ทำไมชีวิต ต้องพลัดพลางกับคนที่รักตลอดค่ะ

Noobuw

ทำไมชีวิตต้องห่างจากบ้านตลอดค่ะ

dakanyapat

ในทางพระพุทธศาสนากล่าวเอาไว้ว่า การพลัดพรากจากสิ่งที่รักนั้นเป็นทุกข์ ไม่ว่าจะจากเป็นหรือจากตาย และชะตาชีวิตของคน ๆ หนึ่ง ถูกกำหนดไว้ด้วยบุญและกรรมที่เคยกระทำมา การถามหน้ากระทู้นี้ คงไม่สามารถตอบข้อสงสัยนั้นได้ค่ะ

หากเรามีหลักธรรมนำชีวิต การห่างบ้านนี้ ก็เหมือนกับการพลัดพรากจากสิ่งที่รัก เราคงไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะหากทำได้ คงกระทำไปเสียแล้ว ดังนั้น แนะนำให้วางอุเบกขา คือ การวางเฉย การวางอุเบกขา มิใช่การไม่ใส่ใจนะคะ แต่คือการเอาชนะความรู้สึกทุกข์ ทุรนทุราย หรือการก้าวพ้นความห่วงหาและพะวงทั้งปวงนั้นไป และหมั่นสร้างบุญสร้างกุศลให้มาก หากทำได้ดังนั้น การห่างบ้าน หรือห่างคนที่รัก ก็ไม่ถือเป็นความทุกข์สำหรับเราอีกต่อไปค่ะ

fasaijao

โลกคือ บ้านเราค่ะ อย่าไป ทุกข์กับเรื่องอะไรที่ไม่ใช่สาระสำคัญ

ส่วนสาเหตุหลักก็ เป็นเพราะคุณนะคะ ไม่ต้องโทษอารัยเลย คำตอบนี้คุณคงรู้ดี
มีคำพูดนึงคือ ไม่มีใครช่วยท่านได้ ยกเว้นท่านจะช่วยตัวท่านเอง
รวมถึง บนโลกนี้ไม่มีใครเข้าใจคุณหรอกค่ะ ต่อให้เป็นผู้วิเศษแค่ไหน มีแต่คุณที่ต้อง เข้าใจตัวเอง แล้วจากนั้นจึงจะพบ แสงสว่างในชีวิต

ซึ่งเรื่องพวกนี้ มีเขียนอธิบาย ในพุทธศาสนา เป็นแนวทางอยู่แทบทุกเรื่องค่ะ