ได้พบเพื่อนกัลยาณมิตรที่ไปทัวร์บุญกับอ.เจน เมื่อวานประปรายและอีกส่วนหนึ่งก็มาร่วมบุญ และก็มีลูกศิษย์ น้องเบิร์ดคุณพ่อ และพี่สาว มาร่วมบุญด้วย ทั้งสามคนก็มาพร้อม ๆ กับดิฉันที่ว่าน่าประหลาดใจก็คือว่า ไม่มีที่นั่งค่ะ ตอนนั้น อ.เจน ยังไม่มา อยู่ ๆที่ส่วนหน้าโบสถ์ว่างอยู่บริเวณหนึ่งน้องก็นำเก้าอี้มาวางเจ้าหน้าที่ก็นำเก้าอี้มาวาง อ.เจนและพวกเราก็มีที่นั่งพอดีค่ะ ดิฉันแปลกใจมากจริงๆ ค่ะ อ.เจนพูดเสมอทุกอย่างไม่ใช่เรื่องบังเอิญจริง ๆ ค่ะ

ทัวร์กฐิน ระหว่าง 9-10พ.ย.2556 (....วัด) อ.เจนและคุณรุ้งแจ้งกับพวกเราว่า ช่วงนี้ยังมีวันว่างจากการงานอยู่บ้าง เราไปทัวร์กฐินกันดีกว่าอยากจะเลี้ยงขอบคุณทีมงานด้วยการนำพาไปเที่ยวพักผ่อน และระหว่างเดินทางก็อย่าให้เสียประโยชน์ไปเปล่าๆ ไปล่ากฐินกันดีกว่า แหมดีใจจัง ดีค่ะ ดิฉันรับปากก่อนคนอื่นเลยค่ะ เวลากระชั้นชิดมาก หน้าที่ของดิฉันไปหารถตู้ที่คนขับต้องใจเย็น ไม่บ่น ไม่พูดมาก ไม่เบื่อหน่ายกับการที่คณะฯเราจะต้องแวะเข้าวัดทำบุญตลอดเส้นการเดินทาง นิสัยคนขับต้องมีอัธยาศัยดี มีจิตใจดี มีเมตตาฯลฯ ดิฉันย้ำๆและย้ำๆในเรื่องนี้มาก เพราะอ.เจน ต้องการทำบุญอย่างชนิดไม่ต้องเกรงใจใครค่ะ ซึ่งก็ได้ดังใจด้วยค่ะ

วัดที่ 4 วัดสวนป่าสิริธโร (วันที่ 9 พ.ย.2556) วัดสวนป่าสิริธโร ต.วังหมี อ.วังน้ำเขียว จ.นครราชสีมา ทอดกฐิน เวลา 1.00 น. พวกเราเดินเข้าไปไม่รู้จักใครเลยแม้สักคนเดียวและก็ไม่มีใครรู้จักเราด้วยที่นี่เขาตั้งโรงทานมีอาหารมากมายหลายอย่าง ชาวบ้านก็อัธยาศัยดีมากเชิญชวนให้รับประทานของในโรงทานเห็นว่ามีเวลาก็นั่งรับประทานแต่ระหว่างนั้นก็มีวัยรุ่นจำได้ว่าเป็น อ.เจน ก็มาขอถ่ายรูปกันค่ะ เมื่อเข้าไปในศาลาเป็นไม้สักต้นเสาไม้สักต้นใหญ่มาก พระที่นี่สมถะมาก เป็นวัดป่า ทำตามขนบธรรมเนียมประเพณีมากค่ะครั้งแรกคณะเราเดินเข้าไปก็นั่งอยู่ซ้ายมือไกลจากที่นั่งของพระสงฆ์ผู้ประกอบพิธีมากแต่ว่า

เรื่องเหลือเชื่อ ครั้งที่ 4 เมื่อพวกเราทั้งหมดลุกขึ้นไปนำเงินปัจจัยบริจาคไปประดับที่ต้นกฐินพอหันกลับมาอีกทีบริเวณที่เรานั่งกันในครั้งแรกคนเขานั่งกันหมดแล้วระหว่างที่ยืนมันงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นปรากฏว่าจำเป็นต้องเดินไปว่างพอจะนั่งได้ก็คือบริเวณหน้าพระประธานและคณะพระสงฆ์ทั้งหมดเหมือนเป็นเจ้าภาพของงาน ซึ่งดิฉันเป็นคนช่างสังเกตอยู่แล้ว จึงพูดกับอ.เจน และคุณรุ้ง ว่า แปลกจริง ๆ เรามานั่งอยู่ตรงนี้ได้ยังไงและเจ้าภาพเขาไปนั่งเสียที่ไหนล่ะเนี้ยค่ะ เจ้าภาพไปนั่งซะไกลเชียวค่ะ

วัดที่ 5 วัดคลองดินดำ (วันที่ 9 พ.ย.2556) วัดคลองดินดำ ต.ตะเริง อ.วังน้ำเขียว จ.นครราชสีมา ทอดกฐิน เวลา 11.30 น. พวกเราเดินเข้าไปในศาลาก็มีเสียงประชาสัมพันธ์ของวัดแจ้งว่าเมื่อมากันครบแล้วก็ทอดกฐินได้เลย ขณะนั้นเวลา 11.00 น. พอดีค่ะพวกเรามาก่อนเวลาครึ่งชั่วโมงแต่เขาก็ทอดก่อนเวลาดีว่าพวกเรามากันก่อนเวลาไม่งั้นอดกันค่ะ

เรื่องเหลือเชื่อ ครั้งที่ 5 เมื่อพวกเราทั้งหมดเดินเข้าไป ที่ด้านหน้า ขอย้ำว่าที่ด้านหน้า จะมีเก้าอี้ว่างไม่มีคนนั่ง และมีเฉพาะ อ.เจน คุณรุ้ง แม่ตี้และดิฉันค่ะ เจ้าภาพงานนี้เป็นนายทหารและดอกเตอร์ ค่ะ และทั้งหมดนั่งอยู่หลังแถวเราเสียอีกด้วย แปลกแต่จริงค่ะ

เทวดามาบอก อ.เจน ขณะที่ ทำพิธีการทอดกฐินเสร็จพิธีการแล้วนั้นอ.เจน ก็หันมาบอกพวกเราว่า นั่งลงกับพื้นกราบขอขมา พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ที่ให้กราบขอขมากรรมก็เพราะว่า เรานั่งเสมอพระสงฆ์(เจ้าหน้าที่เขาจัดที่นั่งเก้าอี้ไว้ให้ผู้คนนั่งค่ะ) ไม่ได้ค่ะ จะติดกรรมค่ะ โชคดีที่ อ.เจน มีญาณ จึงรับรู้ได้ว่าสิ่งใดผิดสิ่งใดถูกค่ะ

วัดที่ 6 วัดป่ารัตนวัน (วันที่10 พ.ย.2556) วัดป่ารัตนวัน (สาขาวัดป่านานาชาติ) อ.วังน้ำเขียว จ.นครราชสีมา ทอดกฐิน เวลา 7.30 น. บริเวณวัดนี้สวยงามมากค่ะบรรยากาศประมาณรีสอร์ทที่เดียวค่ะเมื่อเดินเข้าไปก็รู้สึกถึงความศรัทธาในพระพุทธศาสนาของชาวต่างชาติค่ะมีทั้งแม่ชีบวชใหม่ที่เป็นชาวต่างชาติ และพระสงฆ์ที่เป็นชาวต่างชาติด้วยเช่นกันพระแต่ละท่านพูดไทยชัดบ้างไม่ชัดบางค่ะมีพระสงฆ์ของไทยประมาณเท่าๆกับพระสงฆ์ของชาวต่างชาติ มีประมาณร่วม 100 กว่ารูปเมื่อเข้าพิธีทอดกฐิน ท่านทำตามพระวินัยสงฆ์ทุกประการโดยใช้คำพูดตอนกรานผากฐินเป็นภาษาไทยก่อนแล้วค่อยแปลเป็นภาษาอังกฤษ แต่ทุกคนที่มาในงานต่างเงียบสงบกันมาก

เรื่องเหลือเชื่อ ครั้งที่ 6 แม้ว่าผู้คนมากมายจนไม่มีทีจะนั่งแต่ก็ทำให้คณะของเราเดินไปเรื่อย ๆ จนเกือบจะนั่งใกล้คณะสงฆ์อยู่แล้ว เขาคงจัดสรรที่ไว้ให้อีกแล้วค่ะ

วัดที่ 7 วัดเขาแผงม้า (วันที่10 พ.ย.2556) วัดนี้มีกำหนดการทอดกฐิน เวลา 10.00 น. เมื่อออกจากวันที่ 6ต่างก็วิ่งกันขึ้นรถตู้ เหมือนกับว่าพวกเราจะวิ่งแข่งทำคะแนนหรือวิ่งแข่งหาตัว RC ประมาณนั้นห้องน้ำไม่ต้องพูดถึง เก็บบ่อท่อปัสสาวะเอาไว้ก่อน เพราะหากพวกเราคนหนึ่งคนใดล่าช้าก็จะไปไม่ทันเวลาทอดกฐินวัดต่อไปค่ะ แต่ระหว่างที่ระขับผ่านเส้นทางจะไปวันที่วัดเขาแผงม้านี้อ.เจน ดิฉัน และใครอีกคนจำไม่ได้ต่างก็เหลือบไปเห็นป้าย สีเหลืองแผ่นใหญ่ๆ มาก อยู่ที่หน้าวัดคลองนกแก้วเขียนว่า วันที่ 10 พ.ย.2556 เวลา 12.00 น. จะทำการทอดกฐิน และรถก็ขับผ่านไป อ.เจน ก็พูดว่า ที่วัดนี้มีทอดกฐินตอนเที่ยงงั้นเดี๋ยวไปวัดเขาแผงม้าเสร็จเราก็รีบมาที่วัดนี้เลยน่ะค่ะ คือบางคนในรถที่ไม่เห็นป้ายต่างก็ร้องดีใจก็เออ..ออ..ห่อหมก..กันไปตามนั้นส่วนดิฉันก็ได้แต่ดีใจได้ปลื้มไปกะเขาด้วย

ที่วัดแห่งนี้มีคนเป็นจำนวนมากมาทำบุญกันเป็นทีมๆ เห็นมีเสื้อทีมด้วยค่ะ ทางวัดมีความสะดวกสบายมีลูกศิษย์ลูกหามากมาย มีความพร้อมทุกประการ พระท่านก็เทศน์เก่งมากคณะเราไปก่อนเวลาก็ได้เข้าไปจับจองที่นั่งเพราะคนเยอะมากไม่รู้มาจากไหนกันมีโรงทานที่เขาแจกมีแต่ของดีดี อิชิตันงี้แจกกันคนละขวดสองขวดมีแรงรับประทานอะไรก็จัดไป แต่กลัวจะเสียที่นั่งค่ะไม่ไปไหนคุณเป็กก็เลยหยิบมาแจก กำลังจะกินอยู่แล้ว คุณรุ้งหันมาดุพี่อย่ากินนี่ในโบสถ์ไม่ได้ค่ะ คอแห้งน้ำลายเหนียวเลยค่ะต้องอดทนนั่งฟังพระท่านเทศน์ไปเรื่อยจนได้เวลา สรุปได้ว่า ที่วัดนี้ยอดเงินกฐิน 4ล้านกว่าบาท ดิฉันก็ปิติใจไปกับวัดด้วยการอนุโมทนาสาธุการค่ะ

อ.เจน วิ่งนำพวกเราไปก่อนแล้วแต่หารถไม่เจอ แต่คนขับรถ ชื่อ พี่แอ็ด เริ่มรู้ใจพวกเราแล้ววิ่งมาโชว์ตัวแล้ววิ่งนำพวกเราไปที่รถอย่างไม่รอช้าค่ะเพราะพวกเราต้องรีบไปวัดสวนป่าบุญฤทธิ์ ที่วัดนี้มีการทอดกฐิน เวลา 11.00 น. ดิฉันคุณรุ้ง และคุณแม่ตี้ ปวดปัสสาวะ ก็ต้องอดทนไว้เพื่อไปให้ทันวัดหน้า พี่แด็ดแกก็ซิ่งจนรถยกล้อ เส้นทางก็เป็นดินแดงเป็นหลุมเป็นบ่อคนนั่งข้างหลังรถน่ะไม่ต้องพูดถึง ก็นั่งเด้งๆ..เด็งหน้า..เด้งหลัง..คนที่นั่งหลัง นะเหรือค่ะ ก็คุณภุงชง น้องเก่ง และดิฉัน รถพี่แอ็ดเป็นรถแข่งไปเสียแล้วแข่งไปล่าบุญ พี่แอ็ด แกคงเห็นใจคนทำบุญอย่างเราใจแกคงคิดมันจะอะไรขนาดนั้น แต่เราก็บอกเจตนาพี่แกไปว่าพวกเราที่มาทั้งหมดนี้จะไปล่ากฐินค่ะ จนวันที่ 2 แล้ว อยู่พี่แอ็ด ก็มากระซิบถามคุณเป็กว่าพี่พี่อาจารย์คนนี้เขาสอนวิชาอะไรอะครับ เห็นเรียกกันแต่ว่า...อาจารย์ ๆพวกเราก็ขำกันโดยไม่บอกความจริงกับพี่แอ็ดว่าพวกเราเป็นใคร อะไรเลยแต่เล่ากันแต่เรื่องผีๆๆ ที่ อ.เจน ไปประสบมา พี่แอ็ดก็ยัง งงๆแต่ไม่ถามอะไรอีกค่ะ

วัดที่ 8 วัดสวนป่าบุญฤทธิ์ (วันที่ 10 พ.ย.2556) วัดแห่งนี้ค่อนข้างชนบทมากพื้นดินเป็นถนนลูกรังเป็นหลุมเป็นบ่อสองข้างทางเป็นไร่ข้าวโพดเป็นธรรมชาติที่สวยงามจริง ๆ แต่กว่าจะมาถึงวัดได้ก็ทุลักทุเลเต็มทนพวกเรามาถึงทันเวลาพอดี 11.00 น. แต่ปรากฏว่าเขาทอดกฐินกันเสร็จก่อนหน้าที่เรามาถึงไม่กี่นาที จึงได้ร่วมต่อยอดบุญและร่วมอนุโมทนาบุญกับเขาไปค่ะ และโชคดีได้เข้าห้องน้ำแล้ว อ.เจน ก็แจ้งว่าให้เร็ว ๆหน่อยนะค่ะจะต้องไปอีกวัดหนึ่ง ทอดกฐินเวลา 12.00 น.แต่ดิฉันบอกว่าขอเข้าห้องน้ำที่วัดนี้แล้ววัดหน้าคาดว่าจะไม่ทันการณ์เป็นแน่ จึงได้วิ่งข้ามหลุ่มบ่อน้ำซึ่งเป็นเส้นทางลัดไปห้องน้ำได้เร็วที่สุดเมื่อกลับมาถึงรถ อ.เจน บอกว่า ลุ้นแทบแย่ กลัวว่าดิฉันจะตกลงไปในบ่อน้ำเล็ก ๆที่เขาขุดไว้เสียแล้วค่ะ

พวกเราก็กลับมาเส้นทางเดิมเพื่อจะไปวัดที่เราเห็นป้ายว่ามีการทอดกฐินชื่อ วัด คลองนกแก้ว เมื่อมาถึงปรากฏว่าที่วัดนี้เงียบมากผิดปกติซะแล้ว เมื่อสอบถามจึงได้รู้ว่าวัดนี้จะทอดกฐินวันอื่นไม่ใช่วันนี้แต่ป้ายที่เขาเอามาติดที่หน้าวัดนั้น ชื่อวัดอะไรก็ไม่รู้ ครานี้ทุกคนก็หันมาที่ อ.เจน และดิฉันเป็นสายตาเดียวกันเลยทีเดียวเชียว ดิฉันก็พูดเสียงอ่อย ๆ ว่า ไม่ได้ดูชื่อวัด ค่ะ เห็นแต่ วันที่ กับ เวลา และป้ายซึ่งคิดว่าจะต้องกลับมาทางเดิมก็เข้าไปทอดกฐินตามป้ายได้เลยค่ะ คราวนี้ก็ทำไงดีไปตามเส้นทางป้ายจึงรู้ได้ว่า ชื่อวัด หลวงตาจิ๋ว ฮา ชื่อวัดนี้มีจริง ๆ ด้วย วัดหลวงตาจี๋ว ยังพอมีเวลาไปทัน อ.เจน หยิบเงินขึ้นมาให้พี่แอ็ดเป็นกำลังใจที่ช่วยเหลือพวกเราให้ไปทันเวลาซึ่งก็ได้ผลจริง ๆ ด้วยค่ะ รถวิ่งฝุ่นตลบเลยค่ะ

วัดที่ 9 วัดหลวงตาจิ๋ว (วันที่10 พ.ย.2556) วัดแห่งนี้ต้องขึ้นเขาไปด้วยถนนเป็นดินแดงลูกรัง แต่เมื่อเข้าไปดิฉันก็เอ่อขึ้นมาเลยว่า อย่าบอกนะว่าที่วัดนี้เป็นทหารตำรวจมาทอดกฐิน เพราะมีทั้งทหาร และตำรวจ เป็นจำนวนมาก แต่ปรากฎว่า เมื่อเหลือบไปเห็นป้ายแล้วก็เข้าใจได้ทันทีว่าใครเป็นเจ้าภาพทอดกฐิน ณ วัดหลวงตาจิ๋ว แห่งนี้ ที่วัดแห่งนี้ทอดกฐิน เวลา 12.00 น. ซึ่งเราก็มาพอดีกับเวลาแต่เจ้าภาพได้ทอดกฐินไปก่อนแล้วเป็นเวลาเดียวกับที่เราขึ้นเขามาวัดนี้ดีแต่ว่าพวกคุณหญิงคุณนายเขาแจ้งว่า ทำบุญต่อยอดได้ พวกเราก็วิ่งกันต่อยอดกันโดยไม่ชักช้าเพราะพระท่านเริ่มจะทำพิธีการแล้วค่ะ

ค่อนข้างชนบทมากพื้นดินเป็นถนนลูกรังเป็นหลุมเป็นบ่อสองข้างทางเป็นไร่ข้าวโพดวัดแห่งนี้ค่อนข้างชนบทมากพื้นดินเป็นถนนลูกรังเป็นหลุมเป็นบ่อสองข้างทางเป็นไร่ข้าวโพดทัน เขาทอดกฐินก่อนเวลาค่ะ แต่ อ.เจน บอกว่า เมื่อเราได้ตั้งใจเราก็ได้บุญแล้วงั้นมาร่วมอนุโมทนาบุญกับเขากันดีกว่าค่ะ

อ.เจน มักกล่าวเสมอว่า บุญมี 3ระยะ ระยะแรก คิดว่าจะทำ ระยะที่สองเมื่อลงมือทำแล้ว ระยะที่สาม เมื่อทำแล้วหวนคิดทีไรสุขใจทุกที

พี่แอ็ด โชว์เฟอร์ เขาบอกว่ามาทำบุญครั้งนี้มีโรงทานน่ากินตั้งหลายซุ้ง พวกเราก็ถามว่า อ้าวอร่อยมั้ยล่ะเพราะพวกเราไม่ได้กินกันสักคน พี่แก่พูดหน้าตาเฉยมาก แกพูดว่า “ไม่เป็นไรหรอกครับผมแค่ใช้สายตาชำเลืองมองดู ผมก็อิ่มแล้วครับ”

เล่นกัน ฮา ทั้งคันรถค่ะ ..............สรุป นับได้นะค่ะว่าล่ากฐินได้กี่วัดค่ะ........