ทำไมดิฉันถึงไม่เคยสมหวังกับความรัก

กมลฉัตร

ดิฉันเป็นสาวประเภทสองมีอาชีพเป็นพยาบาล ทุกวันนี้ตั้งใจทำงานหาเลี้ยงพ่อแม่ แต่แม่ยังไม่ยอมรับความเป็นสาวประเภทสองของดิฉัน และดิฉันเป็นคนที่ไม่เคยสมหวังกับความรักเลย ชีวิตเหมือนไม่มีอะไรรุ็สึกล่องลอยไปวันๆ ขึ้นเวรเช้า บ่าย ดึก ไม่เคยมีคนดีๆเข้ามาในชีวิต เจอแต่ผู้ป่วยที่นอนอยู่บนเตียง บางคนช่วยเหลือตัวเองได้ บางคนก็ได้แต่นอนรอความตาย
  

พัชมณฑ์

อาจได้เคยอธิษฐานไว้ขอเป็นโสด เพื่อมุ่งปฏิบัติธรรมให้สำเร็จมรรคผลนิพพานก็ได้นะคะ ได้เป็นพยาบาลมีโอกาสได้ช่วยเหลือคนมาก โดยเฉพาะคนที่ใกล้ตาย ต้องการกำลังใจมาก เพราะผู้ป่วยบางท่านอาจไม่รู้ ว่าความตาย ไม่ใช่เรื่องน่ากลัวอย่างไร กลับเป็นโอกาสได้เปลี่ยนภพเปลี่ยนชาติ ภพชาติสั้นลงไปอีกหนึ่ง ความไม่รู้ทำให้กลัว คุณมีโอกาสช่วยชี้ทางธรรมให้พวกเขาได้มีใจที่เป็นปกติเมื่อยามใกล้จากไป ก็จะเป็นบุญมากเลยค่ะ

พัชมณฑ์

อีกนิดนึงนะคะ ชีวิตที่เป็นปกติ ปกติทุกวันจนเหมือนน่าเบื่อนี่แหละค่ะ ดีที่สุดแล้ว

พัด

เห็นด้วยค่ะ มีรัก ก็มีทุกข์ คอยเป็นห่วงเขา ตลอดเวลา จะเลิกรัก ก็ยาก เหมือนในใจมีความสัมพันกันมาก นอกเสียจาก หมดเวรกรรมกันไปแล้ว โดยไม่รู้สึกเจ็บปวดใจแต่อย่างใด

แจ็ค

"  ความทุกข์เกิดขึ้นได้กับทุกชีวิตบนโลก จะอยู่ในภาวะความรู้สึกใดๆก็ตาม ไม่ใช่แค่เพียงว่าเพราะว่ามีรักจึงมีทุกข์ นั่นจะกลายเป็นความคิดหรือทัศนคติในเชิงลบไป ... เพราะความทุกข์ที่แท้จริงมีมาพร้อมกับทุกสรรพชีวิต ตั้งแต่ลืมตาดูโลก ความหิวโหยก็เป็นทุกข์ ยิ่งถ้าไม่ได้กินก็ยิ่งทุกข์ ความเหน็ดเหนื่อยในชีวิตก็เป็นทุก ความรู้สึกที่เกิดขึ้นทั้งอายตนะทั้งภายนอกและภายในก็เป็นทุกข์ หากไม่เป็นไปตามในสิ่งที่ต้องการ ทุกสิ่งล้วนมาจากการเกิดและยังคงเวียนว่ายอยู่สังสารวัฏ มีสิ่ง้เดียวที่จะไม่ทุกข์คือหยุดการเกิดและการเวียนว่ายในสังสารวัฏนี้ ... หากแต่วันนี้เมื่ิอได้เกิดมาแล้ว ก็ต้องอดทนให้ได้จนถึงที่สุดของชีวิต หากรู้ว่าตัวเราทุกข์ในเรื่องใด ก็ต้องเข้าใจในเรื่องนั้น ... หากมีความรักเกิดขึ้นในจิตใจ แล้วไม่สมหวังกับคนที่เราปรารถนาในวันนี้ แต่ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่สมหวังตลอดไป ขออย่าได้สิ้นหวัง เพราะนั่นคือกำลังใจในการเดินทางของชีวิต ... ชีวิตของทุกสรรพชีวิตดำเนินอยู่ได้ด้วยความรัก สิ่งแรกที่ควรมีคือ .. เมตตา คือมีความรักและความปรารถนาทั้งต่อตัวเองและต่อผู้อื่น .. กรุณา คือมีจิตคิดอยากช่วย้หลือเกื้อกูลทั้งต่อตนเองและแด่ผู้อื่นด้วยจิตยินดี .. มุทิตา คือมีจิตยินดีและเห็นใจเข้าใจทั้งต่อตนเองและผู้อื่น .. อุเบกขา คือการสงบนิ่งไม่แสดงออกว่ายินดีหรือไม่ยินดี ทำให้รู้และเข้าใจ คือพื้นฐานในการใช้ชีวิต อย่างเข้าใจในชีวิตของทั้งตัวเราและผู้อื่น ... ความรักนั่นยังคงงดงามและมีคุณค่าเสมอ ... เพียงตัวคุณดูแลตัวเองให้ดี สร้างความมั่นใจในตัวเอง รู้คุณค่าของตัวเราเอง และพยายามทำชีวิตให้ดี อย่าลืมให้กำลังใจตัวของเราเอง ... หญิงแท้ก็ผิดหวังได้ ชายแท้ก็ผิดหวังได้ หรือเพศที่สามห็ผิดหวังได้ ฉันใดฉันนั้น หญิงแท้ก็สมหวังได้ ชายแท้ก็สมหวังได้ หรือเพศที่สามก็สมหวังได้ หากเราเข้าใจในชีวิต ... จะมีบุญสัมพันกัน หรือมอบสิ่งที่ดีงามให้กัน เพราะสุดท้ายแล้วก็ไม่มีอะไรเป็นของเราจริง ไม่มีอะไรเป็นของเขาจริง ที่จะเอาไปกับเราได้คือบาปและบุญกุศล ... ทุกสิ่งล้วนอนิจจัง ใช้เวลาที่มีอยู่ให้มีคุณค่า หากวันนี้อาจยังไม่สมหวัง แต่อย่างน้อยเราได้รักใครสักคนด้วยใจจริง และปรารถนาดีห่วงใย หรือมีโอกาสได้แสดงออกเกื้อกูลนํ้าใจให้แก่กัน สิ่งนี้คือคุณค่าของคำว่า .. รัก .. เป็นกำลังใจให้พบสิ่งที่ดีงาม และได้พบรักแท้จริงในสักวันนะครับ ขอให้ใช้ชีวิตที่มีเหลืออยู่ ด้วยมีแสงแห่งบุญแสงแห่งธรรมหนุนรำทางในชีวิตนะครับ สู้ สู้ ครับ "