คลิปกรรมฉุกเฉิน ปี 59 ตอนที่ 1 "กรรมจากการฆ่า" - ห้องญาณทะลุจอ อาจารย์เจน.com

อาจารย์เจน.com

 ลืมรหัสผ่าน
 ลงทะเบียน
ดู: 5609|ตอบ: 7

คลิปกรรมฉุกเฉิน ปี 59 ตอนที่ 1 "กรรมจากการฆ่า"

[คัดลอกลิงก์]

514

กระทู้

2611

โพสต์

2หมื่น

เครดิต

ผู้ดูแลพิเศษ

Rank: 8Rank: 8

เครดิต
20061
โพสต์เมื่อ 2016-2-17 09:33:08 | แสดงโพสต์ทั้งหมด |โหมดอ่าน
รายการกรรมฉุกเฉิน จัดทำเพื่อช่วยเหลือคนที่ได้รับผลกรรม
ได้หาหนทางแก้ไขด้วยตนเองแล้วแต่ยังไม่สามารถแก้ไขได้ โดยไม่เสียค่าใช้จ่ายใด ๆ ในการเปิดกรรม
เสนอเรื่องราวเป็นวิทยาทานและเป็นตัวอย่างให้ผู้ชมหมู่มากได้ตระหนัก

ถึงการทำความดีละเว้นความชั่ว ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ตามกฎแห่งกรรม
ติดตามเทปที่ 1 กรรมจากการฆ่า หญิงสาวที่ต้องทุกข์ทรมานจากการผ่าตัดสดเผลที่ขา
เป็นเวลานาน รักษาไม่หาย ที่ต้องให้อาจารย์เจนเปิดกรรมช่วยเหลือเป็นการเร่งด่วน




***********************
รายการกรรมฉุกเฉินได้ถ่ายทำเบื้องต้นไป 5 case 5 เทป
เนื่องจากต้องช่วยเหลือคนเป็นการเร่งด่วน
ขณะถ่ายทำเทป 1 ถึง เทปที่ 5 อุปกรณ์ต่าง ๆ ในการถ่ายทำหลัก ๆ ยังไม่พร้อมเช่น กล้อง ไมค์ และไฟถ่ายทำยังไม่ได้จัดซื้อใหม่ จึงจำเป็๋น ต้องใช้กล้องตัวเก่าที่มีอยู่และ ใช้ไฟธรรมดาในการถ่ายทำ อาจทำให้ภาพหรือเสียงที่ถ่ายทำ
ยังไม่สมบูรณ์ จึงเรียนแจ้งมาเพื่อทราบค่ะ









โพสต์นี้ยังมีเนื้อหาเพิ่มเติม

คุณจำเป็นต้อง เข้าสู่ระบบ ก่อนจึงจะสามารถดูและดาวน์โหลดไฟล์แนบได้ หากยังไม่มีบัญชีหรือยังไม่ได้เป็นสมาชิก กรุณาลงทะเบียน

x

อัพเกรด  39.33%

0

กระทู้

34

โพสต์

2270

เครดิต

Master

Rank: 4

เครดิต
2270
โพสต์เมื่อ 2016-2-17 13:20:32 | แสดงโพสต์ทั้งหมด
ดูแล้วค่ะ ให้ข้อคิดทางธรรมมากมาย ขอบคุณอาจารย์ค่ะ สาธุๆ

อัพเกรด  7%

0

กระทู้

5

โพสต์

815

เครดิต

Master

Rank: 4

เครดิต
815
โพสต์เมื่อ 2016-2-18 11:22:47 | แสดงโพสต์ทั้งหมด
กรรมจากการฆ่า น่ากว่ามากครับ เห็นคนอื่น คนรู้จัก เค้าที่เคยฆ่าสัตว์แล้ว ตอนที่ตาย ที่ป่วย เกือบจะเหมือนกันเลยครับ

อัพเกรด  35.71%

1

กระทู้

62

โพสต์

2107

เครดิต

Master

Rank: 4

เครดิต
2107
โพสต์เมื่อ 2016-2-18 16:24:43 | แสดงโพสต์ทั้งหมด
ดูแล้วให้ข้อคิดว่า มีคนอื่นที่เขาทุกข์ยิ่งกว่าของเรามาก

อัพเกรด  68.67%

0

กระทู้

38

โพสต์

406

เครดิต

Senior

Rank: 3Rank: 3

เครดิต
406
โพสต์เมื่อ 2016-2-19 04:55:29 | แสดงโพสต์ทั้งหมด
ขอให้บุญที่มาเปิดเผยเรื่องราวครั้งนี้ช่วยให้คุณหายป่วยค่ะ ทำให้รู้ว่า ทำอย่างไรก็ได้อย่างนั้นค่ะ และเชื่อในการทำความดี สาธุค่ะ

อัพเกรด  13.69%

0

กระทู้

204

โพสต์

1116

เครดิต

Master

Rank: 4

เครดิต
1116
โพสต์เมื่อ 2016-2-20 23:22:14 | แสดงโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณค่ะ ที่ เปิดเผิยเรื่องราวให้ศึกษา สาธุ ค่ะ

31

กระทู้

665

โพสต์

5432

เครดิต

สมาชิก..

Rank: 8Rank: 8

เครดิต
5432
โพสต์เมื่อ 2017-4-23 22:54:29 | แสดงโพสต์ทั้งหมด
กรรมฉุกเฉิน ปี 59 ตอนที่ 1 กรรมจากการฆ่า
คุณรุ้งตะวัน – สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับเข้าสู่รายการกรรมฉุกเฉิน ที่จะพาทุกท่านไปพบกับมากมายเรื่องราวของคนมีกรรม ที่ต้องการให้อาจารย์เจน ช่วยเหลืออย่างฉุกเฉินค่ะ วันนี้คุณพลอยชมพู ได้ส่งเรื่องราวร้องทุกข์เข้ามาให้อาจารย์เจน ช่วยเหลือทางอีเมลล์ ว่าคุณพลอยชมพูเป็นแผลที่ขาและมีรอยเย็บ ว่าผ่าหลายรอบ หลายครั้ง ผ่าแล้วก็ไปปิดแผล แล้วก็ไปผ่าใหม่ เพื่อให้หนองระบายออก และคุณหมอก็ต้องเปิดแผลไว้เป็นเวลานาน ๆ โดยที่ไม่ทราบสาเหตุ ถ้าทางการแพทย์คุณหมอบอกว่าเป็นโรคต่อมน้ำเหลืองนะคะ ที่คุณพลอยชมพูแจ้งมาว่าเป็นโรคต่อมน้ำเหลือง แต่ทีนี้คุณพลอยชมพูก็ไม่ทราบว่า ทำไมคุณหมอจึงไม่ปิดแผล และถ้าปิดไปแล้ว แล็วก็ต้องกลับมาเปิดแผลอีก เป็นซ้ำมาซ้ำไปอยู่แบบนี้ หลายครั้งหลายหน จึงทำให้คุณพลอยชมพูทุกข์มากกับการดำเนินชีวิตทุกวันนี้ ไปพบกับอาจารย์เจน ได้เลยค่ะ***************************
คุณรุ้งตะวัน – เข้าสู่ช่วงเปิดกรรมสดกับอาจารย์เจน ญาณทิพย์นะคะ
อาจารย์เจน – ก่อนที่จะเปิดกรรมนะคะ เดี๋ยวจะให้คุณพลอยชมพูทำการพนมมือขึ้น และตั้งนะโมตัสสะ 3 จบนะคะ หลับตาค่ะ
อาจารย์เจน – คุณพลอยชมพู ลืมตาขึ้นจากสมาธินะคะ ขออนุญาตเปิดกรรมคุณพลอยชมพูอย่างเป็นทางการ การที่คุณพลอยชมพูทุกข์ทรมานทางด้านร่างกาย โดยเฉพาะขาทั้งสองข้างเลยนะคะ และก็จะเป็นมากทางด้านขาซ้าย ซึ่งทุกครั้งที่คุณหมอ หรือพยาบาลทำการล้างแผล โดยการเอาน้ำยาเข้าไปล้างแผลให้สะอาด และต้องมีการเช็ด หรือคว้านเนื้อเรา ตอนนั้นคุณพลอยชมพูทุกข์ทรมานมาก
คุณพลอยชมพู – มากค่ะ
อาจารย์เจน – มันมากนี่เป็นยังไงคะ ไหนเล่าถึงความทุกข์ให้ฟังหน่อยค่ะ
คุณพลอยชมพู – คือ ขนาดคุณหมอฉีดมอร์ฟีนให้แล้ว 4 มิลลิกรรม ทุกเช้าเย็น ต้องล้างแผลทุกเข้าเย็น คือตอนเช้ามาก็จะมีพยาบาลนำเข็มฉีดยามา นี่เราก็จะรู้แล้ว คือเริ่มทุกข์ในใจแล้วว่า จะต้องโดนแล้ว คือจะเริ่มเจ็บปวดตั้งแต่ตอนฉีดยาเลยค่ะ คือยามันจะไหลไปตามเส้นเลือดทั่วร่างกายค่ะ มันจะเข้าไปแล้วก็จะปวด แล้วก็จะชา ๆ  แล้วก็อีกสักประมาณซัก 10 นาที คุณหมอก็จะนำเซ็ททำแผลมา คือก็จะสั่น ตั้งแต่ตอนนั้นแล้วว่าคือกลัวเจ็บ แล้วพอตอนที่ คุณหมอเช็ด คือมือพยาบาลทั้งมืออ่ะค่ะ ลงไปในแผลได้เลย ทั้งสองแผล มือทั้งมือ สามารถลงไปล้างได้เลย
อาจารย์เจน – ความที่ปากแผลมันใหญ่มาก
คุณพลอยชมพู – ใหญ่มากค่ะ 10 เซ็น และก็ลึกประมาณนี้ค่ะ เพราะว่ามันอยู่ข้าง ๆ คือโชคดีอย่างหนึ่ง ไม่โดนกระดูก แต่มันอยู่ข้าง ๆ อย่างนี้อ่ะค่ะ คือต้องเปิดอย่างนี้ค่ะ และก็ความเจ็บก็คือ คือขนาดได้มอร์ฟีนแล้วก็ยังไม่ได้มีความทุเลา ในความรู้สึกหนูนะคะ ก็จับเหล็กที่ข้างเตียง จับและก็ต้องเอาผ้ากัด คือ สุดยอดมาก และมันไม่ใช่แค่แผลเดียวค่ะ พอจบแผลหนึ่ง พอเขาล้างเสร็จ เขาก็จะเอาผ้าก๊อซยัดไว้ ไม่ให้แผลมันปิด คือยัดไว้ให้มันเปิดอยู่อย่างนั้น 2 อาทิตย์ และก็มาล้างแผลข้างล่างต่อ ก็จะเป็นอย่างนี้ทุกเช้าเย็น ตอนที่อยู่โรงพยาบาล ก็เสียน้ำตาทุกเช้าเย็น
อาจารย์เจน – งั้นก็ไม่มีทีท่าว่า อาการบวม อาการอักเสบ หรืออาการยุบของแผลเนี่ย มันจะหายเลย
คุณพลอยชมพู – ใช่ ตอนนี้คือทางด้านคุณหมอที่โรงพยาบาลเนี่ย เขาก็บอกว่า เขาก็ไม่เคยเห็นว่าทำไมถึงไม่ยอมยุบ เพราะปกติแล้วคนที่เป็นเนี่ย สักพักนึงก็จะยุบลง ก็จะหายลง แต่อันนี้ คือ บวมจนสุดทางรักษาแล้ว จนตรวจแล้วว่า มะเร็งอะไรก็ไม่มี
คุณรุ้งตะวัน – ทางการแพทย์เขาเรียกว่าโรคอะไรคะ
คุณพลอยชมพู – ตอนนี้จะเป็นเรื่องบวมน้ำเหลืองแล้วค่ะ จะเป็นการคั่งของน้ำเหลือง ทุกวันนี้ยังมี รูเล็ก ๆ อยู่สองรูที่คุณหมอเขาต้องระบายน้ำเหลือง แต่ตอนนี้ก็เริ่มปิดแล้ว แล้วพอมาเมื่อไม่กี่อาทิตย์ที่ผ่านมาค่ะ มันเหมือนมันปะทุหนองขึ้นมา จนต้องไปกรีดใหม่ ก็ลึกประมาณนี้ แต่ก็เป็นรูเล็ก ๆ
คุณรุ้งตะวัน – คือหนองเนี่ยจะมาเรื่อย ๆ แต่ไม่รู้จะมาเมื่อไหร่ เราก็ต้องไปหาหมอตลอด
อาจารย์เจน – แต่ก่อนที่อาจารย์จะทำการบอกสาเหตุ ต้องขออนุญาต ถกกระโปรงขึ้น ให้กล้องได้ซูมชัด ๆ นะคะ ว่าความบวม บวมมากนะคะ
คุณพลอยชมพู – นี่คือขาที่ไม่ได้ผ่าค่ะ นี่คือขาที่โดนผ่า และก็แผลอีกอันนึงยังไม่แห้ง ยังมีรูอยู่ค่ะ
อาจารย์เจน – มันมีภาพที่เคย ที่คุณหมอต้องเปิดปากแผลไว้เป็นเวลานานด้วย อันนี้ทำไมถึงต้องเปิดปากแผลคะ
คุณพลอยชมพู – คือว่าคุณหมอเลาะเนื้อตายออก และคุณหมอกลัวว่าน้ำหนองอ่ะค่ะ มันยังระบายออกไม่หมด ถ้าเกิดรีบปิดเดี๋ยวจะต้องมารื้อใหม่ ก็เลยต้องเปิดเอาไว้ และก็ต้องระบายหนองออกให้หมด แล้วตอนนั้นคือน้ำเหลืองออกเยอะมาก ตอนนั้นจะมีเหมือนสูญญากาศค่ะ เขาจะยัดโฟมลงไป ตอนที่หลังจากล้างแผลเสร็จเรียบร้อย 2 อาทิตย์แล้วใช่ไหมคะ ก็จะมีการยัดโฟมลงไป แล้วก็เหมือนทำสูญญากาศค่ะ ดึงน้ำออกมาก็จะมีน้ำเหลืองออกมาประมาณ 300 – 400 ซีซี 3 วัน วันละ 100 ซีซี
อาจารย์เจน – ถือว่าเป็นความทุกขเวทนาที่เกี่ยวกับขาทั้งสองข้าง ที่แสนจะเกินคำพูดได้เลยว่า เพราะว่าภาพที่อาจารย์ได้เห็นในสมาธิเนี่ย เห็นภาพนึงคือคุณพลอยชมพูเนี่ย น้ำตาไหล ร้องไห้ น้ำตาตกใน สั่นและก็ปวดแบบบอกไม่ถูกเลยนะคะ แล้วก็มันเจ็บถึงกระดูก เจ็บถึงข้างใน ซึ่งเป็น อย่างนี้ซ้ำ ๆ ซ้ำ ๆ เป็นเวลานานด้วยนะคะ ซึ่งทุกข์ทรมานมาเป็นปีเลย ซึ่งก็คือ คุณพลอยชมพูเคยคิดไหมคะ ว่าเราไม่น่าจะเป็นโรคที่ป่วยโดยธรรมดาแล้ว โรคที่เป็นอยู่เนี่ยต้องมีอะไรที่ทำให้คุณพลอยชมพูต้องทรมานมากขนาดนี้ เคยคิดไหมคะ
คุณพลอยชมพู – ใช่ค่ะ เคยคิดค่ะ เคยคิดถึงขนาดว่า ตอนที่อาจารย์บอกว่า 1 ปีถูกแล้วค่ะ เพราะว่าประสบอุบัติเหตุมาได้ปีกว่าเกือบจะสองปีแล้วค่ะ ถึงจะทำการผ่า คือตอนที่เกิดอุบัติเหตุเนี่ย ขาไปกระแทกแล้วบวม เลือดมันอยู่ข้างในไม่ออกมาค่ะ จนปีหนึ่งอ่ะค่ะ คือปวด ตอนนั้นก็ปวดแต่ก็ยังทนได้ จนปีหนึ่ง มันเริ่มเป็นหนองบวม จนต้องผ่าค่ะ
อาจารย์เจน – อันนี้คุณพลอยชมพูที่ส่งเรื่องราวมาในรายการกรรมฉุกเฉิน อยากให้อาจารย์เจนชี้แนะทางแก้ไข และก็บอกถึงสาเหตุ ซึ่งแปลว่าลึก ๆ แล้ว โดยจิตใต้สำนึกจริง ๆ คุณพลอยชมพูก็มีความเชื่อเรื่องกฏแห่งกรรมอยู่บ้าง
คุณพลอยชมพู – เชื่อค่ะ ฟังธรรมะตั้งนานแล้วค่ะ ทั้งก่อนเกิดอุบัติเหตุก็ฟัง
อาจารย์เจน – อาจารย์จะพูดไปตามภาพที่เห็นในสมาธินะคะ ซึ่งมันปรากฎเป็นภาพหนึ่ง มันปรากฎเป็นภาพที่ซ้อนกัน 2 ภาพนะคะ ภาพแรกที่ปรากฎ เห็นเป็นภาพเหมือนกับว่า คุณพลอยชมพูเคยเกิดเป็นนายพรานที่ยิงสัตว์ และก็เหมือนกับว่ายิงธนูไปโดนขาของสัตว์ตัวหนึ่ง สัตว์ตัวนี้เป็นคล้าย ๆ สีน้ำตาล ตัวใหญ่มากนะคะ ก็ยิงไปโดนขาของเขาโดยตรงเลย และภาพตัดออกไปนะคะ คุณพลอยชมพูเนี่ย ได้มีการแล่ แล่เนื้อสัตว์อ่ะค่ะ เป็น ๆ เป็น ๆ เลยนะคะ โดยที่เขาเนี่ย ยังไม่ตายสนิท เพราะแค่สลึมสะลือ  สลึมสะลือเพราะว่าอาการพิษของธนูที่ยิงไปดอกนั้นเนี่ย ทำให้เขายังไม่ได้ตายสนิท สังเกตไหมคะว่าเวลาคุณหมอทำแผลให้คุณพลอยชมพู จะทำแบบสด ๆ  โดยที่ฉีดยาชา แทบไม่ได้เลย
คุณพลอยชมพู – ใช่ค่ะ คือ ทำอะไรก็ไม่ได้ทุเลาความเจ็บ
อาจารย์เจน – คืออาการที่คุณพลอยชมพูต้องได้รับความทุกข์ทรมานแบบนี้ เขาจะเตือนให้คุณพลอยชมพูรู้ ก็คือง่าย ๆ ว่า สัตว์ตัวนี้ในอดีตที่คุณพลอยชมพู เคยเป็นนายพรานไปยิงเขา เขาต้องการให้รู้ว่า เขาตายแบบนี้ ทุกข์ทรมานแบบนี้ และมีการแล่เนื้อสัตว์เป็น ๆ นะคะ ก่อนที่จะมีการแล่ ก่อนที่เขาจะตาย เพราะสัตว์นี้ตัวใหญ่มาก ก็จะมีการใช้เครื่องมือในการทุบให้เขาตายอ่ะค่ะ หิน อะไรอย่างนี้ข้างทาง ทุบให้เขาตาย และก็แล่ด้วยมีดสด ๆ คุณพลอยชมพูก็ต้องได้รับกรรมจากตรงนี้ ต้องถูกคุณหมอ หรือถูกทางหลักการแพทย์ต้องผ่าตัด และก็ บาดแผลนี้จะต้องถูกเปิดบ่อย ๆ ปิดเปิด ปิดเปิดอยู่แบบนี้ บ่อยมาก แผลข้างซ้าย ขาซ้ายอ่ะค่ะ สังเกตไหมคะว่า จะต้องถูกเดี๋ยวเปิด เดี๋ยวปิด
คุณพลอยชมพู – ใช่ค่ะ ตอนผ่านี้ ครั้งที่ 1 แผลยังไม่กว้างเท่าไหร่ พอผ่าครั้งที่ 2 มันต้องฉีกออกไปอีก แล้วก็มาต้องลงไปข้างล่างอีก
อาจารย์เจน –  แปลว่าสัตว์ตัวนี้ กรรมที่คุณพลอยชมพูได้เป็นนายพราน และไม่ได้ทำเพียงตัวเดียว มีสัตว์อย่างอื่นที่เห็นด้วยนะคะ ก็คือพวก หมูป่า เห็นเป็นภาพเหมือนมีวัวด้วย เป็นสัตว์ใหญ่หมดเลย ที่คุณพลอยชมพูได้ทำการเข่นฆ่า ส่งผลให้เป็นวิบากกรรม ทำให้ติดตัวมาในชาตินี้ พอคุณพลอยชมพูเกิดใหม่ กรรมที่กระทำไว้ มันเลยส่งผลตอนที่เกิดอุบัติเหตุครั้งนั้น และก็ลามมาถึงทุกวันนี้ ก็คือต้องรักษาอาการที่มันเหมือนเอฟเฟคที่ว่าเกิดจากอุบัติเหตุครั้งนั้น ทำให้คุณพลอยชมพู ต้องทุกข์ทรมานอย่างนี้ และก็ไม่มีทีท่าเลยว่าเหมือนจะยุบลง นี่คือสาเหตุที่คุณพลอยชมพูทุกข์ใจมาก ที่มาร้องขอให้รายการกรรมฉุกเฉินช่วย ว่าทำไมถึง อาการเนี่ย ไม่ดีขึ้นบ้างเลย เขาเรียกว่า ยังไม่หายขาด ซึ่งตรงนี้คุณพลอยชมพูได้ทราบสาเหตุแล้ว แล้วตกใจไหมคะว่าในอดีตเราเป็นคนที่ไม่ได้มีศีลธรรมเลย
คุณพลอยชมพู – ใช่ค่ะ ตกใจ เพราะว่าชาตินี้แค่เห็นหมาถูกรถชนก็ร้องไห้แล้ว หรือว่าเห็นใครตีสัตว์ก็ร้องไห้แล้ว ก็ยังเคยคิดว่าทำไมเราถึง จิตใจเราอ่อนไหวขนาดนี้ แค่เห็นสัตว์โดนทำร้าย หรือว่าขับรถตามรถที่เขาขนสัตว์ที่จะไปโรงฆ่าสัตว์ แค่นั้นก็นั่งร้องไห้แล้วค่ะ ก็เลยตกใจว่า เอ๊ะ ทำไมชาติที่แล้วเราถึงโหดร้ายขนาดนี้
อาจารย์เจน – เพราะว่าเวลาคนที่ทำบาป อกุศลกรรมที่ไม่ดี หรือกรรมชั่ว เวลาเมื่อครั้นตายไป บาปนั้นที่เขาทำไป เขาจะต้องได้รับกรรมในนรกภูมิ เป็นเปตร อสูรกาย สัตว์เดรัจฉาน เวลาสัญญา ความจำมั่นหมาย ที่เคยถูกลงโทษ ที่เคยฆ่าสัตว์ มันจะเป็นความจำ หรือเรียกว่าสัญญาค่ะ ทำให้คุณพลอยชมพูรู้สึกน่าสงสารสัตว์ รู้สึกเมตตาสัตว์ เวลาเห็นสัตว์ถูกทรมานหรือถูกเบียดเบียนก็จะเกิด เรียกว่า จิตอ่อน หรือว่าน้ำตาไหล เป็นต้นนะคะ ตรงนี้มันเป็นสัญญาเดิมที่ทำให้คุณพลอยชมพูจำได้ว่าเนี่ย เหมือนคนเคยถูกลงโทษในนรกอ่ะค่ะ ก็เหมือนเข็ดหลาบ ดังนั้นอาการที่คุณพลอยชมพูเป็น จะไม่มีทางดีขึ้นได้เลย ถ้าหากคุณพลอยชมพูไม่ทราบสาเหตุที่แท้จริง ว่าเราเคยไปยิงสัตว์ และก็เคยแล่เนื้อสัตว์เป็น ๆ เคยฆ่าเขา โดยใช้ เขาเรียกว่า อาวุธที่มีคมกรีดสัตว์สด ๆ เลย นี่ก็คือกรรมที่คุณพลอยชมพูกระทำไว้ อันนี้คือส่งผลแล้วนะ ให้คุณพลอยชมพูต้องได้รับความทุกข์ทรมานอย่างนี้ และที่สำคัญ เราเหมือนมีกรรมกับสัตว์ติดตัวมาอยู่แล้ว และในชาตินี้คุณพลอยชมพูก็ชอบสัตว์ด้วย ถึงชั้นเคยเลี้ยงสัตว์
คุณพลอยชมพู – ค่ะ ทุกวันนี้ก็เลี้ยงค่ะ
อาจารย์เจน – เลี้ยงสัตว์ เลี้ยงอะไรบ้างคะ ตอนนี้
คุณพลอยชมพู – สุนัขค่ะ คือเลี้ยงเป็นลูกเลยค่ะ
อาจารย์เจน – ก่อนที่จะเลี้ยงสุนัข คุณพลอยชมพูเคยเลี้ยงหนูไหมคะ หนูสีขาว ๆ
คุณพลอยชมพู – ใช่ค่ะ
อาจารย์เจน  – เขาเรียกหนูอะไรคะ
คุณพลอยชมพู – แฮมสเตอร์ ตอนนั้นคือเขาฮิตกัน คือไม่ได้ซื้อมานะคะ คือว่าเพื่อนซื้อมา แล้วเขาจะไม่เลี้ยงต่อ เราก็เลย ก็ได้ ก็เอามาก็ได้
อาจารย์เจน – คือที่อาจารย์พูดถึงหนูขาว กำลังจะบอกถึงกรรมบางอย่าง ที่คุณพลอยชมพู อาจจะรู้เท่าไม่ถึงการณ์ คือการเลี้ยงหนูของคุณพลอยชมพู ต้องเลี้ยงไว้ในกรงหรือเปล่าคะ
คุณพลอยชมพู – ใช่ค่ะ
อาจารย์เจน – ต้องขังเขาใช่ไหมคะ
คุณพลอยชมพู – ต้องขังค่ะ
อาจารย์เจน – แล้วมันจะมีของเล่น ที่ให้หนูออกกำลังกายอ่ะค่ะ เขาเรียกว่าอะไรคะ
คุณพลอยชมพู – ใช่ค่ะ ที่เป็นจักรใช่ไหมคะ
อาจารย์เจน – เห็นภาพว่าหนูมันต้องเข้าไปเล่นแล้วหมุน ออกกำลังกายตลอดอ่ะค่ะ เหมือนกับ ขาเขาก็ต้องวิ่ง ๆ ๆ อยู่อย่างนี้อ่ะค่ะ ตอนนั้นก็เหมือนคุณพลอยชมพูก็เล่นกับเขาด้วยความรัก ความเมตตา อะไรอย่างนี้นะคะ มันเป็นภาพนะคะ ซึ่งตอนนั้นเนี่ยค่ะ ขาของเขาก็มีการทำงานที่ ที่เขาเหนื่อยเกินไป เหมือนเราไม่รู้ว่าเขาเหนื่อย แต่เขาพูดไม่ได้ เหมือนกับเราเล่นกับเขา แต่เราไม่รู้ว่าการเล่นของเราเนี่ย ไปสร้างการทุกข์ทรมานหรือเบียดเบียนเขาโดยที่เราไม่รู้ตัว ตอนนั้นเลี้ยงมานานไหมคะ หนูตัวนี้
คุณพลอยชมพู – ช่วงเวลาไม่นานมากนะคะ เป็นระยะแค่เป็นเดือน แล้วพอสุดท้ายก็เอาไปให้ลุงที่ต่างจังหวัดเพราะว่าเขาออกลูก อะไรอย่างนี้น่ะค่ะ แล้วก็จำนวนก็เยอะขึ้น ก็เลยต้องเอาไปให้คุณลุงที่ต่างจังหวัดเลี้ยง เพราะจริง ๆ ก็ไม่ได้เป็นคนซื้อมาด้วย
อาจารย์เจน – เพื่อนให้มาเราก็เลี้ยงต่อนะคะ
คุณพลอยชมพู – ค่ะ
อาจารย์เจน – นี่คือกรรมที่เรารู้เท่าไม่ถึงการณ์ และเชื่อนะคะว่า คนที่ดูรายการกรรมฉุกเฉินอยู่ในช่องยูทูปเนี่ย เขาก็คงจะเลี้ยงสัตว์หรือมีอาชีพที่แบบว่า ทำการขายแบบนี้ อาจจะฟังอยู่ และก็อาจจะคิดแทนว่า มันจะเป็นกรรมยังไง เพราะเราก็ได้เลี้ยงเขาด้วยความรัก และก็ให้อาหาร ให้เครื่องดื่ม ให้ทุกอย่าง ดูแลเขาประคบประหงมเหมือนเป็นลูกอย่างดี นี่จะเป็นกรรมอย่างไร มันเป็นสัตว์ที่แบบว่า ไว้ดูเล่น แต่เราไม่รู้หรอกว่าสัตว์เหล่านั้นเขาคิดอะไร เขาพูดอะไร บางครั้งเราไม่สามารถรู้ได้ เขาพูดไม่ได้
คุณรุ้งตะวัน – เราก็ไม่รู้ว่าเขาเหนื่อย เราไม่รู้ว่าเขาก็อาจจะไม่ได้อยากอยู่ในกรงอย่างนี้
อาจารย์เจน – เราต้องกักขังเขา เราต้องใส่กรงตลอดน่ะค่ะ เพราะคุณพลอยชมพูมีกรรม ซึ่งได้เบียดเบียนสัตว์มาในอดีตอยู่แล้ว และคุณพลอยชมพูก็เหมือนมาเลี้ยงสัตว์ที่ถูกกักขังไว้ในกรงอีก ก็เลยเป็น เขาเรียกว่าเพิ่มกรรมมากขึ้น ก็เลยส่งผลให้ กรรมที่เรากระทำไว้ทั้งสองชาติ มันส่งผลให้คุณพลอยชมพูต้องได้รับผล ผลก็คือต้องมาป่วย ต้องมาเป็นอาการที่ขาทั้งสองข้าง
คุณพลอยชมพู – ใช่ค่ะ เพราะไปไหนก็ไปไม่ได้ คือเขาไปเที่ยวกันอย่างนี้ เราก็ไปไม่ได้ ไปเที่ยว ไปเล่นทะเลอย่างนี้ เราก็ไปไม่ได้ ก็ได้แต่อยู่บ้าน
คุณรุ้งตะวัน – ก็เหมือนที่อยู่ในกรงน่ะค่ะ คือเขาก็ไปไม่ได้
อาจารย์เจน – เราก็รู้สึกว่า นี่คือความทุกข์ ก็เหมือนที่เราขังเขาไว้ เขาก็ไปไม่ได้เหมือนกัน ถ้าหากคุณพลอยชมพูอยากหาย เพราะคุณพลอยชมพูเนี่ยคิดอยากจะหายจากโรคที่เป็นเพราะว่าคุณพลอยชมพูจะได้ไปประกอบสัมมาอาชีพได้เหมือนคนอื่น ก็คืออยากจะมีชีวิตเหมือนคนปกติที่คุณพลอยชมพูเนี่ย คิดอยู่ตลอดเลยว่า จะทำยังไงให้เราเหมือนคนปกติสักที นี่คือความหวัง ที่มันเข้ามาในจิตใจของคุณพลอยชมพู
คุณรุ้งตะวัน – คืออย่างนี้ อาจารย์เจนมีวิธีแก้ไขยังไง เพื่อให้คุณพลอยชมพูได้กลับไปเดินเหินได้สะดวกและก็ไปทำงานได้ปกติ และก็ใช้ชีวิตได้เป็นปกติ อยากไปเที่ยวไหนก็ไปได้
อาจารย์เจน – วิธีการที่จะแนะนำในเรื่องของ เป็นเคสสำหรับคุณพลอยชมพูโดยเฉพาะนะคะ ก็แนะนำให้คุณพลอยชมพูได้ทำบุญสุนทาน เช่น จะเป็ฯการทำบุญกับมูลนิธิสัตว์ต่าง ๆ ที่เขากำลังถูกกักขัง ทุกข์ทรมาน หรือว่ามีคนนำสัตว์เหล่านั้นมาทิ้ง เขาก็อดอยากไม่มีอาหารกิน อย่างนี้น่ะค่ะ คุณพลอยชมพูก็หมั่นทำทานตรงนั้นนะคะ โดยการสละปัจจัยตามกำลังศรัทธา หรือช่วยเป็นอาหารก็ได้ เป็นต้น และอีกสำคัญหนึ่ง คุณพลอยชมพูต้องตั้งใจปฏิบัติธรรมหรือเรียกว่า ถือศีล 5 ข้อ ก็คือ ไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ลักทรัพย์ ไม่กาเม ไม่มุสา ไม่ดื่มสุรา ศีลทั้งห้าที่พระพุทธองค์ได้ปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้าคือเรื่องของศีล5 และคุณพลอยชมพูได้นั่งสมาธิ โดยการนั่งกับเก้าอี้หรือเป็นเบาะโซฟาอะไรได้หมดนะคะ คือได้ทุกที่ และคุณพลอยชมพูจิตก็นึกถึงบุญกุศล จิตของเราในขณะนั่งสมาธิ คุณพลอยชมพูไม่ต้องนึกถึงทางโลกเลย ไม่ต้องนึกว่าจะเป็นยังไง ก็คือปล่อยวางนะคะ แล้วเมื่อเรานั่งสมาธิ พอจิตของเรามีศีล มีสมาธิแล้ว มันจะเกิดปัญญา คุณพลอยชมพูก็ทำการอุทิศส่วนกุศล ตอนอุทิศส่วนกุศลก็คือกรวดน้ำนี่ล่ะค่ะ แต่กรวดน้ำแห้ง ไม่ต้องใช้น้ำก็ได้ แต่จิตของคุณพลอยชมพูต้องสำนึกว่า ในภพหนึ่งชาติหนึ่ง เราเคยเป็นนายพรานและฆ่าสัตว์มามากมาย ทั้งสัตว์เล็กสัตว์ใหญ่ทุกชนิด ทุกสายพันธุ์ ไม่ว่าจะเป็นหมู เป็นวัว เป็นช้าง เป็นม้า เป็นอะไรแบบนี้น่ะค่ะ ที่เคยฆ่าและแล่เนื้อเขาสด ๆ นะคะ โดยที่เขายังไม่ตายสนิท ส่งผลให้เป็นอาการขาทั้งสองข้างที่เป็นโรคอยู่นี้ ทำให้หมอต้องมาผ่าตัดเราบ่อย ๆ หรือว่ามาล้างแผลเราโดยการเปิดบาดแผลสด ๆ ต้องมาฉีดยามอร์ฟีน ซึ่งถึงฉีดไปแล้วอาการปวดมันก็เหมือนกับยังรับรู้ได้อยู่ มันไม่ได้ทำให้อาการปวดบรรเทาได้เลย มันก็ช่วยได้นิดเดียว แต่ไม่ได้มาก ข้าพเจ้ารับรู้ถึงอาการทุกข์ทรมานเหล่านี้แล้ว คุณพลอยชมพูต้องพูดว่า รับรู้แล้วว่าเป็นยังไง สำนึกแล้ว ขอด้วยบุญกุศลที่ข้าพเจ้าได้ตั้งใจทำให้ ได้แก่บุญอะไร ขอให้เจ้ากรรมนายเวรที่เป็นสัตว์ทุกชนิดและหนูที่เคยขังในชาตินี้นะคะ อโหสิกรรม ขอให้อาการที่เป็นอยู่จงหาย ด้วยบุญที่คุณพลอยชมพูได้กระทำ ได้แก่ อะไรเป็นต้น คุณพลอยชมพูเนี่ย ทุก ๆ ครั้งที่ได้ประกอบคุณงามความดี คุณพลอยชมพูต้องมีการแผ่บุญกุศลตรงนี้ให้พวกเขาเรื่อย ๆ ให้พวกเขาได้ไปสู่ในภพภูมิที่ดี เพราะถ้าหากคุณพลอยชมพูไม่ได้มีการแผ่กุศลอย่างนี้เรื่อย ๆ กรรม อำนาจแห่งกรรม ที่เป็นกุศลกรรมไม่ดีที่คุณพลอยชมพูเคยกระทำมา มันจะส่งผลให้คุณพลอยชมพูเป็นอย่างนี้เรื่อย ๆ ไม่มีทางหายได้ แต่หากคุณพลอยชมพูสร้างกุศลกรรมดีเรื่อย ๆ อย่างที่อาจารย์เจนแนะนำในเรื่องของการทำทาน สวดมนต์ และก็นั่งสมาธิ และอุทิศส่วนกุศลแบบเจาะจง อาการหรือแผลที่เป็น หรืออาการบวม มันจะดีขึ้น ก็จะมีผลดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แล้วทีนี้เมื่อร่างกายของคุณพลอยชมพูพร้อมแล้ว ทีนี้คุณพลอยชมพูจะประกอบสัมมาอาชีพอะไร ก็ไม่เป็นอุปสรรคแล้ว
คุณรุ้งตะวัน – ก็ได้รู้สาเหตุแล้วนะคะ คุณพลอยชมพู คือว่า ที่ผ่านมาเราอาจจะไม่คิดหรอกว่า เราได้ไปทำแบบนี้มาในอดีตชาติ และก็ชาติปัจจุบันก็สนับสนุนอีก กรรมสนับสนุนที่ว่าเราเลี้ยงเขาด้วยความเมตตาอีก ก็สนับสนุนที่ว่าเราเคยได้รับกรรมมาในภพหนึ่งชาติใด เรามาเกิดในรูปใหม่นามใหม่แล้ว เราก็มากระทำกรรมซ้ำอีก เขาเลยอยากจะให้เรารับรู้ว่า ยังจะไปทำซ้ำอีกเหรอ ใช่ไหมคะ ถึงแม้ว่าคุณพลอยชมพูจะไม่ทานเนื้อสัตว์ คุณพลอยชมพูก็ยังไม่หาย ยังเป็นอยู่ ต้องแก้โดยสาเหตุ โดยต้นของเหตุ
คุณพลอยชมพู – ต้องแผ่เมตตา
คุณรุ้งตะวัน – ที่เป็นผลแห่งกรรมอันนี้ว่า คุณพลอยชมพูต้องสำนึกในกรรมที่เราได้กระทำมากับเขา ก็คือชี้ลงไปเลยว่าเป็นอะไร ตามที่อาจารย์เจนได้แนะนำ
อาจารย์เจน – คุณพลอยชมพูลองกระทำดู เมื่อมันยุบแล้วหรือดีขึ้น เรื่องราวของคุณพลอยชมพูจะเป็นประโยชน์มากให้กับคนที่เขามีโรคภัยไข้เจ็บคล้ายกับคุณพลอยชมพู ในโลกใบนี้คิดว่ามีมากมายเลยค่ะ ที่เขาทุกข์ทรมาน
คุณรุ้งตะวัน – คืออยากให้คุณพลอยชมพู ถ้าดีแล้ว กลับมาบอกคนอื่นด้วยว่า เราทำบุญสุนทานและก็รู้เหตุแห่งกรรมแล้ว มันดีอย่างไร เพื่อที่จะเอาเคสของเราให้กับคนที่เขาสิ้นหวัง หมดหวัง จากโรคภัยไข้เจ็บที่เขาเป็นอยู่ ว่าเราทุกข์ว่าไปเที่ยวกับเพื่อนไม่ได้ ทุกข์ว่าอยากไปไหนก็ไปไม่ได้ ทุกข์ว่าทำงานก็เป็นอุปสรรคว่า ที่ทำงานเขาจะว่าอะไรแบบนี้อ่ะค่ะ คือมันมีความทุกข์หลายอย่างประดังเข้ามา คือคุณพลอยชมพูดีขึ้นแล้ว ก็เชิญกลับมาในกรรมฉุกเฉินอีกนะคะ
คุณพลอยชมพู – ได้ค่ะ
อาจารย์เจน – เรื่องราวของคุณพลอยชมพูก็เป็นประโยชน์ว่า กรรมมีจริง มันส่งผลข้ามภพข้ามชาติจริง ๆ
***************************
ปิดท้าย
คุณรุ้งตะวัน – เรื่องราวของคุณพลอยชมพู สอนให้รู้ว่าการที่เรารักสัตว์ รักได้หลายวิธีนะคะ แต่การที่เราคิดแทนเขาว่า สัตว์ตัวนั้นจะแข็งแรง หรือสัตว์ตัวนั้นจะสนุก เราอาจจะไม่รู้จิตใจเขา เพราะเขาพูดกับเราไม่ได้ โต้ตอบกับเราไม่ได้ คือ เลยกลายเป็นว่าเราไปเบียดเบียนเขา เราเลยผิดศีลข้อ 1นะคะ และคุณพลอยชมพูมีกรรมเก่าอยู่แล้วที่ว่าไปเบียดเบียนสัตว์ใหญ่ ทำให้สมทบ ทำให้เป็นกรรมหนัก เพราะว่ากรรมใหม่ คุณพลอยชมพูรู้เท่าไม่ถึงการณ์ เกิดจากการรักสัตว์ ทำให้เกิดเป็นกรรมขึ้นมา หวังว่าทุกท่านที่เลี้ยงสัตว์นะคะ เรารักได้ คือว่า หมาจรจัด สุนัขจรจัด ปลาที่ตามวัดต่าง ๆ เราก็เอาอาหารไปเลี้ยงได้นะคะ คือว่า รักสัตว์แบบนั้นดีกว่าค่ะ
ธรรมะคือคุณากร

อัพเกรด  53.33%

0

กระทู้

55

โพสต์

130

เครดิต

Junior

Rank: 2

เครดิต
130
โพสต์เมื่อ 2017-5-7 17:34:43 | แสดงโพสต์ทั้งหมด
ร่วมอนุโมทนาบุญกับอาจารย์เจนค่ะ

สมาชิกที่เพิ่งอ่านหัวข้อนี้

คุณต้องเข้าสู่ระบบก่อนจึงจะสามารถตอบกลับโพสต์นี้ได้ เข้าสู่ระบบ | ลงทะเบียน

รายละเอียดเครดิต

รายชื่อผู้กระทำผิด|อุปกรณ์เคลื่อนที่|Archiver|อาจารย์เจน.com

GMT+7, 2024-3-29 03:51 , Processed in 1.008901 second(s), 22 queries .

Copy right © 2013 อาจารย์เจน.com.

Web Design By modifydiscuz.com

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้