ทริป 18 บุญสำเร็จแล้วค่ะ ร่วมอนุโมทนาบุญและเขียนบรรยายความรู้สึก ได้ที่นี่ค่ะ - อาจารย์เจน.com

ดิฉันขออนุโมทนาบุญทุก ๆท่านที่มาทัวร์บุญกับ อ.เจนได้ร่วมบุญเสบียงสวรรค์ ครั้งที่ 18 ด้วยกันเป็นไงบ้างค่ะ
สุขใจกันมั้ยค่ะจำได้ว่าผู้ที่ยังไม่เคยร่วมบุญกันมาก่อนก็ได้มาร่วมบุญกันในครั้งนี้เป็นครั้งแรก
ก็ดีใจจังค่ะที่พวกเรามาร่วมบุญใหญ่กันเป็นวันพระเสียด้วยวันพระสำคัญอย่างไร
อ.เจน พูดอะไรดิฉันจำได้หมดค่ะก็เพราะวันพระเป็นวันที่บรรดาญาติพี่น้องผู้ล่วงลับไป
แล้วของเราและบรรดาเจ้ากรรมนายเวรของเราจะได้รับอนุญาตให้มารับบุญจากเราได้อย่างเต็มที่ค่ะ
ซึ่งวันนั้นพวกเราได้ทำบุญใหญ่กันนี่ค่ะ ดังนั้นพวกเขาได้กันเต็ม ๆ ค่ะ แหมก็ อ.เจน
จัดใหญ่จัดเต็มเสียขนาดนั้นหากทุกท่านได้มีเจตนาบุญเต็มเปี่ยมก็ไม่ต้องห่วงค่ะจัดไปค่ะ

ออกเดินทางกันแต่เช้าเดินทางไปวัดหนองหินเป็นวัดที่ 1 ที่วัดนี้มีเมรุเผาศพแต่ไม่มี
หลังคาคลุมทำให้เมื่อมีฝนตกทุกครั้งก็ทั้งศพทั้งคนมางานศพก็เปียกปอนกันตามๆไปค่ะ
เมื่ออาจารย์ได้ไปสภาพแล้วก็ต้องการที่จะนำท่านผู้ใจบุญทั้งหลายไปร่วมกัน
ทำบุญทอดผ้าป่าสร้างหลังคาเมรุ วันนั้นจำนวนคนมากโขเชียวค่ะในวันนั้น 500
คนไม่น้อยค่ะ ซึ่งก็ได้ปัจจัยมากถึง 153,145.25 บาท ดิฉันดีใจค่ะและ
ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านผู้บริจาคนี่ยังไม่นับรวมกับเครื่องของสังฆทานที่
ผู้บริจาคได้ร่วมบุญกันมานะค่ะ

ขณะที่ดิฉันกำลังจะเดินลงจากศาลาอเนกประสงค์ก็ได้ยินเสียงโฆษกของ
วัดประกาศขอบคุณ อ.เจน และคณะบุญฯ ที่ได้ร่วมบริจาคเงินเป็นจำนวน
มากกว่าแสนบาท เพราะปีนี้ทางวัดได้เงินทอดกฐินไม่ถึงแสนบาทค่ะ
ซึ่งทำให้ดิฉันและผู้ที่ได้ยินเกิดปิติและประทับใจ เดินยิ้มดีใจในบุญของ
ทุกท่านทั้งหมดที่มาร่วมบุญกันค่ะ

เหล่าสัมภเวสีมากันตรึมอานิสงส์สร้างหลังคาเมรุเป็นบุญใหญ่มาก อ.เจน
บอกกอย่างนั้นค่ะ ไม่ว่าภพชาติใดที่ได้เกิดเป็นมนุษย์ก็จะได้มีทรัพย์สมบัติ
มีบ้านอยู่อาศัยที่ไม่เป็นหนี้สินใคร และหากได้จุติบนสวรรค์ก็จะ
ได้มีวิมานที่สวยงามกว่าใครและหากไปอยู่ในนรกภูมิก็จะได้มีเกราะคุ้มกันภัย
ในแดนนรก ซึ่งบุญใหญ่อย่างนี้สัพวิญญาณก็อยากได้ไม่ว่าจะเป็นเทวดาหรือพี่สัมภฯ

ก็อยากได้ค่ะ หากใครจะสังเกตุการกล่าวกรวดน้ำของ อ.เจนแล้วจะไม่ซ้ำกันทุกที่
ก็เพราะว่า อ.เจน เห็นผี เห็นเทวดาเห็นเจ้ากรรมนายเวรของทุกท่านได้ไงค่ะ
ดังนั้น ในครั้งนี้ อ.เจนได้เห็นสัพวิญญาณมากันตรึมเขาต้องการบุญค่ะ
และดิฉันเชื่อได้ว่า ส่วนใหญ่หากท่านเป็นผู้กรวดน้ำเองโดยที่ไม่มี
อ.เจน นำกรวดน้ำแล้ว ก็มักจะอุทิศบุญให้แต่ญาติ ๆ ของตนนเอง
หรือเพื่อส่วนตนเองเท่านั้นโดยมักจะลืมสัมภเวสีที่อยู่ในวัดเป็นแน่แท้เชียวค่ะ
ครั้งนี้ อ.เจน บอกว่า เขามากันมากแน่นวัดเลย เมื่อเห็นอย่างนั้นอ.เจน
จึงได้เน้นย้ำการนำกรวดน้ำอุทิศบุญ ให้แก่พี่สัมภฯ ที่วัดซึ่งทุกดวงวิญญาณ
เขาก็พึงพอใจและบางดวงก็ได้ไปผุดไปเกิดเพราะบุญของพวกเรา อ.เจนบอกว่า
บางครั้งพี่สัมภฯเขาได้รับพลังบุญจากเรามากเขาก็อำนวยอวยชัยให้เราได้ด้วยนะค่ะ

สิ่งมหัศจรรย์เกิดขึ้นกับคุณรุ้งในระหว่างเดินทางกลับบ้าน คุณรุ้ง
ก็ได้เล่าให้ดิฉันฟังถึงเหตุมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นกับตัวคุณรุ้งที่วัดที่ 1
ในระหว่างที่ อ.เจน นำกล่าวกรวดน้ำอยู่นั้น ดิฉันนั่งอยู่ด้านซ้าย
คุณสุดารัตน์นั่งอยู่ด้านขวา ก็เกิดมีดวงแสงไฟสีเหลืองสลับส้มและ
ที่รอบดวงไฟนั้นมีลักษณะเป็นหยัก ๆ วิ่งวนรอบตัวทำให้ตามเนื้อตัว
เกิดอาการร้อนครั้งแรกคิดว่าไม่สบายแต่เมื่อเห็นดวงไฟนี้ก็ยิ่งสงสัย
แต่เมื่อนำเรื่องนี้ไปเล่าให้ อ.เจน ฟัง ซึ่ง อ.เจน ดูด้วยญาณวิถีแล้ว
ดิฉันก็จึงถึงบางอ้อ ปริศนาดวงไฟนี้คือกำแพงบุญหรือแสงบุญที่มา
ล้อมรอบตัวป้องกันภัยจากสิ่งเล้นลับมาปกป้องกายสังขารนั่นเองค่ะ
เพราะด้วยตอนนั้นคุณรุ้ง มีสมาธิจิตนิ่งมากจึงสามารถเห็นสิ่งนี้ได้ด้วยตนเองค่ะ
แต่ปกติแล้วคุณรุ้ง ก็สามารถรู้ได้อยู่แล้วในบางครั้ง
แต่แสงดวงไฟอย่างนี้เป็นครั้งแรกที่คุณรุ้ง ได้เห็นและสัมผัสใน
ระยะเวลานานมากเหมือนกันค่ะ

อ.เจนบอกให้ดิฉันฟังว่าเราทำบุญกันมากเราก็จะมีแสงออร่าบุญนี้มาก
ดวงแสงนี้เขาเรียกว่าแสงบุญ ในแต่ละคนก็มีแสงสีที่ไม่เหมือนกันค่ะ
แต่ของคุณรุ้ง เป็นสีเหลือง ถ้าคนก็เป็นสีขาวแสงสีเหล่านี้ก็จะเกี่ยวกับสมาธิ
ดังนั้น เมื่อพี่สัมภเวสีเห็นแสงบุญก็อยากได้บุญจากเราและวิ่งเข้าใส่
ในทันทีแต่เมื่อแสงบุญนี้ไปกระทบเหล่าวิญญาณพวกนี้ก็แตกกระเจิงไปเลยค่ะ
  ซึ่งแสงบุญของท่านก็สามารถป้องกันภัยมืดได้ค่ะ คนที่ทำบุญมาก ๆ
ก็จะมีได้เพียงแต่เขามองไม่เห็นค่ะ

เดินทางต่อไปถึงวัดไกลกังวลซึ่งเป็นวัดที่ 2  อ.เจน ต้องการจะจัดกิจกรรม
นำพาผู้คนให้สำนึกในพระมหากรุณาธิคุณขององค์สมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
และคุณของแผ่นดิน กิจกรรมปลูกต้นไม้ และนำดินโปรยลงสู่พื้นดิน
รวมทั้งการถวายดอกบัวเทียนเพื่อเป็นพระพุทธบูชาแด่พระพุทธบาท 4 รอยค่ะ

การเดินทางไปหาวัดทำบุญอาจารย์จะไปตามที่เทวดาท่านบอกให้ไปค่ะ
ด้วยดิฉันประสงค์จะจัดกิจกรรมปลูกต้นไม้ให้พ่อหลวงของเรา
เมื่อคิดได้ดังนั้นก็นั่งสมาธิขอให้เทวดาท่านบอกกล่าวว่าควรจะเป็นที่ใด
ในสมาธินั้นบอกว่าวัดไกลกังวล  ดิฉันเข้าใจว่าอยู่ที่ อ.หัวหิน จ.ประจวบคีรีขันธ์
แต่เสียงเทวดาท่านบอกว่าไม่ใช่ ที่นั้นดิฉันลองไปเปิดอินเตอร์เน็ตดูจึงพบว่า
ชื่อ วัดไกลกังวล เหมือนกันที่จังหวัดชัยนาท จึงเดินทางไปสำรวจพบว่า
วัดแห่งนี้มีถ้ำและมีรอยพระพุทธบาท ดิฉันได้เห็นในญาณวิถีว่า
รอยพระพุทธบาทแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นมาใหม่เพื่อครอบคลุมรอยพระพุทธบาทดั้งเดิมไว้ก็รู้สึกดีใจค่ะ

ดิฉันขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านที่ร่วมถวายสังฆทาน  ทำทานเลี้ยงอาหารสัตว์ต่าง
ๆ ที่อาศัยอยู่ในนบริเวณวัด อาทิเช่น นกยูง กวางฝูงใหญ่
และสัตว์อื่นที่ไม่ได้ออกมาเพราะะเวลาเย็นมากแล้วค่ะและที่ประทับใจมากที่สุด
ก็เพราะว่า ทุกท่านได้หล่อหลอมดวงใจทุกคนเป็นหนึ่งเดียวด้วยการถวาย
พระพรพ่อหลวงของเรา  ร่วมกันนำก้อนดินก้อนเล็ก ๆ ลงบนพื้นดิน ปลูกต้นไม้
และร่วมกันถวายดอกบัวเทียนบูชาพระพุทธคุณที่รอยพระพุทธบาท
เป็นมหากุศลจริง ๆ ค่ะ

ภาพความประทับใจมี2ช่วงคือช่วงแรกอยู่เบื้องหน้าพระบรมฉายาลักษณ์
ร้องเพลงสรรเสริญพระบรมี แค่เพลงแรกน้ำตาก็จะรินไหลแล้วค่ะ
นึกถึงคุณของแผ่นดินและพระคุณของพ่อหลวงมาเพลงที่สองก้อนดินอันนี้
ร้องไห้ได้ทุกทีสิน่า และดิฉันเชื่อว่าต้องมีบ้างละค่ะที่จะอดใจไม่อยู่มันอยาก
จะร้องไห้ออกมาเสียให้ได้ด้วยความตื้นตันใจสำหรับช่วงที่สองทุกคนเดิน
เข้าถ้ำที่มืดโดยมีแสงสว่างจากดอกบัวเทียนที่ทุกท่านถือเดินเข้าไปในถ้ำร่วมกัน
ร้องเพลงพระพุทธคุณโดยบูชาด้วยดอกบัวเทียนและบรรจงวางไว้ที่รอย
พระพุทธบาทเป็นภาพความประทับใจที่จะตราตรึงจิตใจของทุกท่าน ณที่แห่งนั้น
เมื่อหวนคิดทีไรสุชใจทุกทีค่ะ

ภาพความประทับใจของขบวนคาราวานรถตู้  50 คัน กับจำนวน 500 คน
ไม่ใช่เรื่องง่ายนะค่ะที่จะจัดการในเรื่องนี้ได้เป็นอย่างดีรถตู้วิ่งตามกันไป
เป็นทิวแถวสวยงามเรียงลำดับเลขที่รถกันไปอย่างเป็นระเบียบนั่นแสดงถึง
การจัดการที่ดีที่อาจารย์ตั้งใจและสามารถจัดการอำนวยความสะดวกสบาย
ให้แก่ผู้ร่วมเดินทางเป็นอย่างดีและได้รับคำชมเป็นอย่างมากในเรื่องนี้ก็ประทับใจ
ตรงที่ชาวบ้านมองตามกันจนเหลียวหลังเชียวค่ะ บางรายถึงกับถ่าย
ภาพความประทับใจด้วยมือถือของตนเองบางรายนึกว่าขบบวนประท้วงอะไร
ไปไหนกัน ตลกดีค่ะ

กรรมทันตามีน้องผู้หญิงคนหนึ่งมากับคุณพ่อพี่สาวและน้องชาย รวม 4 คน
สำหรับคุณพ่อมาร่วมงานบุญ 3 ครั้งแล้วประทับใจก็มาตลอดทุกครั้งก็
จะพาลูกชายหญิงมากันครบยกเว้นภรรยาที่ไม่ยอมมาบอกว่าขายของ
ทำมาหากินดีกว่าไม่ยอมหยุดขายของค่ะ ที่ว่า กรรมทันตาก็เพราะว่า
ที่เบื้องหน้ารูปภาพพระบรมฉายาลักษณ์ทุกคนก็เริ่มจุดดอกบัวเทียน
น้องสาวคนนี้ก็กำลังจุดเทียนอยู่ผู้เป็นพ่อก็สอนให้แกะพลาสติกให้ถูกต้อง
แต่ลูกสาวก็ไม่พอใจค้อนและตะคอกใส่ว่า รู้แล้วน่า ในช่วงนั้นคุณรุ้ง
ก็คิดว่าเด็กคนนี้พ่อพูดด้วยดีดี แต่เอ ทำไมรู้สึกว่าเด็กคนนี้จะเกิดอุบัติเหตุ
หรือคิดไปเองจนลืมไปแล้ว
ที่กล่าวว่ากรรมทันตาก็เพราะดิฉัน สงสัยไปถามอาจารย์ว่า เกิดอะไรกับ
เด็กผู้หญิงคนนี้ คำตอบคือ วันนั้นเป็นวันพระเป็นวันที่เจ้าหน้าที่จากเบื้องล่าง
เขาถูกปลดปล่อยดวงวิญญาณให้มารับบุญกุศลจากญาติพี่น้องของตน
และยังรวมไปถึงเจ้ากรรมนายเวรที่ได้โอกาสมาทวงหนี้กรรมจากเรา
ซึ่งพวกเราได้ทำบุญใหญ่ทอดผ้าป่าสามัคคีสร้างหลังคาเมรุ
วันนั้นบุญของพวกเราใหญ่มากเมื่อน้องคนนี้ทำผลกรรมกับผู้มีพระคุณ
ที่มีฐานะเป็นพ่อแล้วแม้ผู้เป็นพ่อจะให้อภัยเพราะเป็นลูกแต่ว่ากฏแห่งกรรม
เขาไม่ยกเว้นให้ค่ะ ดังนั้น น้องเขาจึงได้รับผลกรรมในทันที
โชคดีที่น้องเขามีบุญเป็นเกราะคุ้มกันภัย มิเช่นนั้นน้องจะเจ็บตัวมากกว่านี้ค่ะ

อุบัติเหตุเกิด ขากลับกรุงเทพฯก็มาแวะที่ร้านของฝากกำลังทุกคนก็เริ่มทะยอยขึ้นรถ
ก็ปรากฏว่า น้องคนนี้วิ่งมากับพี่น้อง 3 คน มีคานเหล็กขวางอยู่เหนือหัวน้องมองไม่เห็น
พี่สายกับน้องชายวิ่งผ่าน แต่น้องคนนี้วิ่งไม่ผ่านทำให้คิ้วของน้องสาวคนนี้แตก
เป็นแผลยาวมีเลือดไหลไม่หยุดจำเป็นต้องนำส่งโรงพยาบาล แต่รถ 50
คันนี้ต้องกลับบ้านดึกมาแล้ว อ.เจน และทีมงานที่เหลือดูแลรถ 50 คัน นี้กลับไปก่อนค่ะ

พวกเราไม่ทิ้งลูกทัวร์แต่เราทิ้งรถตู้ทัวร์ไปก่อนค่ะ คุณรุ้ง ดิฉัน คุณสุดารัตน์
และครอบครัวพ่อลูก 4 คนนี้ต้องไปโรงพยาบาลด่วน
เมื่อเดินทางมาถึงโรงพยาบาลก็เกือบ 3 ทุ่มแล้วเห็นจะได้
บรรยากาศที่โรงพยาบาลหลอนมากตั้งแต่หน้าห้องฉุกเฉินที่พื้นถนนก็มีสีคล้ำ ๆ
(ที่ประมาณได้ว่าน่าจะเป็นกองเลือดเก่าๆ ที่ไม่ไ้ผ่านการขัดล้างพื้นเอาเสียเลย)
กองเป็นหย่อม ๆ ไม่มีผู้คนอยู่ในโรงพยาบาลแม้สักคนเดียว ยกเว้น หมอเวร 1 คน
และเจ้าหน้าที่แผนกการเงิน 1 คน ไม่มีคนไข้ให้ได้เห็นอุ่นใจสักคนเลยค่ะ
ขนาดว่า 7 คนเดินเข้ามาก็ยังมีความรู้สึกเปล่าเปลี่ยวเดียวดายไม่มีใครสักคนเดียว
ที่พูดกันออกมาเพียงแต่กระซิบกระซาบกันไปมาว่า โรงพยาบาลหน้ากลัวเดิน
กันเป็นกลุ่ม ๆ นะ และดูกันให้ดีว่า ที่เบื้องหน้านั้นผีหรือคน
ในตอนนั้นพวกเราเดินกันแบบเตรียมตัวตกใจล่วงหน้าค่ะ
เพราะอาจจะตกใจได้หากมีคนเดินโผล่ออกมา แต่จริง ๆ
แล้วมองหาใครที่เป็นเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลแทบจะไม่เจอค่ะ
ทั้งโรงพยาบาล มีแค่ 3 คนเองค่ะจากที่ดิฉันได้สังเกตค่ะ
น้องสาวโดนเย็บแผลที่คิ้วแตกไป 7 เข็ม

แต่เมื่อพวกเราออกจากโรงพยาบาลก็ยิ่งดึกระหว่างที่เดินกลับบรรยากาศ
ช่างแลดูน่ากลัวยิ่งนัก หลังจากนั้นแล้วเรา 3 คน เดินกันอย่างเงียบเชียบ
จึงแอบกระซิบกันว่า นี่โรงพยาบาลหรือนี่ บรรยากาศให้เลยค่ะมันน่า
กลัวเหมือนเข้าบ้านผีสิงไปล่าท้าผีอย่างไงอย่างงั้นเลยค่ะ

ประทับใจแบบอธิบายไม่ถูกค่ะแค่นี้พอค่ะ
อย่างที่ อ.เจน พูดเสมอ คือความดีไม่มีขาย อยากได้ต้องทำเอง