แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย จี๊ดจ๊าด เมื่อ 2014-5-15 14:19
สวัสดีค่ะ จี๊ดจ๊าด จะอยู่นิ่งเฉยไม่ได้แล้วค่ะ เพราะว่า มีเรื่องตื่นเต้นที่จะเล่าแต่ก็อดรนทนอยู่นาน ว่าเมื่อไหร่ อ.เจน จะมาโพสต์ บอร์ดนี้เสียที เพราะแต่ก็รอแล้วรอเล่า ก็เพราะอยากจะแชร์ความรู้สึกภาคภูมิใจในงานบุญที่ทำครั้งนี้เสียเหลือเกินค่ะ เพราะอะไรหรือค่ะก็เพราะว่า อาจารย์ ช่วยให้พิมพ์อานิสงส์ของบุญตามที่อาจารย์โพสต์มาแล้วข้างต้นนั่นแหละค่ะ ด้วยการให้ดิฉันช่วยกันกับคุณสุดารัตน์ร่างข้อความเอาไว้ก่อนลงโพสต์แต่อานิสงส์ของบุญที่ท่านได้อ่านนั้นไม่ได้โอเวอร์ แอ๊คชั่น อภินิหาร มหัศจรรย์อะไรหรอกค่ะ แต่อาจารย์บอกให้เราช่วยกันพิมพ์ ตามคำบอกเล่าด้วยญาณของอาจารย์ คุณร้งก็ช่วยคิดว่า สำนักปฏิบัติธรรมฯ จะต้องมีเครื่องมือ อุปกรณ์ อะไรบ้างที่ต้องใช้ก็ร่วมด้วยช่วยกันค่ะ ซึ่งต้องใช่เวลา ถึง 3 วันค่ะ ซึ่งอาจารย์ก็ไม่ได้คัดลอกอานิสงส์บุญจาก google หรือข้อมูลจากที่ใด แต่อาจารย์ใช้ญาณสมาธิของตนเองดูว่า บริจาคสิ่งของใดจะได้อานิสงส์อย่างใดบ้างค่ะ
วันแรกก็เซฟข้อมูลไว้จี๊ดกับคุณสุดารัตน์ ก็กลับบ้าน ดึกมากแล้วค่ะเกือบสองยามอาจารย์มาเล่าตอนเช้าให้ฟังอย่างดีใจมาก ๆ ว่าเมื่อคืนอาจารย์ยังไม่นอนเพราะคิดว่าจะต้องทำงานบุญใดบ้าง แต่ขณะที่นอนหลับตาสมาธิอยู่นั้นซึ่งยังไม่หลับ แต่มีเสียงว่า อย่าลืมตา ก็ได้เห็นเหล่าเทวดา และนางฟ้า 5 องค์ ต่างเหาะมาอย่างดีอกดีใจท่านมีปีกและมีเครื่องประดับสร้อยสังวาลแบบเต็มยศ ท่านบอกว่า ดีใจจัง ดีใจจังมนุษย์ 3 คน นี้ทำดี ดีมาก ชอบ ชอบ ชอบ และบอกว่ารู้มั้ยสำหรับที่ชมรมฯ ปฏิบัติธรรมนี้ 3 คนนี้ทำดีมากเพราะว่า เทวดานางฟ้าชอบที่จะให้ชักชวนผู้คนมาบริจาคสิ่งของเพื่อใช้ในชมรมฯนี้เพราะไม่ค่อยมีใครเขาทำกันและเหล่าเทวดานางฟ้าจะมาร่วมอนุโมทนาบุญกับผู้บริจาคทุกท่าน จำไว้น่ะ
วันถัดมาอาจารย์เปิดบ้านตรวจกรรมช่วงเช้าอาจารย์ก็จะสวดมนต์นั่งสมาธิ แต่ปรากฏว่า เทวดาประจำตัวของพี่จี๊ดมาบอกหนู่ค่ะพี่ ท่านมาบอกว่า พี่จี๊ดทำความดีช่วยพิมพ์งานบุญ ให้บอกจี๊ดด้วยพออาจารย์เล่าแค่นี้ จี๊ดก็ตื่นเต้นแล้ว ต่อค่ะอาจารย์ แล้วอาจารย์ก็เล่าต่อไปว่าท่านบอกว่า ให้บอกจี๊ดว่า แม้พิมพ์งานบุญก็เป็นบุญ บอกให้จี๊ดพูดอธิษฐานตัดหนี้กรรมของในอดีตชาติที่ได้เคยชี้นิ้วใช้คนให้ต้องทำงานอดหลับอดนอนหามรุ่งหามค่ำจากบุญที่ช่วยอาจารย์ทำงานด้วยค่ะ ตื่นเต้นมั้ยค่ะแม้เทวดายังเมตตาสงสารบอกกรรมของดิฉันในอดีตชาติให้ได้รับรู้เลยค่ะท่านฝากมาบอกพี่ว่า ให้ทำอย่างนี้ทุกครั้งที่ทำบุญ จะช่วยผ่อนหนักให้เป็นเบาได้ค่ะดีใจดีใจมากค่ะ เท่ากับ ดิฉันดีใจ 2 เด้งแล้วน่ะค่ะดิฉันภูิมใจมากค่ะที่เกิดมามีประโยชน์มีคุณค่าไม่เสียดายชีวิตที่เกิดมาเป็นคนแล้วทำความดีค่ะ
และประมาณ 3-4 วันถัดจากวันแรก อาจารย์ก็ได้ฝันในนิมิตว่าเหล่าเทวดานางฟ้าต่างเชื้อเชิญและดีอกดีใจ โดยนำพาอาจารย์ไปบนสวรรค์เพื่อให้ไปดูว่าทำอานิสงส์อะไรถึงได้อยู่ในวิมานแบบใดบ้าง แต่ในขณะนั้นอาจารย์เหนื่อยมากนอนดึกทุกวันก็เพลียไม่อยากจะไปเลย จึงเดินไปอย่างเลื่อนลอย และยังมีสติคิดว่าเหนื่อยมากขนาดนี้คงจำอะไรไม่ได้แน่ จึงบอกกับท่านเทวดานางฟ้าว่า ต้องขอตัวกลับไปก่อนค่อยไปใหม่วันหลังท่านเทวดานางฟ้าก็คะยั้นคะยอให้อยู่ต่อ แต่อาจารย์บอกว่าไม่ไหวจริง ๆ ค่ะ จึงกลับค่ะ
ระหว่างที่เทวดานางฟ้ามาส่งก็เดินผ่านนรกก็มาพบเจ้าหน้าที่นรก 2 คนใส่โจงกระเบนสีแดงถอดเสื้อ เฝ้าอยู่ปากถ้ำ เชื้อเชิญขอให้ท่านไปดูในนรก ขนาดสวรรค์ยังไม่ไหวเลยจะเข้าไปนรกได้อย่างไรทางเจ้าหน้าที่นรก ก็พยายามพูดให้เข้าไป บอกว่า ขอให้เข้าไป 15 นาที ก็ยังดี แต่อาจารย์เห็นว่า ขณะยังไม่มีสติไม่ควรเข้าไปในนรกค่ะจึงขอตัวกลับแล้วบอกว่า จะมาอีกครั้งวันหลังนะค่ะ ใครจะไปกะอาจารย์บ้างน้าวันหลังนั้นน่ะ แต่ดิฉัน อยากไปๆๆ จริงๆ ค่ะ
อานิสงส์ของบุญนี้อย่าบอกใครเชียวค่ะทุกท่านเคยสังเกตตัวเองกันบ้างมั้ยค่ะ ว่าในชีวิตของเราจะมีสิ่งดีดีที่คาดไม่ถึงที่เกิดกับตนเองค่ะ ดิฉันขอเล่าเป็นเรื่อง ๆ พอสังเขป แต่ยังมีเรื่องอื่น ๆ อีกมากมายที่จะมานำเสนอในวันหลัง เรื่องมีมากค่ะ วันหลังละกันค่ะ ขอเล่าพอสังเขป ดังนี้ค่ะ
1. ประสบการณ์ของตนเองค่ะ ยกตัวอย่างเช่น เมื่อประมาณ 3 ปีที่แล้ว อาจารย์ถามว่าพี่พี่เคยถวายสังฆทานด้วยย่ามพระหรือไม่ค่ะ พี่ซื้อถวายพระสิค่ะ ใบละไม่กี่บา ดิฉันก็เชื่ออาจารย์ค่ะแต่เชื่อหรือไม่ว่า แค่ปีนี้ปีเดียว ดิฉันได้รับกระเป๋าจากผู้ใหญ่ใจดีและเพื่อนๆโดยไม่ต้องเสียเงินสักบาท แต่ละใบไม่ใช่ราคาถูกๆ บางใบเกือบเหมื่นบาทไม่ใช่ดิฉันมาเล่าด้วยความโลภ หรือดีใจกับข้าวของเหล่านั้นแต่เพียงเพื่อจะเล่าให้ทุกท่านฟังและเชื่อในเรื่องของบุญมากกว่าค่ะ อ้อลืมบอกไปว่า ปีนี้ได้กระเป๋าทุกขนาด รวมปีที่แล้วด้วย ประมาณ 8 ใบค่ะ มากมั้ยค่ะตอนนี้ต้องหากล่องใส่กระเป๋าเพราะราคาแพงต้องเก็บเป็นอย่างดีค่ะ
2. เรื่องถวายบาตรพระก็อีกตัวอย่างค่ะ ก็เมื่อ 5 ปี ที่แล้วอาจารย์ก็บอกว่าพี่จี๊ด พี่ทำสังฆทานด้วยบาตรพระด้วยซิค่ะ ดิฉันก็จัดเต็มปีนั้นทำเสียหลายใบ ด้วยการไปซื้อบาตรพระมาแล้วนำข้าวของเครื่องใช้อาทิเช่น สบู่ ยาสีฟันช้อนซ่อม ตะเกรียบ ฯลฯ อื่น ๆ อีกมากมาย ไม่มากนักค่ะ เพราะทำตามกำลังบาตรพระสีดำฝาสีทองที่เราเห็นกันนั่นแหละค่ะ ไม่แพงมากเท่าไหร่ ถวายสังฆทานห่อเองกับมือค่ะ นำไปถวายส้งฆทาน หรือนำมาร่วมกับงานบุญของอาจารย์ เชื่อมั้ยค่ะทุกวันนี้ ดิฉันมักจะมีคนพาไปกินเลี้ยง หรือต้องไปสัมมนาบ่อย ๆหรือไปที่แห่งใดงานก็มีคนแย่งกันเลี้ยง ซึ่งโดยส่วนตัวแล้วเป็นคนเกรงใจมากไม่อยากไปค่ะแต่คนเลี้ยงเขาก็เต็มใจ แม้แต่งานสัมมนาต่าง ๆ ก็เป็นโรงแรมหรู ๆ ทั้งนั้นบางครั้งต้องไปงานที่ใหญ่โตมากไปแทนเจ้านายเมื่อมองย้อนไปสิ่งที่เกิดขึ้นกับดิฉันช่างแปลกมากจริง ๆ ค่ะ
3. ทุกวันนี้บางครั้งเหมือนว่าจะมีเงินขาดมือแต่เมื่อถึงเวลาจริง ๆ เข้า ก็มีเงินคาดไม่ถึงเช่น โบนัส และเงินพิเศษ ๆ ค่ะ แปลกจริงค่ะ
4. เรื่องของหลานดีกว่าค่ะ เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ ดิฉันไปบานน้องสาว ก็เผอิญอาจารย์ไปธุระแถวบ้านน้องสาวพอดีก็เลยแวะมาหาดิฉันค่ะแต่ปรากฏว่า หลานชายของดิฉันอยู่บ้านพอดีน้องสาวก็กำลังดีใจก็เล่าให้อาจารย์ฟังว่า วันนี้ดีใจค่ะ คือลูกชายเพิ่งได้รถใหม่ป้ายแดงทั้ง ๆ ที่ เพิ่งเข้าทำงานไม่ถึง 3 เดือน หลานชายก็ งุนงงกับตนเองเหมือนกันค่ะ เพราะแรกเข้าทำงานเขาเรียกคัดตัว เข้าบริษัทที่มีชื่อที่สุดในประเทศไทยรายได้ดี โบนัส สวัสดิการดี ถ้าเอ่ยชื่อจะร้องอ๋อเชียวค่ะ ใคร ๆ ก็อยากเข้าทำงานหลานชายเรียนจบวิศวกรรม ม.มหิดล ค่ะ การสอบเข้าทำงานในบริษัทนี้ต้องแข่งขันกับนักศึกษาจบใหม่มหาวิทยาลัยดังๆทั้งนั้น หลานไม่หวังอะไรมากคิดว่าไม่ได้หรอกค่ะ แต่ปรากฏว่าทางบริษัทเรียกตัวเข้าทำงาน ได้บรรจุเพียง 3 เดือนมีรถเก่าเตรียมไว้ให้พนักงานที่เพิ่มเข้าใหม่ แต่เมื่อถึงคิวของหลานชายปรากฏว่าบริษัทต้องไปซื้อรถคันใหม่เพราะรถเก่าหมดสต๊อก ต้องรอให้เปลี่ยนรถป้ายแดงเป็นป้ายดำก็เท่ากับว่าเป็นรถเก่าแล้วค่ะ และมอบให้หลานชายทันที ซึ่งหลานชายก็ยังมึนงงกับตนเองค่ะ ระหว่างที่น้องสาวเล่าให้อาจารย์รับฟังหลานชายก็มาไหว้อาจารย์ ระหว่างนั้นอาจารย์ก็พูดขึ้นมาว่า หลานชายคนนี้เขาทำเขามาในอดีตชาติค่ะ บุญมาส่งผลเขาแล้วในชาตินี้ค่ะและต่อไปเขาจะได้เลื่อนยศเลื่อนตำแหน่งหน้าที่การงานดีและจะได้เดินทางไปต่างประเทศ และหน่วยงานจะส่งให้เรียนสูงขึ้นโดยไม่ต้องเสียเงินเรี่ยนเองค่ะ เพราะทุกอย่างไม่ใช่เรื่องบังเอิญค่ะเขาทำของเขามาค่ะ ซึ่งสิ่งที่อาจารย์พูดออกมานั้น ดิฉันและน้องก็มองหน้ากันว่าอาจารย์รู้จริง เพราะ ทางบริษัท ให้ทุนเรี่ยนปริญญาโทฟรี และจะได้ไปต่างประเทศ ค่ะ และวันนั้นหลานชายเพิ่งไปทำพาสสปอร์ตมาค่ะทางบริษัทออกค่าใช้จ่ายให้หมดและให้เงินพ๊อกเก็ตมันนี่มาอีกค่ะ เดินทางเดือนเมษายนนี้แหละค่ะ อานิสงส์อะไรหรือค่ะดิฉันลืมบอก ค่ะในอดีตชาติเขาได้สร้างสะพานด้วยมือของตนเองให้คนเขาเดินข้าม และบริจาครถให้เป็นสาธารณะประโยชน์เพราะเป็นกากรใช้ประโยชน์ร่วมกันไม่เจาะจงจะได้อานิสงส์บุญมาก แต่ในชาตินี้ หลานชายเพิ่งเรียนจบก็เชื่อในเรื่องบุญแล้วก็เริ่มทำบุญแล้วล่ะค่ะ
จบแล้วค่ะ จะตี 2 แล้ว บายบาย
จี๊ดจ๊าด ขอมาเล่าค่ะ บุญจากการเททองหล่อพระ มีอานิสงส์มากจริงได้พบเห็นกันในชาตินี้เลยค่ะ ที่ดิฉันกล้าพูดเช่นนี้เพราะอะไรก็เพราะจากประสบการณ์ตรงของดิฉันเองค่ะ ที่ดิฉันอยากนำมาเล่าสู่กันฟังเพื่อบุญที่ยิ่งใหญ่ค่ะ เมื่อหลายปีก่อนดิฉันตั้งแต่ดิฉันได้มาพบเจอ อ.เจนและคุณรุ้ง ครั้งแรก ๆ ช่วงนั้น อ.เจน และคุณรุ้ง ได้ชักชวนดิฉันไปเททองหล่อพระครั้งนั้นดิฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจว่าจริงเหรอแค่เททองหล่อพระเนี้ยนะ เป็นบุญใหญ่แต่ะอ.เจน และคุณรุ้ง ก็ช่วยกันอธิบายว่า พี่อานิสงส์สูงมากเพราะพระที่เราไปร่วมหล่อจนสำเร็จ นี้จะยั่งยืนสืบทอดไปตราบจนลูกหลานเหลนโหลนในภายภาคหน้าโดยจะมีผู้คนมากราบไหว้พระพุทธรูป นั้นด้วยการสวดมนต์ เจริญภาวนาและประกอบพิธีทางศาสนา นั้นก็หมายความว่า ทุกครั้งที่ผู้คนได้เข้า มากราบสักการะบูชาพระพุทธรูปที่เราได้ร่วมหล่อกันนี้มีอานิสงส์มากจริงๆ ซึ่งอานิสงส์ที่ท่านได้อ่านไปแล้ว เบื้องต้นนั้นแหละค่ะ ดีอย่างไรจะเล่าให้ฟังค่ะ ดิฉันได้ไปร่วมหล่อพระกับอาจารย์ทั้งสองประมาณ 2 – 3 ครั้งเห็นจะได้ที่ว่าเป็นอาจารย์ทั้งสองก็เพราะว่า คุณรุ้งเป็นพี่สาวอาจารย์เจนก็จริงแต่มีภูมิธรรมสูงมากเพราะเป็นคู่บุญร่วมกันมาหลายชาติจากที่ดิฉันได้ติดตาม อาจารย์มาตลอดจึงได้รู้เรื่องนี้ดี ซึ่งดิฉันยังจำได้แม่นยำแม้นว่าเหตุการณ์นั้นนานมาแล้วก็ตามว่าอาจารย์ได้ ชักชวนไปเททองหล่อพระครั้งแรก เป็นพิธีเททองหล่อ หลวงปู่ชีวกโกมารภัจจ์ หมอประจำตัวพระพุทธเจ้า ในพุทธกาล จำได้ว่าในวันนั้นทำพิธีใหญ่คนเป็นร้อยเป็นพัน มีพระเกจินั่งปรก 4ทิศ และมีพราหมณ์ทำพิธี บวงสรวงต่าง ๆดิฉันก็ได้แต่ยืนดูค่ะ และขณะที่ทำพิธีอยู่นั้น หากคนที่รู้จักสังเกตก็จะพบว่าท้องฟ้าที่สว่าง ด้วยแสงแดดที่แผดเผาก็กลับมีท้องฟ้าที่ร่มและเย็น มีลมอวลไปหมดทันใดนั้น อ.เจน ก็กระซิบกับดิฉันว่า หลวงปู่ชีวก ท่านมาร่วมพิธีด้วยค่ะซึ่งดิฉันก็ดีใจในเบื้องต้นแล้ว ต่อมาก็มานั่งที่เก้าอี้ที่เขาเตรียมไว้รับรองผู้มาร่วมงานเมื่อนั่งลงแล้ว อ.เจน และคุณรุ้ง ก็แนะนำให้ดิฉันกำหนดจิต ว่าจะต้องทำอย่างไรที่ถูกต้อง เพื่อปลดปล่อยให้กับเจ้ากรรมนายเวรของดิฉันค่ะ เพื่อให้เราได้อานิสงส์ของ บุญเททองหล่อพระอย่างเต็มเปี่ยมค่ะดิฉันก็ทำตามนั้นทุกประการ ระหว่างนั้น อ.เจน ก็หันมาพูดว่า ช่วงที่กำหนดจิตอยู่ที่การเททองหล่อหลวงปู่ชีวกอยู่นั้น รู้สึกว่าตนเองตัวลอยขึ้นไป แต่ดิฉันกับคุณรุ้ง หันมามองหน้ากันและตอบพร้อมๆกันว่าก็ไม่นี่ค่ะ เพราะว่าเราไม่มีญาณไงค่ะ คุณรุ้ง ยังมีความรู้สึกสัมผัสทาง ผิวกายได้แต่ดิฉันไม่มีเลยแม้สักนิดค่ะ แต่มีความรู้สึกปิติสุขมาก รู้ได้อย่างไรว่าดิฉันได้รับการปลดปล่อยจากกรรมให้เบาบางลงได้บ้างและมีอานิสงส์บุญอะไรทำชีวิตของเราเปลี่ยน ก็คือว่า ดิฉันได้เคยเล่าสู่กันฟังมานานมากแล้วว่าแต่ขอเล่าอีกครั้งเพราะบางคนก็อาจจะไม่ทราบ เรื่องของดิฉัน ก็คือว่าดิฉันปวดเบ้าตา ประมาณ 20 กว่าปี พบแพทย์ตรวจสายตาไปรักษาถึง 2 โรงพยาบาล แต่ก็ไม่พบความผิดปกติใด ๆ จึงปล่อยให้ปวด ๆไปตามนั้น เพราะไม่ได้มีอาการปวดทุกวัน ประมาณ 20 กว่าปี แต่เมื่อพบกับ อ.เจนจึงได้รู้ว่าเจ้ากรรมนายเวรของดิฉันเป็นปู จากอดีตชาติ ชาติที่ 1 ที่เป็นลูกชาวเล ได้นำเอาปู ไปดองใส่ขวด เพื่อนำไปขาย(แบบที่บางแสนนั้นแหละค่ะ) ทำการดองทั้ง ๆที่มันยังไม่ตาย ยังเป็นๆ อยู่นั้น ซึ่งปูเหล่านั้นก็เจ็บปวดทรมานตามาก สังเกตสิค่ะ ปู มันจะมีลูกตาออกมานอกเบ้านอกกระดองของมันค่ะ มันจึงทรมานจนตายและสาปแช่งเป็นเจ้ากรรมนายเวรติดตามมาถึงชาติที่ 2 เกิดมาเป็นชายแต่ต้อง ประสบอุบัติเหตุทำให้พิการตาบอด เมื่อเห็นทุกข์จึงเห็นธรรมทำแต่ความดีครั้นตายไปขอให้เกิดใหม่ เป็นคนที่มีอาการครบ 32ประการอย่าได้พิกลพิการเลย ด้วยแรงอธิษฐาน ชาติที่ 3 เกิดรูปใหม่นามใหม่เป็น หญิงแต่เมื่อถึงเวลาที่เขามาทวงคืนก็ประมาณอายุ 25 ปี เห็นจะได้ อ.เจน บอกนี่คือเศษกรรมค่ะจึง ทำให้แค่ปวดเบ้าตา อาการที่เจ็บปวดนี้เหมือนมีคนเอามือมาขยี้ลูกตาหรือขยี้บีบเค้นตาของเราค่ะเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ค่ะ ความเชื่อที่ว่าบุญจากการเททองหล่อพระ ก็คือว่า หลังจากนั้นประมาณ 3เดือน ดิฉันหายอาการปวดตา อย่างน่าประหลาดใจมากค่ะ อ.เจน อธิบายว่าการที่เราตั้งใจในบุญที่เราทำอานิสงส์บุญก็จะมาก ไปตาม ความตั้งใจเจ้ากรรมนายเวรเขาเป็นสรรพสัตว์ เขาไม่อาฆาตเราเท่าไหร่เขาเพียงแต่อยากไปเกิดแล้ว ดิฉันได้ปลดปล่อยแล้วจากบุญที่ทำค่ะ อ.เจน บอกว่าเหล่าสรรพสัตว์ที่เป็นเจ้ากรรมนายเวร ก็จะละจากเราไปเป็นกระบิ ๆ เขาจะอโหสิกรรมให้เราค่ะ และหลังจากนั้นดิฉันก็ได้ไปเททองหล่อพระ กับอาจารย์อีกแต่จำไม่ได้ว่าที่ใดบ้างจำแต่ครั้งแรกที่เป็นความประทับใจ ด้วยมีเหตุที่เหลือเชื่อเกิดกับดิฉันค่ะ เรื่องเหลือเชื่อที่เกิดกับดิฉันอีกเรื่องหนึ่ง ก็คือว่าในช่วงเวลาอันใกล้กันนี้ดิฉันได้รับที่ดินจากลุงของดิฉัน อย่างที่เหลื่อเชื่อเป็นที่สุด ก็คือว่ามีคนขายที่ดินอยู่ใกล้ ๆ กับบ้านแม่ของดิฉัน ซึ่งดิฉันต้องการซื้อเอาไว้เสียเอง โดยมีแผนการซื้อเป็นการผ่อนชำระกับธนาคารเป็นรายเดือนแต่เมื่อถึงวันที่กำหนดโอนซื้อที่ดินกันนั้น อยู่ ๆลุงของดิฉันก็ไปเบิกเงินของลุงมามอบให้ดิฉันไปจ่ายค่าซื้อที่ดินเป็นเงินสด ในวันนั้น ดิฉันกลับบ้านมายังนึกว่าฝันไป จึงเป็นความตราตรึงอยู่ในใจของดิฉัน ซึ่ง อ.เจน พูดกับดิฉันว่า พี่ทุกอย่างไม่ใช่เรื่องบังเอิญเพราะพี่ทำของพี่มาค่ะ นั้นคือเรื่องเล่าที่ผ่านมาแล้วที่เกี่ยวกับอานิสงส์บุญจากการเททองหล่อพระแต่ก็อยากเล่าเรื่องที่เพิ่ม เกิดขึ้นเมื่อวันจันทร์ที่ 12 พฤษภาคม 2557นี่ดีกว่าค่ะมีครอบครัวที่น่ารักครอบครัวหนึ่งที่ต้อง ขอสงวนสิทธิ์ชื่อของทุกท่านที่เกี่ยวข้อง ยกเว้น อ.เจน คุณรุ้ง และดิฉัน ค่ะเรื่องมีอยู่ว่า ครอบครัวนี้ได้มาเชิญชวน อ.เจน และ คุณรุ้ง ไปงานทำบุญเลี้ยงพระที่บ้านผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง ซึ่งเป็นพระสงฆ์ที่จะไปร่วมทำบุญเลี้ยงพระ นี้เป็นอาริยะที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบท่านชื่อว่า หลวงปู่บุญหนา เห็นมั้ยค่ะบุญของท่านยังหนาค่ะ นี่คือประวันของท่านค่ะ เป็นดังนี้ เมืองสกลนคร ซึ่งถือได้ว่าเป็นศิษย์หลวงปู่มั่นรุ่นสุดท้ายที่ยังดำรงอยู่ ณวัดป่าโสตถิผล บ้านหนองโดก ต.ช้างมิ่ง อ.พรรณานิคม จ.สกลนคร ต.พรรณา อ.พรรณานิคม จ.สกลนคร เมื่ออายุ 12 ปี ได้เข้าพิธีบรรพชา ณ วัดแจ้ง บ้านหนองโดก ต.ช้างมิ่ง อ.พรรณานิคม จ.สกลนครซึ่งเป็นวัดบ้านเกิดของท่านเอง หลวงปู่บุญหนา ท่านได้ปฏิบัติอุปัฏฐากรับใช้ครูบาอาจารย์นานถึง 12 ปี ตั้งแต่ครั้งสมัยเป็นสามเณร เช่น หลวงปู่ฝั้น อาจาโรซึ่งเป็นหลวงอาได้นำท่านมาอยู่ด้วย และโดยเฉพาะกับพระอาจารย์อ่อน ญาณสิริศิษย์สายธรรม หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต ในช่วงที่เป็นสามเณรอยู่กับพระอาจารย์อ่อนเคยไปกราบนมัสการหลวงปู่มั่น ณ วัดป่าบ้านหนองผือ(วัดป่าภูริทัตตถิราวาส) บ้านหนองผือ ต.นาใน อ.พรรณานิคม จ.สกลนคร เป็นประจำโดยมีพระอาจารย์อ่อนนำพาไป สาเหตุที่ได้ปฏิบัติอุปัฏฐากรับใช้พระอาจารย์อ่อนด้วย พระอาจารย์อ่อนเดินธุดงค์มาพำนักหาความสงบวิเวกอยู่ที่บริเวณป่าช้าบ้านหนองโดก (ปัจจุบันคือวัดป่าโสตถิผล หรือวัดป่าบ้านหนองโดก)ตอนนั้นได้บรรพชาเป็นสามเณร แต่เป็นฝ่ายมหานิกาย พักอยู่วัดแจ้ง บ้านหนองโดกเป็นวัดบ้านของท่านเอง และไม่ไกลจากป่าช้า ที่พระอาจารย์อ่อนไปพักอยู่นั้นมากนัก หลวงปู่บุญหนาท่านบอกว่า ตอนที่ไปกราบนมัสการพระอาจารย์มั่นณ วัดป่าบ้านหนองผือ (วัดป่าภูริทัตตถิราวาส) ครั้งแรกไปกับพระอาจารย์อ่อนพร้อมกับสามเณรอีกรูปหนึ่งและญาติโยม 4-5 คน เดินมุ่งหน้าสู่เทือกเขาภูพานที่อยู่ทางทิศใต้ของหมู่บ้านหนองโดก ก่อนเดินทางถึงวัดป่าบ้าน หนองผือเวลาประมาณบ่าย 3 โมง พอเข้าไปภายในบริเวณวัดรู้สึกว่าภายในวัดร่มรื่นสงบเงียบ เหมือนกับไม่มีพระเณรทำให้ตื่นตาตื่นใจเป็นครั้งแรกเห็นพระเณรกำลังทำกิจวัตรกวาดลานวัดด้วยไม้ตาด ส่วนพระอาจารย์อ่อน พร้อมคณะเข้าไปกราบนมัสการพระอาจารย์มั่นบนกุฏิ เสร็จแล้วก็กลับที่พัก ปัดกวาดลานวัดตักน้ำใช้น้ำฉันจากบ่อน้ำ เสร็จจากนั้นก็เตรียมรอสรงน้ำพระอาจารย์มั่นบริเวณหน้า กุฏิซึ่งมีพระเตรียมน้ำสรงไว้โดยใช้น้ำร้อนผสมพอให้อุ่นเมื่อพระอาจารย์มั่นเข้ามานั่งบนตั่งแล้ว คราวนี้พระเณรทั้งหลายห้อมล้อมเพื่อเข้าไปถูหลังขัดไคลถวายอย่างเปี่ยมล้นด้วยศรัทธา ส่วนสามเณรบุญหนามีโอกาสเข้าไปร่วมสรงน้ำท่านพระอาจารย์มั่นในครั้งนี้ด้วย
หลวงตาบุญหนา ธัมมทินโน วัดป่าโสตถิผล จ.สกลนคร เมื่อพระอาจารย์มั่นเห็นท่านซึ่งเป็นสามเณรมาใหม่พระอาจารย์มั่นจึงพูดสำเนียงอีสานขึ้นว่า "เณรมาแต่ไส..." แต่สามเณรบุญหนาไม่ทันตอบ มีพระอาจารย์ทองคำตอบแทนว่า "เณรมากับครูบาอ่อนข้าน้อย" จากนั้นท่านไม่ได้ว่าอะไรต่อไป จนเสร็จจากการสรงน้ำท่านในวันนั้น นอกจากนี้ ท่านยังได้ปฏิบัติอุปัฏฐาก รับใช้ครูบาอาจารย์อื่นๆ อีก เช่นพระอาจารย์ชอบ ฐานสโม พระอาจารย์ตื้อ อจลธมฺโม พระอาจารย์ลี ธัมมธโร พระอาจารย์แหวนสุจิณโณ พระอาจารย์สิม พุทธาจาโร และพระอาจารย์จาม มหาปุญโญ เป็นต้น หลวงตาบุญหนาได้มาพำนักจำพรรษาอยู่ ณ วัดป่าโสตถิผล บ้านหนองโดก ต.ช้างมิ่ง อ.พรรณานิคม จ.สกลนคร ตราบจนกระทั่งถึงปัจจุบันนับได้ว่าท่านเป็นพระอริยสงฆ์ที่ควรค่าแก่การกราบไหว้ได้ อย่างสนิทใจอีกรูปหนึ่งที่ยังเหลืออยู่ หลวงปู่บุญหนาได้ให้สติแก่ญาติโยมผู้เดินทางมากราบนมัสการ เสมอว่า ให้เป็นผู้มีสติ ระลึกรู้ในกายสติระลึกรู้ในวาจาคำพูด สติระลึกรู้ในใจ เมื่อสติรู้ซักซ้อมอยู่ภายในกาย วาจาและใจแล้ว ทำ พูด คิด ถูกและผิด ก็ระลึกรู้อยู่ ปรับปรุงอยู่อย่างนี้เสมอซึ่งเป็นคำสอนของ พระอาจารย์อ่อน ญาณสิริ ที่ได้เล่าเรื่องของท่านพระอาจารย์เสาร์กนฺตสีโล เทศน์แสดงธรรมสั้นๆ ในช่วงที่เคยเดินทางไปกราบนมัสการหลวงปู่มั่นครั้งนั้นว่า "กายสุจริตวจีสุจริต มโนสุจริต กายบริสุทธิ์ วาจาบริสุทธิ์ ใจบริสุทธิ์" ดิฉันตื่นเต้นมากค่ะ วันนั้นตื่นแต่ไก่ไม่โห่ ตื่นก่อนไก่เพราะวันนี้จะได้ไปทำบุญกับพระอริยะที่ พบหาได้ยากและเข้าพบยากด้วยค่ะ นับว่าเป็นบุญของดิฉันมากค่ะดิฉันก็ต้องขอขอบคุณครอบครัวน่ารัก และท่านผู้ใหญ่เจ้าของบ้านด้วยการขออนุโมทนาบุญมาณ ที่นี่ด้วยค่ะ ที่บ้านผู้ใหญ่ท่านนี้ช่าง ร่มเย็นด้วยบรรยากาศที่สงบเงียบท่านใจบุญมากท่านสร้างที่พักเพื่อให้หลวงปู่ท่านได้มาพัก รักษาตัวกับนายแพทย์ของโรงพยาบาลในกรุงเทพฯค่ะ อาหารคาวหวานจัดอย่างดี อ.เจน คุณรุ้ง และดิฉัน มีบุญจริง ๆค่ะที่ได้รับประทานข้าวก้นบาตรของหลวงปู่บุญหนา ค่ะ หลังจากหลวงปู่ท่านฉันท์ภัตตาหารเสร็จแล้วครอบครัวน่ารักก็ได้บอกให้ไปกราบหลวงปู่กัน ดิฉันคลานเข้าไปด้วยอาการสงบมากค่ะท่านอารมณ์ดีเป็นกันเองท่านก็ถามสารทุกข์สุขดิบว่า เป็นใครมาจากไหนและท่านก็จ้องมองมาที่ อ.เจน ที่คลานเข้ามาที่หลัง ท่านพูดเอ่ยขึ้นว่า “หูทิพย์ ตาทิพย์ มาแล้วเน้อ ” ทุกท่านค่ะ ตอนนั้น ดิฉันมองหลวงปู่ท่าน แล้วก็หันมามองอ.เจน ดิฉันอึ้ง และอึ้ง ค่ะ อึ้งหลายตลบ เฮ้ยท่านรู้ด้วย ต่อจากนั้นท่านผู้ใหญ่ก็คลานเข้ามาอีกคนและ นั่งอยู่หลังพวกเราที่เป็นแขกของบ้านเสียอีก ตำแหน่งที่นั่งตอนนั้น ดิฉันสุดแสนจะ งง กับสถานการณ์นั้นมากค่ะเพราะเจ้าของบ้านก็คือท่านผู้ใหญ่ ท่านนั่งอยู่เสียหลังสุดห้องค่ะ ในห้องนั้นก็มีครอบครัวน่ารักนั่งซ้ายสุดกับลูกๆ ทั้ง 3 ตรงหน้าของหลวงปู่ ก็มี คุณรุ้ง ดิฉัน และ อ.เจน เราทั้ง 3 คนอยู่ตรงหน้าท่านของท่านพอดีใกล้ชิดมากค่ะ แต่ท่านผู้ใหญ่ท่านนั่งถัดอยู่หลังเราอีกทีค่ะ อ.เจน และคุณรุ้ง มีความประสงค์จะนิมนต์ท่านไปเป็นประธานเททองหล่อพระที่สำนักปฏิบัติธรรม ณ ที่ดินที่หาซื้อได้แล้วในวันที่ 22มิถุนายน 2557 ที่จะถึงนี้ เพราะท่านเป็นพระอริยะที่มีเมตตาสูง แต่ อ.เจน ก็รู้อยู่ในจิตแล้วว่าท่านป่วยไม่สามารถไปงานเททองหล่อพระได้ จึงไม่กล้าที่จะนิมนต์ท่านค่ะ แต่เนื่องจากในวันนั้น เหล่าเทวดานางฟ้าและเทวดาประจำตัวของพวกเราท่านก็ดีใจไปอนุโมทนา บุญกับเราที่ไปทำบุญกับพระอริยะ ในวันนั้น แม้แต่ อ.เจน ยังหันมาพูดกับดิฉันว่า พี่ พี่เทวดาประจำตัวของพี่อยู่บนหัวพี่นะค่ะ ท่านมาอนุโมทนาบุญกับพี่ท่านดีใจของหนูก็มาค่ะ เมื่อเป็นเช่นนั้น อ.เจน ยังคงลังเลอยู่เพราะเกรงใจหลวงปู่ท่านค่ะระหว่างนั้น เทวดาประจำตัว อ.เจน ก็บอกให้ อ.เจน พูดนิมนต์หลวงปู่ท่าน แม้ว่าท่านจะมาไม่ได้แต่จะมีสิ่งที่เป็นตัวแทน ของท่านไปแทนเมื่อเป็นเช่นนั้น อ.เจน ก็พูดขึ้นมาว่า หนูจะนิมนต์หลวงปู่ไปร่วมงานบุญเท องหล่อพระโดยบอกสถานที่ และจังหวัด ให้ท่านรับทราบ หลวงปู่ท่านจึงพูดว่า ทำดีแล้ว ทำไป เป็นสิ่งที่ดี ซึ่งจริงอย่างที่ท่านเทวดาท่านบอก หลวงปู่พูดว่า หลวงปู่มาหาหมอและ เจ็บป่วยต้องมากรุงเทพฯเพื่อรักษาตัว แต่ถ้ามีแผ่นทองที่จะนำมาเป็นแผ่นนำฤกษ์เพื่อเป็น เชื้อนำมาเททองก็ให้เอามา ในตอนนั้น ดิฉันเสียดายอย่างสุดกำลังเพราะคิดว่าจะไป หาแผ่นทองที่ไหนดีล่ะ คิดว่าจะไปหาซื้อแผ่นทองได้ที่ไหน ตอนนี้ทันมั้ยน้า...กังวลใจแทบ จะไปหาซื้อแต่ก็ไม่รู้ว่าจะไปหาซื้อที่ไหนค่ะ แต่ทันใดนั้น ท่านผู้ใหญ่ที่นั่งอยู่ด้านหลังท่านก็เสนอขึ้นมาว่าหลวงปู่เจ้า ข้าพเจ้ามีแผ่นทองอยู่หลายแผ่น มีเป็นตั้ง เพราะเตรียมไว้เพื่อจะนำแผ่นทองที่เตรียมไว้นี้ไปงานเททองหล่อพระในวันพรุ่งนี้แล้ว ผู้ใหญ่ท่านนั้นก็นำแผ่นทองมาให้ค่ะ อุ๋ย ตอนนั้น ดิฉันดีใจจนเนื้อเต้นหันไปอนุโมทนาบุญกับท่าน เสียหลายครั้ง อ.เจน กับคุณรุ้ง ก็เช่นกันต่างก็หันไปอนุโมทนาบุญกับท่านเช่นกัน เมื่อท่านนำแผ่นทองมาส่งให้กับหลวงปู่ตั้งเบ้อเริ้มเชียวค่ะ หลวงปู่ท่านบอกว่า “ สมปรารถนานะ คิดเงินก็ได้เงินคิดทองก็ได้ทอง คิดถึงเงิน เงินก็มา คิดถึงทอง ทองก็มา ”ท่านพูดย้ำอยู่อย่างนี้ค่ะหลายรอบ เหมือนเป็นปริศนาอย่างไรบอกไม่ถูกค่ะ แผ่นทองห่อใหญ่ที่ผู้ใหญ่ท่านนี้นำมาให้นี้ ภายในห่อนั้นมีแผ่นทองเป็นปึกตั้งใหญ่ มีทั้ง แผ่นใหญ่และ แผ่นเล็ก แต่หลวงปู่ ท่านเลือกขึ้นมาเพียง2 แผ่น โดยบอกว่า เลือกแผ่นทอง แค่ 2 แผ่น แผ่นใหญ่ กับแผ่นเล็ก มากน้อยไม่สำคัญ สำคัญอยู่ที่แผ่นทอง ที่เลือกมานี้จะใช้นำฤกษ์นำไปเป็นเชื้อเพียงเท่านี้เพียงพอแล้ว หลวงปู่บุญหนา ท่านมีเมตตามากค่ะ ขนาดว่าท่านอายุมากและอาพาธด้วยนะค่ะ ท่านพูดขึ้นมาว่า แผ่นทองนี้ต้องเขียนด้วยปากกาที่ไม่มีหมึก ต้องเป็นปากกาที่หมึกหมดแล้ว ถึงจะเขียนออกมาสวย ระหว่างนั้นทุกคนก็ไม่รู้ว่าจะไปหาได้ที่ไหนคิดไม่ออกค่ะมัวแต่ดีใจ ที่ท่านจะเขียนยันต์ให้ ต่างก็มองหน้ากันไปมา ดิฉันก็คิดว่า อ้าวทำไงดีจะไปหาที่ไหนดีล่ะ แล้วอยู่ ๆ ท่านก็ลุกขึ้นอย่างกระฉับกระเฉงแล้วบอกว่า อ้อ มีพอดีมีปากกาหมึกหมดอยู่ใน ห้องท่านยิ้มแล้วท่านก็เดินเข้าไปในห้องของท่าน แล้วท่านก็เดินกลับออกมาด้วยรอยยิ้ม แต่ก็มีเสียงพูดขึ้นมาว่า ต้องหาสมุดแข็ง ๆ สักเล่มให้ท่านวางเขียนจะได้เขียนออกมาดี หลวงปู่ท่านจะได้เขียนอย่างสะดวก ๆ ดิฉันก็เหลือบไปเห็นตู้เก็บหนังสือก็กำลังจะ ลุกขึ้นไปหยิบแล้ว ดิฉันยังไม่ทันจะลุกไปหยิบให้ท่านเลย ท่านก็ลุกขึ้นเดินไปเลือกหยิบ หนังสือที่ตู้หนังสือนั้นเสียเองแล้วท่านก็เดินกลับมาด้วยรอยยิ้มที่ได้ของที่ถูกใจของ ท่านแล้วประมาณนั้น ค่ะ หลวงปู่ท่านลงยันต์ และท่องคาถา อะไรบางอย่าง ประมาณ 5-10 นาทีนานมากค่ะท่านบรรจง จรดปากกาและวาดยันต์อย่างตั้งใจ ในตอนนั้นทุกคนตั้งใจอยู่ในอาการสงบ เงียบไม่ไหวติง และขนลุก และปิติ และอะไรต่อมิอะไร ที่บรรยายไม่ถูก ว่านี่พระอริยะท่านมีเมตตาสูงกับ อ.เจน และ คุณรุ้ง ถึงเพียงนี้คงเป็นบารมีของอาจารย์อย่างแน่แท้แล้วค่ะและสำนักปฏิบัติธรรม วิปัสสนาญาณของอาจารย์ต้องพัฒนาเจริญยิ่ง ๆขึ้นไปอย่างแน่นอนค่ะ เมื่อเรียบร้อยแล้วหลวงปู่ท่านก็ได้มอบให้อ.เจน กลับมาค่ะ ทุกอย่างไม่ใช่เรื่องบังเอิญจริง ๆ ค่ะ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ ค่ะจากเรื่อง ที่ดิฉันเล่ามาให้ทราบนี้ก็เพื่อให้ทุกท่านเชื่อในเรื่องของบุญว่ามีจริงและต้องขอกระซิบบอกว่า การไปเททองหล่อพระในวันที่ 22 มิถุนายน 2557นี้เรารับเพียงจำนวนจำกัด 800 คนเท่านั้น เป็นนำฤกษ์ที่ดีแล้วค่ะ ที่ได้พบพระอริยะ ก่อนการเททองหล่อพระแต่ทั้งนี้ อ.เจน และคุณรุ้ง ก็จะไปนิมนต์พระเกจิมาร่วมงานด้วยค่ะ จบ.
| 
โพสต์เมื่อ 2014-4-26 16:57:01
เพิ่มในรายการโปรด
Facebook
Twitter
Google+
แบ่งปัน
เจ้าของ