เรียนถึงอาจารย์ เจนญาณทิพย์

kwang491132

เรียนอาจารย์ เจนญาณทิพย์
         ผม นายธวัชชัย  ลายศรี เกิด วัน เสาร์ ที่ 21 มีนาคม 2535 เวลา 17.35 น.จังหวัดสระแก้ว ผมมีความงงและสงสัย กับชีวิตของผมเอง เริ่มตั้งแต่สมัยเรียนวิทยาลัยพาณิชยการปราจีนบุรีครับ
มีเหตุการณ์การณ์บ้างอย่างที่เกิดขึ้นและเป็นความ งง ง่วย มันเกิดขึ้นตอนสมัยผม เรียน ชั้น ปวช.ปีที่ 2-3 ผมเกิดอาจารย์แปลกๆ ขณะที่เรียน วิชา พิมพ์ดีด ในตอนนั้นผมสังเกตอาการผิดปกติทางด้านสมองและการรับรู้ที่ผิดแปลกคือผมได้ยินได้ฟังเสียงอาจารย์และเพื่อน สมอง มันเหมือนแปลความหมายผิดเพี้ยนจากความเดิม ผมมีอาการแปลกๆ กลัว และ ก็ หลอน แต่บอกก่อนนะครับว่าผมไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับ ยาเสพติด สมัยนั้นผมไปเรียนที่ จังหวัดปราจีนบุรี ชีวิตผมตอนนั้นไม่รู้อะไรเลยมันเกิดเหตุการณ์แปลกๆ จนพ่อกับแม่และบรรดาญาติ มารับตัวผมกลับไปรักษาตัว ต่างๆ ทั้งทางญาต บรรดายายๆ ก็มาช่วยดู ผมเข้าทั้งโรงพยาบาลจิตเวชเพื่อรักษาตัว ผมไม่รู้ตัวผมเลยว่าผมเป็นอะไรโดยหมอที่โรงบาลก็บอกว่าผมเป็นโรค จิตตเพส ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรผมใกล้ตายทุกคนในบริเวณบ้านแห่เข้ามาดูผมตอนที่แม่รับตัวมารักษาที่บ้านคนเยอะมากมีแต่คนบอกว่าให้พ่อกับแม่ทำใจยังไงก็ไม่รอด ปูผมเองก็บอกพ่อว่าไม่รอด บ้างคนก็บอกว่าผมทำผิด ไปสาบาน ไปขอ แล้วไม่แกบน หมอดูต่างๆ ก็มาบอกตายายที่ไปดูคืนตอนนั้นผมงงมากผมมีอาการเกรงและแลบลิ้นยาวและน่ากลัวมากครับ หลังจากนั้นที่เป็นถึงขั้นรุนแรง พ่อกับแม่ได้ตัดสินใจนำตัวส่ง โรงพยาบาล อรัญประเทศผมไม่รู้ตัวตื่นมาอีกที่ ก็อยู่ที่โรงพยาบาลอรัญประเทศ หมอคงให้ยาสลบ ผมหลับไปหลายวัน บ้างคนก็บอกว่า 15 วัน บางคนก็ว่า 7 วัน ผมก็ไม่รู้ว่ากี่วัน เหตุการณ์ต่างๆ เข้ามาเยอะมากครับ ผมเข้าทั้งโรงพยาบาล จิตเวช และ ตรวจกับเเพทย์ในโรงพยาบาล หมอบอกว่าผมเป็น โรคจิตตเพส ผมเองก็ไม่รู้ว่ามันคือโรคอะไร หมอได้ให้ยามาทาน ผมก็ทานยา ผมรู้แต่ว่ายาที่ทานๆไปก็ทำให้ผมหลับร่างกายลุกไม่ไหว จนผมตื่นจากโรงพยาบาลอรัญประเทศผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบเรื่องการทำบุญวันนั้นหลังจากออกจากโรงพยาบาล ยายหน้าบ้านที่เป็นน้องสาวของปูได้ชวนผมไปทำบุญผมก็ไปเพราะผมชื่นชอบอยู่แล้ว ตอนออกมาจากโรงบาลผมก็พักผ่อนเต็มที่สมองโล่งเลยตอนนั้น พอไปทำบุญเสร็จคุณยายก็ได้พอไปกรวดน้ำแผ่เมตาและอุทิศให้กับผม มันรู้สึกมีความสุขจากการทำบุญให้วันนั้นและตกลางคืนผมได้นอนฝันผมฝัน สวรรค์ ผมเห็นเหล่าบรรดาเทวดานางฟ้า และเห็นพระใต้ต้นโพธิ์ ผมรู้สึกอิ่มเอมกับพลังงานที่ไม่สามารถอธิบายได้ เป็นพลังงานบุญที่ อยากที่จะอธิบายมันสุข ปราณีตไม่เหมือนความสุขในโลกมนุษย์ และหลังจากนั้นไม่กี่ปีผมก็ไปเรียนต่อปกติที่จังหวัด ชลบุรี ผมไม่ได้กินยาเพราะผมกินแล้วไปโรงเรียนไม่ไหว ผมใช้ชีวิตแบบคนปกติทั่วไป ประมาณ 2 ปี จนจบชั้น ปวส และได้มา เกณฑ์ทหาร และได้เป็นทหารรับใช้ชาติเป็นเวลา 2 ปี ก่อนหน้าที่จะเข้าไปเป็นทหารเกณฑ์ผมได้มีโอกาสฟังธรรมมะของหลวงพ่อจรัญ วัดอัมพวัน จังหวัดสิงห์บุรี ผมได้ได้ฟังชีวประวัติท่านและได้ไปปฏิบัติธรรมเป็นเวลา 7 วันก่อนที่จะเข้ากรมผมตั้งใจปฏิบัติมากครับ จิตผมสงบและมีความสุขจากการเข้าสู่ภาวะธรรม และ ผมรู้สึกและสัมผัสถึงสิ่งต่างๆได้ง่ายผมก็งงๆว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวผม ผมไม่เข้าใจตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้นทุกวันนี้ผมก็ยังงงๆแต่เพียงรู้ว่า ร่างกายมันจะบอกทุกอย่างกระตุกและบ้างว่าจะดีหรือไม่ดี ผมไม่เข้าใจผมไม่รู้ไปปรึกษาใคร ผมใช้ชีวิตแบบงง มาจนถึงวันนี้ ผมอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตผมครับอาจารย์ผมเป็นอะไรกันแน่ผมต้องเข้าโรงพยาบาลจิตเวช และ หมอก็บอกว่าผมเป็น โรคไพโพล่า ให้กินยาทุกวันก่อนนอน ตอนนี้ผมก็ยังกินอยู่ครับ ผมใช้ชีวิตทำงานปกติ ผมไม่ทราบว่าวิบากกรรมของผมคืออะไร พอจะปลดเเอก และ แก้ไขได้หรือไม่แต่ผมชอบการทำบุญและมีจิตที่น้อมไปในทางพุทธศาสนา ครับ ทุกวันนี้ผมงงกับชีวิตที่เกิดขึ้นผมส่งสัยมาตลอด 10กว่าปีแล้วผมก็ยังสงสัยอยู่่จนถึงวันที่ผมได้เขียนกระทู้วันนี้ วันที่ 22 มิถุนายน 2563 เวลา 0.39 น. ครับ