แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย จี๊ดจ๊าด เมื่อ 2014-9-4 22:34
เรื่องที่อยากจะเล่า
ดิฉันขอกล่าวอนุโมทนาบุญกับอ.เจน และคุณรุ้ง ที่จัดกิจกรรมสำคัญของผู้ให้กำเนิดและบุญทาสีกำแพงวัดถวายสังฆทาน โดยเฉพาะเน้นที่การทดแทนพระคุณบุพการี ด้วยการพาคุณแม่คุณพ่อ ทำบุญสร้างกุศลและการกราบเท้าขอขมากรรมค่ะและการนำเงินสมทบทุนเข้าสำนักปฏิบัติธรรมวิปัสสนาญาณ ดิฉันขออนุโมทนาบุญด้วยใจจริงดีใจแทน อ.เจน ค่ะ เงินที่คุณแม่และผู้บริจาคนำไปใส่ในบาตรดอกมะลิใบใหญ่นั้นนับเงินเรียบร้อยเบ็ดเสร็จได้มากกว่า 40,000 บาท ค่ะ ด้วยเงินทุกบาททุกสตางค์อ.เจน ไม่ได้นำไปไหนนำไปซื้อสิ่งที่ยังขาดที่ต้องใช้อีกมากค่ะ อาทิเช่น ประตูหน้าต่าง และอุปกรณ์วัสดุ ประกอบต่าง ๆ ที่ต้องนำมาสร้างเป็นเรือนรับรองของสักนักฯค่ะ เพื่อจะได้ใช้เป็นศูนย์ที่พักในการดำเนินการของสำนักปฏิบัติธรรมและสามารถเปิดปฏิบัติได้โดยเร็ววันค่ะ
ทีมงานและดิฉันก็ไม่ได้มีเงินมากที่จะช่วยเหลืออาจารย์แม้ใจอยากช่วยให้มาก ดังนั้น แรงกายและแรงใจของทีมงานที่มีอยู่ก็ช่วยเต็มที่ค่ะ และพวกเราก็ดีใจทุกครั้งที่ได้เงินสมทบทุนเข้าสำนักฯก็ยังมีเรื่องขำขันคุยกันเองระหว่างดิฉันกับคุณสุดารัตน์ฯ ด้วยความอยากได้ประตูของตนเองอยู่ในวิมานบนสวรรค์กับเขาบ้างจึงตกลงกับคุณสุดารัตน์ฯ ว่า เราคงต้องเก็บเลิกผสมน้อยร่วมบริจาคประตูกับคุณสุดารัตน์เผื่อจะได้มีประตูบนสวรรค์กะเขาบ้าง คุณสุดารัตน์ ยังพูดขำ ๆ กับดิฉันว่าพี่จี๊ดมีหน้าต่าง 1 บานแล้วที่ไปสร้างไว้ที่วัดเจดีย์แดงกับอาจารย์ ถ้าอย่างนั้นพี่จี๊ดก็ยังมีทางเข้า-ออกด้วยการปีนหน้าต่างออกมาได้ แต่หนูไม่มีทั้งหน้าต่างและประตู ไม่รู้ว่าจะมีทางเข้า-ออกกะเขาหรือเปล่าดังนั้น ถ้าอาจารย์จะไปซื้อประตูต้องบร่วมกับอาจารย์แล้วละเจียดเงินสักกะตี๊ดหนึ่งก็ยังดีค่ะ
การจัดเตรียมงานวันแม่ ขอเริ่มเล่าเรื่องตั้งแต่การจัดเตรียมงานค่ะอ.เจน ตั้งใจจะให้งานวันแม่พิเศษที่สุดก็ให้ทีมจัดซื้อจิปาถะไปจัดการ น้องดา จดรายการสั่งการให้คุณเฮีย ไปซื้อ เริ่มตั้งแต่ ดอกมะลิ เข็มร้อยดอกไม้ ที่นี้ตัวบาตรใหญ่มากดอกไม้ก็ไม่พอก็ไปซื้อกันหลายรอบ ได้นั่นลืมนี่ งานจัดดอกไม้สวยไม่ใช่ใครอื่นอ.เจน คุณรุ้ง ดิฉัน น้องดา และ เฮียทุกเย็นหลังเลิกงานก็ต้องไปรวมตัวกันทำบาตรพุ่มดอกไม้นี่แหละค่ะระหว่างทำบาตรพุ่มดอกไม้ไปก็ต้องนั่งร้องเพลงกันไปค่ะ ก็มีเพลงค่าน้ำนม อิ่มอุ่น 2เพลงนี้ สบายร้องมาตั้งแต่เด็ก แต่เพลง หนึ่งเดียวคือ แม่ ร้องยากมากค่ะ ต้องจำเนื้อให้ได้ ถ้ามีเวลาว่างพักจากการจัดดอกไม้หรือกลับบ้านของตนเองก็ต้องไปซ้อมเต้นเพลง 1.ไปด้วยกันนะ 2.เลิฟวิ่งยูทูมัช 3.ขอบคุณที่รักกัน 4.ละครย่อย คือหัตถาครองพิภพ เยอะแยะมั้ยค่ะ เวลาซ้อมก็ไม่มีค่ะ เพราะวันธรรมดาก็ทำงานกันทุกคน พอจะมีวันหยุด1 วัน ก็ให้ น้องดิว ก็มาสอนท่าเต้น ถ่ายโทรศัพท์มือถือขอบงใครของมันไปซ้อมเต้นกันเองที่บ้าน และนัดกันอีกครั้งวันที่นักเต้นก็อยู่กันครบ 1 วันสรุปเสร็จ และที่ย้ำแย่มากที่สุดก็คือ อ.เจน คุณรุ้ง ดิฉัน คุณดาคุณภุชงค์ ครูสอนเต้นน้องดิว ก็ป่วยมาก ไม่มีแรงจะเต้นจึงร้อนไปถึงคุณหมอพี่ชายกับคุณหมอน้องชาย ที่มาทัวร์บุญกับ อ.เจน มาโดยตลอด รับรู้มาว่าอาจารย์และทีมงานเจ็บป่วย ท่านก็มีเมตตาเดินทางมาฉีดฉีดยาให้ อ.เจน คุณรุ้ง ดิฉันคุณภุชงค์ และคุณดา ที่บ้าน อ.เจน พร้อมกับแจกถุงยาถุงเบ้อเริ่มให้เป็นที่ระลึกคนละถุง
อ.เจนกับ คุณรุ้ง เดินทางไปมาระหว่างกรุงเทพฯ-เพชรบูรณ์ อาจารย์ต้องไปควบคุมดูแลการทำงานของช่างก่อสร้างและต้องไปจ่ายเงินงวดค่าจ้างวันต่อมาก็ไม่ได้พักวันนั้นเจ็บป่วยหนัก โดนคุณหมอฉีดยากันน่วม ที่แขน และที่สะโพกก็ยังไม่ทุเลาทั้งคู่ค่ะ แต่ต้องไปหาซื้อกระเบื้อง สุขภัณฑ์ วัสดุอุปกรณ์ติดตั้งภายในต่าง ๆ ตามร้านค้าวัสดุ เช่น โฮมโปร บุญถาวร ฯลฯ ไปหลายแห่งเพราะว่าของไม่ครบตามที่ต้องการจึงออกไปหาซื้อแทบทุกวันค่ะจำเป็นต้องเร่งให้เสร็จภายในอาทิตย์นี้เพราะจะได้ไม่เสียเวลาและเสียเที่ยวกับการจ้างรถ10 ล้อ จะได้ไปเที่ยวเดียวจบค่ะอาจารย์ต้องวางแผนทุกอย่างและยังต้องวางแผนกิจกรรมงานบุญอีกจิปาถะงานนี้ บอกตง หินจริง ๆ ค่ะ
เจ็บป่วยกันเกือบทั้งคณะ งานนี้ป่วยกันทั้งนั้นแต่ทุกคนทำงานกันด้วยแรงกายและแรงใจ บางวันขอบอกขาสั่นตัวสั้น ก็พยายามทำค่ะก็มีน้องดา ที่ป่วยมาก่อนหน้านี้ 1 อาทิตย์แล้ว แต่ก็อุตส่าห์จดรายการหาซื้อข้าวของที่ยังขาดและจัดให้เฮียไปหาซื้อมาจนครบ แต่อาจารย์คุณรุ้ง และดิฉันไม่ได้ติดไข้จากคุณดา มาติดคุณภุชงค์ ที่ อาจารย์เรียกว่า ไข้หวัดที่คุณภุชงค์เป็นอยู่ว่า ไข้หวัดปี๊บ ค่ะ
เมื่อวันงานบุญมาถึง เราออกเดินทางกันแต่เช้า วันนั้น อ.เจนน้ำมูกไหลและเป็นไข้ คุณรุ้ง ตาแดงเป็นไข้เจ็บกระดูก ส่วนดิฉันมึนหัวมาก จำได้ว่าไม่รู้ว่าพูดอะไรไปบ้างในรถทัวร์เพราะป่วยค่ะคุณภุชงค์เดินไอเป็นลิงป่วยเลย ส่วนคุณดา บอกว่าไม่กินยาแล้วเป็นมานานช่าง น้องดิวพิธีกร+นักเต้น เป็นไข้ตัวร้อนก่อนวันเดินทาง 2 วัน สรุปป่วยกันทั้งคณะแต่ก็ทำเป็นไม่ป่วยกันทำงานกันอย่างที่เห็นนั่นแหละค่ะ
วัดแรกวัดเขาแก้วจุฬามณี ดิฉันเดินลงจากรถก็พบกับหลวงตาเจ้าอาวาส ท่านเดินไปเดินมาทำอะไรไม่ถูกอยู่ จึงถามท่านว่า หลวงตาทำไมไม่ไปรอรับ อ.เจนค่ะ ท่าน ท่านจึงถามว่า อ้าวแล้วโยมเจน อยู่ที่ไหนล่ะดิฉันจึงบอกว่าก็อยู่ในศาลานั่งรอท่านอยู่ค่ะ คือ ท่านดีใจจนทำอะไรไม่ถูก เพราะก่อนหน้านั้นท่านได้โทรมาหา อ.เจน โดยแจ้งว่า ชาวบ้านไม่เชื่อว่า จะมีคนมาทำบุญถึง 500 คนชาวบ้านก็ว่ากล่าวท่านจะถูกหลอก โยมต้องมาจริง ๆ นะเพราะชาวบ้านเขาจะคอยดูว่าอาตมาจะถูกหลอก เนื่องจากที่ผ่านมา เจ้าอาวาสเก่า ท่านถูกคนมาหลอกว่าจะมาทำบุญให้กับทางวัดแต่ขอให้วัดจ่ายเงินค่าซื้อสิ่งของหลายอย่างเป็นเงินประมาณ 5-6 หมื่นบาท มาครั้งนี้จึงไม่ค่อยเชื่อว่าจะจริงหรือ ทั้ง ๆ ที่ ทาง อ.เจนไม่ได้เรียกร้องขอเงินจากทางวัดแต่อย่างไร ก็เป็นกันเสียอย่างนี้แหละค่ะที่เขาเรียกกันว่า มาร..ศาสนา คงไม่ผิดนักหรอกค่ะ
ถวายสังฆทาน+นั่งสมาธิ อ.เจน ได้นำทุกท่านถวายสังฆทาน ถวายพระแก้วมรกตองค์เล็ก และนั่งสมาธิ อุทิศบุญ ซึ่งดิฉันก็ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วย ค่ะ
โรงทานอ.เจน ระหว่างที่ทุกท่านนั่งสมาธิ ก่อนที่จะไปทำกิจกรรมทาสีกำแพงวัด ทีมงานทุกคนต่างก็ไปยืนประจำตำแหน่งที่กำหนดไว้ ในส่วนนี้เป็นโรงทานของ อ.เจน โรงทานขนมหวานน้ำแข็งใสเปิดก่อนค่ะ พวกผู้หญิงจะมีหน้าที่เรื่องขนมหวานน้ำแข็งใส พวกผู้ชายก็ดูแลน้ำดื่ม ช่วงบ่ายข้าวกล่อง เชสเตอร์กริล ค่ะ
นอกจากนี้มีโรงทานของคุณปอยและครอบครัวซึ่งคุณปอยเพิ่มเดินทางมาจากเบลเยี่ยม ได้มาตั้งโรงทานด้วยมักกะโรนีมัสมั่นสูตรพิเศษ อร่อยค่ะ
ขออนุโมทนาบุญกับโรงทานของ อ.เจน และครอบครัวคุณปอยค่ะ
ทาสีกำแพงวัด ทีมงานอีกชุดหนึ่งก็มีหน้าที่ดูแลแจกจ่าย สี ให้แก่ผู้ที่จะนำสีไปทากำแพงวัด แต่ไม่น่าเชื่อว่า ใช้เวลาไม่นานทุกท่านสนุกสนานกันมากกับการทาสีกำแพงวัด เมื่อเสร็จสรรพแล้วดิฉันซึ่งดูแลขนมหวาน
สุขใจค่ะแม้ทีมงานไม่ได้มีโอกาสทาสีกำแพงวัด แต่เมื่อได้เห็นทุกท่านมีความสุขในบุญกุศลแล้วก็ปลื้มใจค่ะก่อนจะเดินทางกลับจึงได้ชักชวนน้องๆ ทีมงานยกมือ อนุโมทนาบุญกับทุกท่านที่ร่วมกันทากำแพงวัดเพราะว่า เราต้องมีหน้าที่จึงไม่ได้ไปทาสีเหมือนกันทุกท่าน จึงได้ขอบุญจากการอนุโมทนาบุญค่ะอาจารย์บอกว่าการที่เราเป็นผู้ช่วยเหลือ ผู้สนับสนุน และผู้ให้ ย่อมเป็นบุญด้วยกันทั้งนั้นค่ะ
วัดสอง วัดถ้ำโพธิ์ทอง ก่อนวันงานบุญท่านเจ้าอาวาสท่านก็โทรศัพท์ติดต่อ อ.เจน ด้วยคำพูดที่พวกเรามักจะชินหูมากที่สุดว่า โยมจะมากันจริงหรือเปล่า 500 คน เพราะว่า ชาวบ้านเขามีไอศรีมมาแจกเดี๋ยวจะรอกันเก้อ ชาวบ้านกลัวว่า ไม่มากันจริงเพราะว่า จะเป็นไปได้อย่างไร ใครจะมาที่นี่วัดก็เงียบเหงาไม่มีใครรู้จัก ค่ะจริง ๆ แล้วไม่มีใครรู้จักหรอกค่ะ เป็นเพราะว่า อ.เจน คุณรุ้ง และดิฉัน มีวันว่าง จึงต้องการไปบวชถือศีล 8 ที่วัด แต่วัดนั้นต้องไม่มีใครรู้จัก วเเวก สัมปายะ อ.เจน และ คุณรุ้ง ย้ำเน้นด้วยว่า ต้องเป็นวัดที่มีถ้ำ จำได้ว่า อ.เจน ขับรถไปครึ่งวันแล้วก็หาวัดที่มีถ้ำ และเปล่าเปลี่ยวไม่ได้ จนต้องพึ่งท่านเทวดาให้นำพา ดังนั้น ท่านเทวดาจึงบอกเส้นทางให้ อ.เจน ขับไปตามเสียงที่บอก แล้วเราก็มาเจอวัดแห่งนี้ ซึ่งขำมากตรงที่ว่าเมื่อบวชเสร็จ 3 วัน กลับไม่ถูกค่ะ เพราะเส้นทางลึกลับมาก ต้องใช้ GPRS ช่วยเหลือค่ะ
วัดนี้ อ.เจน นำถวายสังฆทานและพระแก้วมรกต องค์ใหญ่ สงบใจกับการฟังธรรมมะจากเจ้าอาวาสวัด ณ วัดแห่งนี้มีลักษณะเป็นถ้ำที่เหมาะกับการปฏิบัติธรรมบรรยากาศเงียบสงบ ภายในถ้ำก็เยือกเย็น แม้ว่า ผู้คนจะมากในการทำบุญแต่ละครั้งก็ขอให้ทุกท่านอยู่ในองค์สมาธิอ.เจน มักสอนเสมอว่า ทุกสิ่งล้วนอยู่ที่จิตใจของเรา แม้ว่า ผู้คนจะมากมายเพียงใด ขอให้อยู่กับสมาธิระหว่างทำบุญอย่าไปคิดสิ่งใด อย่าเอาจิตใจไปกระทบกับสิ่งที่เราเห็นว่าขัดหูขัดตาหรือขัดใจนั่นแหละค่ะ ถ้าคุณผ่านพ้นไปได้บุญนั้นจะบริสุทธิ์และจะได้อานิสงส์ผลบุญมากค่ะ
กิจกรรมวันแม่ สัมภาระมากมายที่ช่วยกันขนมาจากกรุงเทพฯมาจัดไว้ที่ไร่แห่งนี้ อาทิเช่น ซุ้มประตูเข้างาน จักรงานดอกไม้ตั้งโชว์ โต๊ะที่ บาตรดอกมะลิ โต๊ะที่ใช้ตกแต่งไว้เพื่อมอบใบเกียรติคุณ ทุกสิ่งอย่างนี้ เราขนมาเองทั้งหมดค่ะทุ่มทุนสร้างเพื่อทุกท่านค่ะ อาจารย์จัดเต็มทุกอย่างอาจารย์ไปหาซื้อมาทั้งนั้นค่ะเพื่อความสวยงามและความประทับใจที่มีมอบให้แก่ทุกท่านที่มาร่วมงานและเพื่อให้คุณแม่ของทุกท่านได้ประทับใจด้วยเช่นกันค่ะ ดังนั้น จำเป็นต้องใช้รถบรรทุก1 คัน รถตู้ 1 คัน และบรรทุกมาพร้อมกับรถทัวร์ด้วยอุปกรณ์เป็นจำนวนมากต้องขนกันมาทั้งน้าน คุณรุ้ง บอกว่าสงสัยต้องเก็บเงินไว้ซื้อรถบรรทุกของเราเองดีกว่า เพราะนับวันกิจกรรมของเราก็ยิ่งมีมากขึ้นทุกทีค่ะ
ที่วัดที่สองนี้เราจัดแบ่งทีมงานเป็น 2 ชุด ชุดหนึ่งอยู่กับ อ.เจน ชุดที่สองแบ่งไปทำงานที่ไร่ เพราะต้องไปจัดเตรียมงานอีกหลายอย่างด้วยกัน เช่น การตกแต่งซุ้มประตู การจัดวางบาตรดอกไม้ จัดตั้งโต๊ะหมู่บูชา ตกแต่งโต๊ะที่ใช้มอบใบเกียรติคุณด้วยผ้าสีฟ้าสลับขาว การจัดตั้งเก้าอี้ และปูเสื่อเพื่อให้ทุกท่านได้นั่งกันอย่างเรียบร้อยและสวยงาม ซึ่งพวกเราต้องทำเวลาให้ทันกับการเดินทางมาของคณะรถทัวร์ที่ทุกท่านกำลังจะเดินทางมาที่ไร่ในตอนนั้น ผู้ป่วยอย่างเราก็มึนไปหมด ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน ใช้น้ำลูบท้องเอาค่ะต่างก็จัดแต่งไปก็มือสั่นไป ยืนก็จะเป็นลม คุณรุ้ง เองก็หน้าแดงตาแดง เกือบไม่ไหวส่วนดิฉันป่วยมาก แบบเกือบยืนไม่อยู่ จำเป็นต้องบอกกล่าวกับท่านเทวดาประจำตัวให้ช่วยเป็นแรงกายแรงใจให้ด้วย เพราะจะล้มไม่ได้ขอให้การแสดงและกิจกรรมเสร็จสิ้นก่อนแล้วค่อยว่ากัน คุณรุ้ง ก็ว่าอย่างนั้นเพราะงานสำคัญที่เตรียมตัวกันมากว่า 2 อาทิตย์ ค่ะ กิจกรรมต่าง ๆ และการแสดงของทีมงานเป็นความตั้งใจของ อ.เจน ที่ต้องการให้ทุกท่านมีความสุข ซึ่งหลังจากงานสำเร็จพวกเราทุกคน แม้แต่ อ.เจนเอง ก็มีความสุขค่ะ ที่ทุกท่านประทับใจและมีความสุข เป็นอย่างนี้สุขใจหายป่วยเลยค่ะ
อ.เจน คุณรุ้งและทีมงานทุกคน ต้องขอบอกว่า แม้จะเหนื่อย แม้จะหิว แม้จะอะไรก็ตาม เราทำด้วยใจและศรัทธาในบุญที่เชื่อว่ามีจริง และขอให้ทุกท่านได้เชื่อว่าบุญนั้นมีจริงค่ะ
ขอบคุณในน้ำใจของท่านเจ้าของไร่ ท่านตื่นเต้นมาก ท่านก็เพียรโทรมาเกือบทุกวันว่า เราจะทำอะไรบ้าง กิจกรรมเป็นแบบใด จนพวกเราพูด ขำ ๆ กันว่านี่งานบุญของใครกันแน่ค่ะ หรือเป็นงานของเจ้าของไร่ จนวันเกือบสุดท้ายก็โทรมาอีกว่ามากันจริงหรือไม่ มากันจำนวนเท่าไหร่ อาจารย์ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมท่านรู้สึกตื่นเต้นถามเกือบทุกวัน แต่ก็ไม่กล้าถาม อ.เจน ก็ตอบข้อซักถามไปตามนั้นแล้วเจ้าของไร่ ท่านจึงเฉลยว่า จะมีของแจกผู้ใจบุญที่มาร่วมบุญกับ อ.เจน ให้ทุกคนจึงตระเตรียมไว้ให้พร้อมด้วยเกรงว่าจะขาดไม่เพียงพอ ก็ตามที่ทุกท่านได้รับนั่นแหละของ 4 อย่าง ที่ท่านเจ้าของไร่ท่านแจกเป็นของขวัญของฝากกลับบ้านค่ะ ท่านให้สถานที่ให้การบริการอย่างเป็นกันเอง และท่านยังมีน้ำใจแจกของกลับบ้าน ซึ่งในความกรุณาครั้งนี้ทำให้ อ.เจนและทีมงานรู้สึกประทับใจในความกรุณาของท่านเจ้าของไร่และครอบครัวในครั้งนี้เป็นอย่างมากและหาได้ยากด้วยนะค่ะเพราะท่านให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทนอื่นใดแม้แต่น้อยค่ะ
ทุกท่านมีความปิติสุขใจในบุญที่ได้ทำหรือไม่ค่ะดิฉันดีใจค่ะที่ได้มีส่วนช่วยให้ทุกท่านมีความสุข แม้ไม่มากก็น้อยค่ะ และขอให้ทุกท่านเชื่อในเรื่องของบาปบุญว่ามีอยู่จริงนะค่ะอ.เจน กล่าวกับดิฉันว่า พี่สักวันหนึ่งทุกคนจะต้องเข้าใจว่า ทำไมหนูจึงนำพาผู้คนทำบุญสร้างกุศลเป็นประจำทุกเดือน ถึงวันนั้นทุกคนก็จะเข้าใจค่ะ
ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านอีกครั้งค่ะ
โพสต์เมื่อ 2014-8-26 09:15:39
เพิ่มในรายการโปรด
Facebook
Twitter
Google+
แบ่งปัน
เจ้าของ
โพสต์เมื่อ 2014-8-26 10:31:06