ดิฉันขอเชิญทุกท่านบรรยายความประทับใจและร่วมอนุโมทนาบุญกับโครงการปฏิบัติธรรมสัญจร ครั้งที่ 4

pedfon

...ใครอยากโทรติดอ่านตรงนี้....
       อันนี้เป็นประสบการณ์จากการได้ไปวิปัสสนาสัญจรมาแล้ว 4 รอบค่ะ
คือใน 1 วัน เราจะต้องทำทาน ถือศีล และนั่งสมาธิให้ครบค่ะ นั่นคือ ตอนเช้าใส่บาตร ก่อนนอนอาราธนาศีล 5 แล้วสวดมนต์ และนั่งสมาธิ หลังจากแผ่เมตตา ก็ตั้งจิตอธิษฐานขอให้ได้ไปร่วมวิปัสสนาสัญจร กับ อ.เจน และพี่รุ้งตะวัน  สรุปต้องขยันทำความดีค่ะ อย่าหวังผลว่าฉันจะมาแก้กรรม ฉันจะปลดหนี้ได้ ฉันจะร่ำรวยขึ้น เพราะหลักของการวิปัสสนา (ตามที่เข้าใจนะค่ะ) เรานั่งเพื่อปล่อยวาง ละกิเลส ทำให้ใจสงบ

      จากการได้ไปวิปัสสนากับอ.เจน และพี่รุ้ง ในแต่ละครั้งรู้สึกปลื้มใจ ดีใจมากค่ะ ถูกจริตมาก ประทับใจมาก และมีความพิเศษตรงที่ว่า อ.เจน และพี่รุ้ง จะ Create กิจกรรม   เพิ่มเติมจากการปฏิบัติธรรมทั่วๆไป อย่างเช่น จะมีการพาเดินไปทำบุญกับวัดที่อยู่ใกล้ๆ กับที่พัก  ซึ่งเสมือนเราได้ธุดงค์...  อย่างครั้งนี้ ได้นอนเต้นท์ ได้รับอากาศที่หนาวเหน็บ...ได้มีโอกาสฝึกขันติ มากกว่าทุกครั้ง แต่ไม่ทรมานนะค่ะ กลับรู้สึกดี  

      ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกๆท่าน ที่สนใจปฏิบัติธรรมนะค่ะ ขอให้ปฏิบัติให้ได้ทุกวัน (เหมือนบอกตัวเอง) ถึงจะโทรติดหรือไม่ติดก็ตาม ยังงัยก็ได้สิ่งดีดีแน่นอนค่ะ ....
     

dakanyapat

ต้นฉบับโพสต์โดย pedfon เมื่อ 2014-1-28 11:05
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย pedfon เมื่อ 2014-1-28 11:12

...ใครอยากโท ...

โมทนาบุญด้วยค่ะ

sweetierain

    สวัสดีค่ะ กัลยาณมิตรทุกท่าน
     การไปปฏิบัติธรรมกับ อ.เจน ครั้งนี้่ เป็นครั้งที่ 3 ของดิฉันค่ะ เหมือนกันกับทุกๆท่านที่ได้ไปปฏิบัติแล้วรู้สึกประทับใจ และได้รับข้อคิดที่ดีๆกลับมามากมาย แต่สิ่งที่ประทับใจมากที่สุดในครั้งนี้โดยส่วนตัวของดิฉันเอง ก็คือ ประทับใจในความมีเมตตาที่สูงมากของ อ.เจน ค่ะ (เรื่องสถานที่ความสวยงามของแต่ละวัด หรือเรื่องราวศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ ขอไม่กล่าวถึงนะคะ ขอให้รอพี่จี๊ดจ๊าดมาเล่าเรื่องนะคะ ขอบรรยายเกี่ยวกับความประทับใจส่วนตัวนะคะ)
     เริ่มตั้งแต่การไปคราวนี้ สถานที่นั้นมีอากาศหนาวเย็นมากกกค่ะ อุณหภูมิประมาณ 8 องศา ผู้ไปปฏิบัติธรรมส่วนหนึ่ง (รวมทั้งตัวดิฉันเอง) ไม่สามารถนอนในเต๊นท์ที่ทางรีสอร์ทเตรียมไว้ให้ได้ ต้องขนหมอน ผ้าห่ม เข้ามานอนในห้องสัมมนาที่ใช้เป็นที่ปฏิบัติแทน แต่ละท่านต้องใส่ชุดทุกอย่างเท่าที่มีไว้ข้างใน ทับด้วยชุดปฏิบัติธรรมไว้ข้างนอก ซึ่งพวกเราลงความเห็นกันในกลุ่มที่ได้ไปประเทศอินเดีย เนปาล แล้วว่า อินเดียกับเนปาลต้องชิดซ้ายไปเลยค่ะ ... แต่เมื่อผ่านพ้นคืนแรกไป คืนที่สองกลับไม่หนาวอย่างคืนแรก ทั้งๆที่อุณหภูมิพอๆกัน หมอกในตอนเช้าก็หายไป มาทราบทีหลังว่า อ.เจน รู้ว่าทุกคนหนาวมาก ซึ่งกลางดึก อ. ก็มาดูพวกเราด้วยความเป็นห่วง และมีคนเล่าว่า อ.เจน ได้ขอต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้อากาศหนาวเย็นน้อยลง ดิฉันก็ประทับใจในความเป็นห่วงเป็นใยของอาจารย์ค่ะ
     ในส่วนของการปฏิบัติธรรม อ. ก็ได้สอนการปฏิบัติ และพูดเรื่องธรรมะ รวมถึงประสบการณ์การไปท่องนรกของ อ. ให้ฟังแบบเต็ม (ปกติจะได้ฟังแบบฉบับย่อ) ทำให้ดิฉันรู้สึกกลัวตกนรกอย่างมาก เพราะตัวเองมีกรรมเกี่ยวกับสัมมาอาชีพ และในช่วงถามตอบปัญหาทางธรรม อ. ก็เมตตาตอบคำถามให้กับทุกคน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตัวดิฉันเองที่เป็นคนขี้สงสัย และคิดอะไรก็พูดอย่างนั้น บางครั้งก็ไม่ทันได้คิดก่อน อยากรู้อะไรก็ถาม อ. เสียมากมาย จนคนอื่นอาจจะรำคาญ (ตรงจุดนี้ก็ต้องขออภัยและขออโหสิกรรมต่อผู้ร่วมปฏิบัติทุกท่านด้วยค่ะ ที่อาจจะถามคำถามมากเสียหน่อย) แต่ อ. ก็มีเมตตาสูงมากค่ะ ไม่มีทีท่าว่าจะรำคาญ ตอบคำถามให้ดิฉัน พยายามอธิบายให้ดิฉันเข้าใจ ... ซึ่งขอกราบขอบพระคุณ อ.เจน มา ณ โอกาสนี้ค่ะที่ไม่รำคาญหนูเสียก่อน
      อีกเรื่องที่ประทับโดยส่วนตัว คือ ด้วยความเป็นคนขี้กังวล เมื่อทราบว่าอนาคตประเทศเราจะเกิดภัยพิบัติขึ้น ดิฉันก็เกิดอาการวิตกจริต เป็นห่วงไปหมด ทั้งบ้าน พ่อแม่ น้องๆ สุนัข ว่าจะไปอยู่ไหน ยังไง ต้องเตรียมตัวอย่างไร เลยโพล่งถาม อ.เจน ด้วยความไม่คิด (อีกแล้ว) ว่า
      "อาจารย์คะ เราควรจะเก็บเงิน หรือเก็บทองดีคะ?" (เนื่องจากดิฉันได้ยินมาว่า เงินทองจะไม่มีค่า แต่คิดว่าจะเก็บอันที่มีค่าที่สุด ไว้ซื้อข้าวปลาอาหาร)
      อ.เจน ก็มองหน้าดิฉันแล้วตอบว่า "เก็บบุญดีกว่าค่ะ" ... เป็นอย่างไรคะ เห็นไหมคะว่า อ.เจน ของพวกเราเป็นผู้ที่มีภูมิธรรมสูงมากค่ะ ทุกคนรอบตัวก็หัวเราะใหญ่  "เงินทองเอาติดตัวไปไม่ได้ แต่บุญกุศลติดตัวเราไปได้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อย่าไปคิดล่วงหน้า อย่าไปคิดถึงอนาคต มันจะเป็นทุกข์ ให้อยู่กับปัจจุบัน ... คุณฝนเข้าใจหรือยังคะ" อ.สอน สรุปได้ประมาณนี้ค่ะ

      
      (มีต่อค่ะ)

sweetierain

     ดิฉันจึงรู้สึกว่า ดิฉันโชคดีมากมายที่ได้มาพบกับ อ.เจน ได้มาติดตาม อ. ทำบุญในทุกๆเดือน (เป็นเวลาประมาณ 1 ปีแล้วตั้งแต่บุญกฐิน ปี 2555) ได้มาปฏิบัติธรรมกับ อ. ได้มาฟังคำสั่งสอนของ อ. ที่ตั้งใจสอนให้เราได้คิด ได้เข้าใจว่า ชีวิตนี้เป็นทุกข์ เราต้องมุ่งตรงสู่พระนิพพาน ต้องพยายามตัดภพตัดชาติให้สั้นลง อย่าทำบาปเพิ่ม ฯลฯ
      อยากจะบอก อ. ผ่านตรงนี้ค่ะว่า "หนูรักอาจารย์มากค่ะ" ก่อนกลับบ้าน อ. ก็ยังบอกอีกว่า "คุณฝนต้องตั้งใจปฏิบัตินะ" ซึ่งอาจารย์คงทราบว่า ดิฉันเป็นคนขี้เกียจสันหลังยาวค่ะ เวลาสวดมนต์ก็มักจะนอนสวดมนต์ ซึ่ง อ. ก็เคยบอกว่าไม่ควร จะขี้เกียจเกินไป และอาจจะเหมือนไม่เคารพ แต่ดิฉันก็ดื้อ คิดเข้าข้างตัวเองว่า มีการนอนสมาธิได้ ก็มีการนอนสวดมนต์ได้เหมือนกัน เราไม่ได้ลบหลู่ แต่พยายามคิดว่าสวดเพื่อระลึกถึงคุณพระพุทธก่อนนอน (ทุกท่านอย่าเอาตัวอย่างที่ไม่ดีแบบดิฉันนะคะ)
    ต่อมา เป็นเรื่องความปลื้มปีติใจที่เกิดขึ้นเกือบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว คือ ตอนที่ลาศีลแล้ว อ.เจน ก็พาพวกเราไปอุทิศบุญกุศลแบบจัดเต็มบนหอระฆังของวัด (จำชื่อไม่ได้ค่ะ ขออภัย เป็นวัดที่พวกเราเดินไปทำบุญติดต่อกัน 2 วันค่ะ) ตอนที่ อ. นำกล่าวคำอุทิศ และคำอธิษฐานจิต ดิฉันก็ปลาบปลื้มใจเป็นอย่างยิ่ง คิดในใจว่า "เราเองก็มีบุญที่ได้มาสร้างบุญใหญ่ ทั้งทาน ศีล ภาวนา กับ อ.ที่เก่ง และมีเมตตา ไม่เสียชาติเกิดที่เกิดเป็นมนุษย์แล้ว" ตอนนั้นรู้สึกรัก อ.เจน อย่างบอกไม่ถูก เลยไปยกมือไหว้ขอบคุณ อ.เจน และอนุโมทนาบุญกับอาจารย์ ซึ่ง อ.เจน ก็คงจะงงๆ ว่ายัยคนนี้ทำอะไรพิลึกๆอีกแล้ว 555
      สุดท้ายขอเล่าย้อนค่ะ คือ เย็นวันพฤหัสบดี ก่อนไปทำบุญเช้าวันศุกร์ ดิฉันได้ไปหาซื้อน้ำปานะเพื่อไปร่วมทำบุญให้ผู้ปฏิบัติธรรม เมื่อซื้อเสร็จ เก็บของเข้าท้ายรถ ด้วยความไม่มีสติ ทำให้ลืมกุญแจไว้ท้ายรถที่ปิดไปแล้ว ทำให้เปิดรถไม่ได้ ให้ช่างกุญแจมาทำร่วมชั่วโมงก็เปิดไม่ได้ เลยต้องรบกวนคุณแม่นั่งรถแท็กซี่เอากุญแจสำรองมาให้ พอใช้กุญแจสำรองก็เปิดท้ายรถไม่ได้อีก สตาร์ทรถขับได้อย่างเดียว ก็กลุ้มใจมาก ทำยังไงดี น้ำปานะอยู่หลังรถหมดเลย คิดว่ายังไงก็ต้องไปซื้อใหม่อีก 1 ชุด เพราะได้รับปากกับพี่รุ้งตะวันไว้แล้วว่าจะนำน้ำปานะไปให้ผู้ปฏิบัติธรรม ... ในใจก็ขอเทวดาประจำตัวว่าขอให้เปิดออก แล้วก็คิดขึ้นได้ว่าีมีรีโมทรถ เลยใช้รีโมทเปิด แต่ถ่านรีโมทก็ดันหมด เลยต้องขับรถไปเปลี่ยนถ่านรีโมท ซึ่งไปแบบไม่รู้เลยว่าจะมีร้านตรงไหน ไปถามเขาเอาในห้างซึ่งก็เป็นเวลา 2 ทุ่มแล้ว ไม่รู้ว่าร้านจะิปิดหรือยัง สรุป เปลี่ยนถ่านรีโมท แล้วลองไปเปิดท้ายรถก็เปิดได้ ... โล่งใจมากมายค่ะ แต่ก็เล่นเอาเหนื่อยและเสียเวลาไปหลายชั่วโมงเชียวค่ะ เข็ดไปอีกนานเลยค่ะ ...
     พอเล่าให้ อ.ฟัง อ.บอกว่า เขามาทดสอบเรา ให้รู้ว่าการทำความดีนั้นมันทำยาก ถ้ามีอุปสรรคแล้วเราจะท้อถอยไหม ขอตอบเลยค่ะว่าไม่ท้อ แค่เหนื่อยนิดๆค่ะ แต่พอเห็นคนได้กินน้ำที่เรานำมาก็ชื่นใจค่ะ หายเหนื่อยเลย คราวหน้าก็จะนำขนมกับน้ำไปบริจาคเข้าโรงทานอีกค่ะ ไม่รู้ว่าจะมีอุปสรรคอีกหรือเปล่านะคะ 55555
     สุดท้ายนี้ ดิฉันต้องขออนุโมทนาบุญกับผู้บริจาคปัจจัย สิ่งของทุกสิ่งทุกอย่าง ร่วมกับชมรมวิปัสสนาญาณทุกๆท่าน ตลอดจนทีมงาน จิตอาสา ผู้บริการทุกๆท่านด้วยค่ะ บุญใดกุศลใดที่ดิฉันได้กระทำสำเร็จแล้วด้วยดีจากการปฏิบัติธรรมภาวนา รักษาศีล และทำทาน ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ขออานิสงส์นั้นจงได้แก่ทุกๆท่านด้วยเช่นกันค่ะ ขอให้ทุกท่านบังเกิดดวงตาเห็นธรรม ได้เข้าถึงซึ่งพระนิพพานในอนาคตอันใกล้ด้วยกันทุกท่านเทอญ
     สาธุๆๆ ค่ะ

snovy

เคยไหมคะ ที่รู้สึกตื้นตันใจ เป็นสุข ปิติ และรู้สึกโชคดีมากกกก ที่ได้มาเจออาจารย์เจน  ผู้เป็นกัลยาณมิตรที่พร้อมเสียสละสั่งสอนให้เราพ้นทุกข์ ให้เราพบทางแก้ปัญหาด้วยตนเองตามหลักคำสอนของพระพุทธเจ้า

ทริปนี้ก็เช่นกัน เราได้เยอะมากจนรู้สึกว่าคุ้มค่ากับการลางาน พักเรื่องราวทางโลกไปชั่วขณะเพื่อละเวลามาสร้างบุญให้กับตนเอง  เพราะการมาแต่ละครั้งเราไม่ได้ทำเพื่อยกระดับจิตใจตนเองเท่านั้นแต่อาจารย์ยังสอนให้เราเผื่อแผ่ให้ผู้อื่นทั้งที่มีชีวิตอยู่ มองเห็นได้หรือมองไม่เห็นก็ตาม  อาจารย์เป็นตัวอย่างที่ดีจนทำให้เรารู้สึกว่าเราต้องดีตามอาจารย์ให้ได้ (แม้จะยังไม่ได้เสี้ยวอาจารย์ก็ตาม) เรารู้สึกสุขใจที่ทั้งได้รับและทั้งให้ค่ะ  มันเป็นความรู้สึกว่าเรากำลังเดินมาถูกทางค่ะ

หลักการสอนของอาจารย์ไม่ได้เข้มงวด ดุดันมากจนทำให้ผู้ที่ยังกล้า ๆ กลัว ๆ ที่จะมาปฏิบัติ ท้อไปเสียก่อน แต่กลับกันค่ะ เรากลับได้กำลังใจ รู้สึกมุมานะ รักสิ่งรอบ ๆ ตัว และพร้อมจะเสียสละ  เพราะใจมันรู้สึกเองว่า ยิ่งให้ยิ่งได้ อย่างที่อาจารย์ให้ทุกอย่างกับเรา ทั้งเตรียมหาสถานที่ที่เหมาะสม  ทั้งสละเวลามาสอน ทั้งยังสรรหาของที่ระลึกเพื่อเป็นเครื่องเตือนใจให้เราไม่ละการปฏิบัติเมื่อเรากลับไปบ้านแล้ว

ความคิดกับการปฏิบัติธรรมเราจะเปลี่ยนทันทีเมื่อเราได้มาเจออาจารย์เจนค่ะ  เราจะรู้สึกสนุกเพราะอาจารย์เข้าใจธรรมชาติของมนุษย์  อาจารย์แบ่งช่วงการสอนได้ดีค่ะ มีทั้งนั่งสมาธิ ฟังบรรยายธรรม ดูวีดีโอธรรมะ และยังมีช่วงเวลาซักถามและตอบปัญหาธรรมอีก  ทุกคำถามของกัลยาณมิตรที่ถามไปและอาจารย์ตอบกลับมา มันสร้างปัญญาให้เกิดจริง ๆ นะคะ  ได้ความรู้ กระจ่างมากยิ่งขึ้นค่ะ

มุมมองเราต่อชีวิตประจำวันจะเปลี่ยนไปค่ะ ที่เคยทุกข์ก็จะมีสติขึ้น ทุกข์น้อยลงด้วยเข้าใจเรื่องของกฎแห่งกรรมและการปล่อยวางค่ะ  ตอนนี้ก็ท่องไว้ทุกวันว่า เวลาเราเหลือน้อยแล้ว อาจจะด้วยอายุหรือความเจ็บป่วย หรือเรื่องที่เราไม่อาจคาดหมายได้ พรุ่งนี้เราอาจจะตาย เมื่อคิดได้อย่างนี้แล้ว เรารีบมาปฏิบัติธรรมเพื่อให้เราพ้้นไปจากวัฏฏสงสารกันเถอะค่ะ

  

dakanyapat

ต้นฉบับโพสต์โดย sweetierain เมื่อ 2014-1-28 11:55
ดิฉันจึงรู้สึกว่า ดิฉันโชคดีมากมายที่ได้มาพบกับ  ...

โมทนาบุญกับพี่ฝนด้วยนะคะ

โชติรส

ขออนุโมทนาบุญกับทุกๆ ท่านด้วยนะคะ อิ่มบุญ อิ่มใจ ปลื้มปิติ อย่างมากๆ ค่ะ ไม่มีคำไหนๆ จะบรรยายได้หมดเลยค่ะ

dakanyapat

ขอแชร์ประสบการณ์เรื่องการโทรจองคิวไปปฏิบัติธรรมด้วยคนนะคะ

ดาได้ไปมาแล้ว 3 รอบ จากทั้งหมด 4 รอบค่ะ

- รอบแรก ตามที่แจ้งไปในคอมเม้นก่อนหน้านี้แล้วว่า ก่อนได้ไป ดาโทรศัพท์ไป 180 กว่าสาย ไม่ได้เลยสักครั้ง  (จำได้ว่าติดครั้งเดียวแต่ไม่มีคนรับจนสายตัดไปค่ะ) ณ ตอนนั้นคิดเลยว่า เกิดมาทั้งชีวิต ไม่เคยกระหน่ำโทรศัพท์หาใครมากเท่านี้มาก่อน เป็นการพยายามโทรศัพท์ที่น่าจดจำมากที่สุดในชีวิตเลยค่ะ
- รอบสอง คราวนี้นึกได้ว่า ใช้มือถือเครื่องเดียว จะไปติดทันคนอื่นได้ยังไง เลยเพิ่มโทรศัพท์ landline เข้าไปอีกสาย รอบนี้คือ ใช้ทั้งมือถือ และ โทรศัพท์บ้าน รอบนี้ไม่ได้นับว่าโทรไปกี่รอบ แต่ก็ใช้ระยะเวลาเกือบชั่วโมงค่ะ สลับไปมาระหว่างโทรศัพท์ทั้งสองเครื่อง แต่สุดท้ายโทรติดด้วยเครื่องมือถือค่ะ


- รอบสาม คราวนี้เป็นการโทรนอกสถานที่ เพราะตอนนั้น กำลังเดินทางไปวัดพระธาตุศรีจอมทองที่เชียงใหม่ และนั่งอยู่บนมอเตอร์ไซค์ค่ะ ลองคิดดูสิคะ สภาพคือ บรรยากาศรอบตัวหนาวเหน็บ หมอกก็มี ลมก็มี และนั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์จากตัวเมืองเชียงใหม่ ไปอำเภอจอมทอง ในขณะเดียวกันก็พยายามกดโทรศัพท์จองคิวไปด้วย ไหนจะหมวกกันน้อคที่ใส่อยู่อีก ก็ทำให้ไม่สามารถเอาโทรศัพท์มาแนบหูได้เลย จะถอดหมวกก็อันตราย ก็อาศัยว่าดูข้อความจากหน้าจอเอาว่า โทรติดหรือยัง แต่ทุกครั้งก็จะขึ้นว่าสายไม่ว่าง

เชื่อไหมคะ โทรไปเรื่อย ๆ จนถึงวัดพระธาตุศรีจอมทองแล้ว ก็ยังไม่ติด จนกระทั่งตอนหลัง ต้องพักเบรคเพื่อไปไหว้พระธาตุก่อน แล้วค่อยกลับมาโทรใหม่ ในใจก็คิดว่า ติดก็ติด ไม่ติดก็ไม่เป็นไร เพราะเราเองก็มีโอกาสไปมาตั้งสองรอบแล้ว แต่พอกลับมาโทรอีกรอบ ก็ติดอย่างง่ายดาย อาจจะด้วยเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงแล้ว คงมีคนโทรติดเยอะแล้ว เขาก็อาจจะเลิกโทรกัน ทำให้ดาโทรติดได้ง่าย หรือด้วยเหตุผลอื่นประการใดก็ตาม แต่ดาก็รู้สึกดีใจมากที่จะได้ไปปฏิบัติธรรมกับทางชมรมวิปัสสนาญาณสัญจรอีก เป็นรอบที่สาม

เห็นไหมคะว่า การโทรจองปฏิบัติธรรมในแต่ละครั้ง มันไม่ใช่ง่าย ๆ เลยนะคะ บางทีการที่เราเห็นว่า ทำไมคนที่ได้ไปถึงมีแต่หน้าเดิม ๆ นั่นเป็นเพราะส่วนหนึ่งดาเชื่อว่า กัลยาณมิตร(หน้าเดิมทั้งหลาย)โทรด้วยความตั้งใจจริง โทรจนกว่าจะปิดเครื่อง ถึงจะหมดหวัง โทรด้วยความมุ่งมั่นสุดพลัง ใส่จิตใส่ใจเข้าไปด้วยจริง ๆ ค่ะ

และบางที การที่เราโทรติดแล้ว แต่ไม่มีคนรับ ก็เป็นไปได้สูงค่ะ ดาเองก็เคยโทรติด ช่วงแรก ๆ ก็นึกลิงโลดในใจ เพราะคิดว่าเดี๋ยวก็มีคนรับ เพราะโทรติดแล้วใช่ไหมคะ ในใจก็นึกว่า รับสิ รับสิ รับสิ อยู่อย่างนี้ แต่ก็ไม่มีใครรับสาย จนกระทั่งสายตัดไป อันนี้คิดว่าจะเกิดจากสายซ้อนค่ะ ซึ่งเป็นเรื่องปกติมาก ๆ สำหรับการโทรศัพท์ที่ผู้คนกระหน่ำโทรเข้าไปที่เบอร์ ๆ เดียว เพราะฉะนั้นท่านที่ว่า โทรติดหลายรอบแต่ไม่มีคนรับสาย ก็ไม่ต้องเสียใจไปนะคะ เป็นเรื่องปกติมาก ๆ เลยค่ะ ดาเจอมาแล้ว จนตอนหลังก็จะไม่ตั้งความหวัง ถ้าเพียงแค่โทรติด ต้องให้มีคนรับสายเท่านั้นค่ะ

หวังว่าเรื่องนี้จะเป็นแรงบันดาลใจให้กับท่านที่อาจจะรู้สึกท้อกับการโทรจองปฏิบัติธรรมได้บ้างนะคะ

ความพยายามอยู่ที่ไหน ความพยายามก็อยู่ที่นั่นค่ะ

EMERALD

สวัสดีค่ะทุกท่าน ดิฉันได้ไปวิปัสสนาครั้งนี้เป็นครั้งที่ 3 แล้วค่ะทุกๆครั้งก็จะมีความปิติสุขและความประทับใจซึ่งจะแตกต่างกันตามแต่สถานที่ที่ไป ซึ่งในครั้งนี้ในคืนแรกแม้จะมีความหนาวเย็นมากซึ่งมีหลายคนย้ายที่นอนจากเต๊นท์มานอนรวมกันในห้องปฏิบัติซึ่งรวมทั้งดิฉันด้วย แต่เป็นความหนาวเย็นที่อบอุ่นใจมากค่ะ (ที่ดิฉันไม่นอนเต๊นท์เนื่องจากปัญหาสุขภาพถ้าอากาศเย็นมากจะมีเสมหะในคอจะทำให้เป็นอุปสรรคในการปฏิบัติ จะระคายคอและไอมากรบกวนผู้อื่นค่ะ) และอจ.เจนมาบอกตอนเช้าว่าตอนกลางคืนได้มาเดินดูเห็นทุกคนนอนคลุมโปงกันหมดไม่รู้ใครเป็นใคร ทำให้ซึ้งใจมากค่ะ ก่อนจะนอนยังเป็นห่วงพวกเรา
ยังเดินฝ่าความหนาวเหน็บและความมืดมาด้วยความห่วงใย นอกจากนั้นยังเปิดห้องพักพิเศษสำหรับให้ผู้สูงวัยได้อาบน้ำจะได้ไม่ต้องรอคิวพร้อมเด็กๆ


ส่วนเรื่องอาหารการกินนั้นถ้ามากับอจ.เจนรับประกันเลยว่าอร่อยมากในครั้งนี้มีสลัดผักปลอดสารพิษที่ชาวบ้านปลูกเองทุกมื้อให้ทานกัน และยังเตรียมเครื่องดื่มสำหรับมื้อเย็นเป็นน้ำปานะหลากหลายมากมายค่ะ

ส่วนเรื่องการปฏิบัติธรรมนั้นอจ.เจนจะสอนตามหลักธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าโดยให้มีสมาธิอยู่กับลมหายใจเข้าออก หากจิตฟุ้งซ่านออกไปอจ.เจนก็จะมาเรียกให้ดึงสติกลับมา หลังจากปฏิบัติเสร็จแล้วอจ.เจนก็จะให้ซักถามถ้าใครมีปัญหาเกี่ยวกับการปฏิบัติโดยห้ามถามเรื่องตรวจกรรม

จากนั้นอจ.เจนก็จะพาไปถวายสังฆทานที่วัด อจ.เจนจะกล่าวนำการถวายสังฆทาน,การอธิษฐานขอพร,การแผ่เมตตาแผ่ส่วนบุญ และในครั้งนี้อจ.เจนได้ให้ทุกคนร่วมบริจาคเงินถวายวัดเพื่อไม่ติดหนี้สงฆ์ในการใช้น้ำที่ทางวัดได้เตรียมใส่ในภาชนะสำหรับให้กรวดน้ำ นอกเหนือจากการชำระค่าน้ำค่าไฟและอื่นๆ ซึ่งดิฉันไม่เคยรู้เลยว่าการใช้น้ำที่ทางวัดเตรียมใส่ภาชนะไว้ให้สำหรับกรวดน้ำนั้นจะทำให้ติดหนี้สงฆ์

ในวันสุดท้ายอจ.เจนได้พาไปที่วัดพระธาตุผาซ่อนแก้ว และอจ.เจนบอกว่าที่นี่มีเทวดาสิ่งศักสิทธิ์อยู่มากที่ภูเขาด้านหลังพระพุทธเจ้าห้าพระองค์ ซึ่งภูเขานั้นสูงมากสิ่งศักสิทธิ์อยู่ตามซอกเขาที่เราเห็น และวันนี้ทุกคนได้มาอยู่ใกล้ท่านมากที่สุด ซึ่งขณะนั้นดิฉันรู้สึกขนลุกซู่

สุดท้ายผู้ที่โทรไม่ติดอย่าท้อนะค่ะดิฉันได้ถามคนที่ได้ไปมีหลายคนเพิ่งเคยโทรครั้งนี้เป็นครั้งแรกก็โทรติดเลยและใช้เวลาไม่นาน การเปิดให้ทุกคนได้โทรจองนี้มีความยุติธรรมที่สุดค่ะ ลูกของดิฉันโทรติดทุกครั้ง ผู้ที่ยังโทรไม่ติดอาจจะยังไม่ถึงวาระ แต่ขอให้หมั่นทำบุญสวดมนต์ภาวนาบ่อยๆ เมื่อวาระมาถึงก็จะโทรติดง่ายๆเอง ระหว่างที่โทรยังไม่ติดอย่าหงุดหงิดนะคะ ตัวดิฉันโทรไม่ถอยไม่ท้อไม่หงุดหงิดค่ะคอยลุ้นๆตื่นเต้นดีค่ะ ในครั้งนี้พอโทรติดก็ตื่นเต้นมากหูอื้อจนไม่ได้ยินว่าคุณรุ้งพูดอะไรจำได้แต่ว่ารถออกตีห้าครึ่งนะคะ

ขอขอบคุณอจ.เจน คุณรุ้ง,คุณจี๊ดทีมงานทุกท่านและทุกๆคนที่ได้ร่วมปฏิบัติธรรมในครั่งนี้ ขออนุโมทนาบุญค่ะ

yuphin

อนุโมทนาสาธุค่ะ