สวัสดีค่ะ จี๊ดจ๊าดขอเล่าประสบการณ์มหัศจรรย์พันลึกบ้างสิค่ะ
ก่อนอื่นใดดิฉันขอกราบอนุโมทนาบุญ อ.เจน คุณรุ้ง แม่ตี้ CNN และทีมงาน รวมทั้งท่านผู้บริจาคทุกท่านค่ะ ที่ได้ร่วมมือร่วมใจทุกท่านล้วนมีส่วนร่วมให้งานบุญหล่อเทียนพรรษาปีนี้สำเร็จลุล่งไปด้วยดีทุกประการค่ะ จนเลื่องลือไปถึงเบื้องบนสวรรค์ชั้นฟ้าชั้นวิมาน ชั้นนรกภูมิและชั้นโลกมนุษย์นี้ ทุกท่านก็ได้เห็นเป็นประจักษ์แก่สายตาแล้วว่า บุญมีจริงค่ะ 
อ.เจน มักพูดอยู่เสมอว่าเหล่าเทวดานางฟ้า ไม่สามารถทำบุญได้อีกแล้วแต่มาร่วมอนุโมนาบุญกับพวกเรา ที่เป็นมนุษย์ได้ค่ะ ดังนั้นที่ไหนมีงานบุญที่นั่นเหล่าเทวดานางฟ้าท่านก็จะเสด็จมารับบุญจากการอนุโมทนาบุญ ค่ะแต่การทำบุญของมนุษย์เหล่านั้นต้องไม่หวังผลในทางโลกที่เป็นกิเลสทำเพื่อบวรพระพุทธศาสนาจึงจะได้เต็ม 100% ค่ะ แล้วเหตุไฉนเลยพวกเราที่ยังเป็นมนุษย์อยู่ในขณะนี้จะไม่เร่งกอบโกยบุญเอาไว้ด้วยเล่า
ขอพรต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ในวันเสาร์ที่26 กรกฎาคม 2557 ก่อนออกเดินทาง อ.เจนและคุณรุ้ง ก็ได้สวดมนต์ ไหว้พระ อาราธนาศีลและขอพรให้การเดินทางคณะทัวร์บุญไม่มีสิ่งใดติดขัดราบรื่น ขอให้ฝนไม่ตกและขอให้อากาศไม่ร้อน รวมทั้งขอให้เหล่าเทพ เหล่าพรหม เทวดานางฟ้า และสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาร่วมอนุโมทนาบุญด้วยทั้งนี้ขอให้แสดง เหตุมหัศจรรย์หรือปรากฏการณ์ใดก็ได้เพื่อให้ผู้คนได้รับรู้ว่าท่านรับรู้และมาร่วมอนุโมทนาบุญที่ยิ่งใหญ่ ที่พวกลูกหลานได้กระทำในครั้งนี้ค่ะ
วัดแรก วัดหนองไลย์ ที่วัดหนองไลย์นี้ เดินทางมาถึงก็ประมาณ 11.00น. แล้ว แต่ไม่น่าเชื่อวันนี้อากาศดีมาก ไม่มีแดดมากจึงไม่ร้อนมากค่ะดิฉันจำได้ว่าวันที่เดินทางไปเซอร์เวย์ที่วัดนี้ ได้พบกับเจ้าอาวาสวัด โดย อ.เจน ใช้เวลาพูดคุยนัดหมายวันเวลากับไม่ถึง 10 นาที พอมาถึงวันนี้ เมื่อใกล้เวลานัดหมายท่านก็ติดต่อคุณรุ้ง ทางโทรศัพท์ ว่า โยมจะมาวัดแน่นอนหรือไม่ คุณรุ้ง จึงแจ้งไปว่า มาถึงวัดพอดีค่ะ ทำไมท่านจะต้องกังวล ก็เพราะวันนั้นพวกเมากันเร็วและไปกันเร็วสะขนาดนั้นจนถึงวันนี้ดิฉันก็ยังเชื่อว่า ท่านเจ้าอาวาสเพิ่งจะรู้จาก ลูกศิษย์คนอื่นว่า อ.เจนเป็นใครกันค่ะ เพราะท่านมาขอถ่ายรูปเป็นที่ระลึกตอนขากลับซึ่งในวันนั้นท่านไม่รู้จักค่ะ อ.เจน ได้นำทุกคนถวายอาหารและถวายมหาสังฆทานพระสงฆ์9 รูป เสร็จจากพิธีการนี้แล้ว อ.เจน ก็นำพาทุกท่านไปปลูกต้นไม้สมุนไพรกันค่ะ
ปลูกพืชสมุนไพร ซึ่งทางวัดก็ได้จัดเตรียมแปลงปลูกพืชไว้ให้แล้ว ทุกท่านต่างก็ หอบ หิ้ว พืชสมุนไพรของตน ดูแลถนอมมาเป็นอย่างดี งานนี้ขอบอกว่า ช่องเก็บของบนรถทัวร์ มีตั้งแต่กะละมังใส่ผัก ปี๊บใส่พืชของตาภุชงค์ และถุงผักต่าง ๆ แน่นรถทัวร์จนเจ้าหน้าที่จัดไม่ถูกกันเลยค่ะ ซึ่งการปลูกพืชสมุนไพรนี้ อ.เจนบอกว่าเป็นบุญมาก อานิสงส์นี้ให้อธิษฐานเรื่องที่เกี่ยวกับโรคที่เราเจ็บป่วยช่วยผ่อนกรรมการเจ็บป่วย แต่ถ้าเราไม่เจ็บป่วยก็ไม่เป็นไร ค่ะเกิดภพชาติใหม่เราจะไม่เจ็บป่วยด้วยอานิสงส์ของบุญนี้ เพื่อใช้เป็นยารักษาโรคให้กับคนหมู่มากนอกจากจะ ได้บุญแล้วก็ยังได้ความสนุกสนานจากการปลูกพืชผักอีกด้วยค่ะปลูกกันเสร็จแล้ว อ้าว..ลืมรดน้ำต้นไม้ เพราะใจทุกคนจดจ่อที่จะไปทำบุญขัดห้องน้ำที่อยู่ไม่ห่างกันมากนัก และแล้วก็มีเสียงของใครสักคนตะโกนขึ้น มาว่าอ้าวแล้วปลูกอย่างเดียวเหรอครับ ไม่รดน้ำกันเหรอครับ เออ ก็จริง แฮะ ก็พอดีว่าอ.เจน ได้เตรียมพร้อมมาแล้วค่ะ ที่รดน้ำต้นไม้ ทีมงานใส่น้ำมาให้ทุกคนได้รดน้ำต้นไม้กันอย่างสนุกสนาน สำหรับการปลูกพืชสมุนไพรนี้ใช้เวลา ไม่มากค่ะรวดเร็วมากแป๊บ...เดียวเสร็จแล้วค่ะ
ขัดล้างห้องน้ำ ทาสี และซ่อมแซม /กวาดใบไม้ให้วัด บอกตง ... เข้าไม่ถึงค่ะ เพราะทุกคนต่างก็จ้องที่จะไปล้างขัดห้องน้ำทาสี ซ่อมแซมไฟฟ้า ให้กับทางวัด งานนี้ ก็ต้องแบ่งกลุ่มกัน ใครไม่ได้ล้างห้องน้ำก็ไปเก็บกวาดใบไม้ เก็บกิ่งไม้เพื่อให้ เจ้าหน้าที่วัดเผาทำลายอีกทีให้สะอาดโล่งค่ะ จึงไม่ต้องแย่งกันทำงานใครเห็นจุดใดบกพร่องก็ไปทำกันค่ะ ดิฉันจึงไปกวาดใบไม้แทนค่ะ แต่ก็นะสะหน่อยไปขโมยทาสีห้องน้ำ ได้เรื่องจนได้ด้วยความโก๊ะ สีติดเสื้อจนได้รีบไปล้างน้ำแทบแย่ค่ะ งานนี้ทุกคนก็มีอาวุธครบมือ (อาวุธ อุปกรณ์ ขัดห้องน้ำอุปกรณ์ทาสี) วิกซอล กับน้ำดื่มอัญชัญ ต่างกันตรงไหน ระหว่างเดินทางก่อนมาถึงวัดทุกคนแวะเข้าห้องน้ำที่ปั๊มน้ำมัน ต่างก็หาซื้อสิ่งของกันตามอัธยาศัยแต่ในระหว่างที่ดิฉันนั่งรอลูกทัวร์อยู่นั้น ก็มีผู้ใหญ่ใจดีท่านหนึ่งในมือท่าน ถือน้ำขวดสีม่วง มันคือ วิกซอล ค่ะ คุณคนนี้ก็นำขวดวิกซอลมาแจกจ่ายให้กับ คุณรุ้ง ทีมงาน และดิฉัน ด้วยความโก๊ะ และสายตาไม่ดี หรืออะไรก็ได้ค่ะ ดิฉันเห็นเป็นน้ำดื่มอัญชัญ(น้ำสีม่วง) ไปได้ โถ ตา หนอ ตา จึงบอกไปว่า ขอบคุณค่ะเมื่อขวดมาถึงมือจึงรู้ได้ว่า สิ่งนี้คือ น้ำยาขัดห้องน้ำ ยี่ห้อ วิกซอล ชนิดขวดสีม่วง ดิฉัน ตกตลึงชั่วครู่ จึงพลิกวิกฤติให้เป็นโอกาสด้วยคำพูดว่า ขออนุโมทนาบุญค่ะ (อย่างเขินอะค่ะ) เมนูเด็ด อาหารกลางวันจาก ร้าน Chester’s Grill (เชสเตอร์กริลล์) อ.เจน ได้เล็งเห็นแล้วว่า ควรต้องสั่งอาหารจากร้านChester’s Grillซึ่ง สะดวก สะอาดปลอดภัยทางด้านโภชนาการ มีเมนูอาหาร ให้เลือกสรรได้หลายรส มีทั้ง เผ็ด ไม่เผ็ดและแซ่บ เด็กเล็กผู้ใหญ่รับประทานได้หมดค่ะแต่ดิฉันอิ่มบุญ ไม่รู้สึกหิวเลยไม่รู้ใครเป็นอย่างเราหรือเปล่า น้อ...
เลี้ยงอาหารปลา หลังจากนั้น ก็ไปเลี้ยงอาหารปลา อ.เจนประกาศให้ทุกท่านที่ต้องการเลี้ยงอาหารปลา ก็เชิญได้เพราะเงินค่าอาหารปลาก็ทำบุญให้กับทางวัดค่ะ การให้อาหารปลาไม่ใช่ว่า จะโยน ๆ ให้ปลาอย่างสนุกสนานแต่ในการโยนอาหารให้ปลา แต่ละครั้ง อ.เจน บอกว่า เราต้องอธิษฐานจิตด้วยค่ะ
สำนักปฏิบัติธรรมวิปัสสนาญาณ ช่วงบ่ายเดินทางต่อไปถึงสำนักปฏิบัติธรรมวิปัสสนาญาณเพื่อ ทำการหล่อเทียนพรรษากันค่ะ ทีมงานได้ตั้งบล็อกแบบต้นเทียนเตา ถ่าน วางไว้แล้ว เริ่มจุดเตา และพัด ขณะนั้น ทีมงานอีกชุดก็ไปรับพระสงฆ์ 5 รูปที่นิมนต์ไว้ มานั่งพักผ่อน รอฤกษ์ แม้จะเป็นเวลาบ่าย แต่ไม่มีแสงแดดให้ร้อนเลยทุกคนนั่งกันอยู่ภายในเต้นท์ที่ อ.เจน ได้จัดเตรียมไว้แล้ว ระหว่างเข้าสู่พิธีการอ.เจน ได้ประกาศผู้ที่ประสงค์จะร่วมบุญสร้างสำนักปฏิบัติธรรมวิปัสสนาญาณ ซึ่งขณะนี้เงินไม่มีเหลือแล้ว แต่ อ.เจนและคุณรุ้ง ก็มีเจตนาที่จะก้าวเดินต่อไปไม่หยุดนิ่ง เพื่อที่จะได้นำพาคนมาปฏิบัติธรรมให้เร็วที่สุดค่ะสำหรับเงินปัจจัยที่ได้ทั้งหมดดิฉันก็ต้องขออนุโมทนาบุญ กับทุกท่านด้วยค่ะ ซึ่งจะเป็นประโยชน์มากในการดำเนินการต่อไปแม้จะไม่มากแต่เราก็จะทำงานกัน อย่างพวกมดงานค่ะค่อย ๆ แบก ค่อย ๆ หาม ไม่ช้างานของมดงานก็จะก็สำเร็จได้ค่ะ
ทีมงานช่วยกัน แจกเทียน + ตะปู เพื่อให้กับผู้ร่วมบุญทุกท่านได้เขียนชื่อตามความประสงค์ของแต่ละท่าน เมื่ออธิษฐานจิตแล้วก็นำมาใส่ลงในกะทะเพื่อทำการหล่อหลอมรวมกันจนกลายเป็นน้ำเทียนอ.เจน ได้นิมนต์พระสงฆ์มายังสำนักปฏิบัติธรรมฯ เพื่อเป็นศิริมงคล ให้พร และถวายมหาสังฆทาน แด่พระสงฆ์ด้วยการสวดมนต์ ชะยันโตฯ เกิดเหตุมหัศจรรย์พระอาทิตย์ทรงกลด 3 ครั้ง ในช่วง 2 วันนี้ดังนี้ค่ะ พระอาทิตย์กำลังทรงกลด (ครั้งที่1) ณ สำนักปฏิบัติธรรมวิปัสสนาญาณ อ.เจนจึงพูดขึ้นว่า วันนี้เป็นวันดีเป็นฤกษ์ดี ขณะนี้ พระอาทิตย์กำลังทรงกลดในงานพิธีของเราซึ่งไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่ จะเกิดขึ้นได้ค่ะ ทันใดนั้นคนที่อยู่ในเต้นท์ก็ออกมาดูปรากฏการณ์นี้ว่าจริงหรือ แต่เมื่อเห็นว่าเป็นจริงอย่างนั้น ก็มีคำถามใหม่ขึ้นมาอีกว่า อ้าว อ.เจน รู้ได้อย่างไรในเมื่ออ.เจน ก็อยู่ในเต้นท์เหมือนกัน แต่ท่านอย่าลืมว่า อ.เจน มีญาณทิพย์ ตาทิพย์นะค่ะอ.เจน รู้ได้ค่ะ มีเรื่อง ฮา ๆ เมื่อทุกคนต่างก็วิ่งออกมา ดูว่ามีพระอาทิตย์ทรงกลดจริงหรือเมื่อเห็นว่าเป็นจริงแล้วต่างก็เดินกลับไปนั่งที่ของตน และพูดคุยกันด้วยเสียงอื้ออึงจนทำให้พระสงฆ์ที่กำลังสวด ชะยันโตฯ ท่านก็สวดไป ชะเง้อไปเพราะ เสียงของคนที่ไปดูแล้วกลับมาบอกว่าจริงซึ่งพระสงฆ์ท่านก็มีความสงสัยเช่นกันว่า อ.เจน อยู่ภายในเต้นท์แล้วรู้ได้ยังไงค่ะ หลังจากเสร็จพิธีพระอาทิตย์ทรงกลดก็จางหายไปค่ะไม่ได้เกิดอยู่ตลอดนะค่ะ จากสายตาที่ดิฉันเห็นรัศมีแสงของพระอาทิตย์ทรงกลดมีวงขยายกว้างและสวยงามมากค่ะ
พระพุทธรูปเป็นแก้วใส อ.เจนเล่าให้ฟังว่า หลังจากที่พระอาทิตย์ทรงกลดสักพักหนึ่ง อ.เจนได้ออกจากเต้นท์ไปดูด้วยตาตนเองบ้าง กลับเห็นรูปพระพุทธรูป..ปรางสมาธิอยู่ตรงกลางพระอาทิตย์พอดี เป็นแก้วใสปิ้ง ชัดเจนมาก อ.เจน บอกว่า เทพพระอาทิตย์ท่านเสด็จมาด้วย ดิฉันภูมิใจแทนอาจารย์เสียจริง ๆ ค่ะ ในการทำความดีของ อ.เจนด้วยความบริสุทธิ์ใจจนทำให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ท่านเสด็จมากันค่ะ หล่อเทียนพรรษา ทุกคนเข้าแถวหล่อเทียนพรรษาซึ่งดิฉันเชื่อว่า น้อยคนนักจะหล่อเพียงต้นเดียว เพราะเห็นว่าทุกท่านที่ได้หล่อเทียนต้นแรกแล้วก็วิ่งไปต่อแถวใหม่ เพื่อหล่อเทียนต้นที่ 2 , 3และ 4 จนครบ 4 ต้น เชียวค่ะ และก็เช่นกันระหว่างการหล่อเทียนพรรษา ก็มิใช่จะเท ๆ น้ำเทียนไปให้หมด ระบวยอย่างนั้นแต่เราต้องอธิษฐานกำหนดจิต คือใส่จิตใส่ใจของเราลงไปด้วยค่ะ ดิฉันกะว่าจะเป็นคนสุดท้ายที่จะทำการหล่อเทียน แต่เมื่อเห็นว่าบางท่านก็ยังคงมาเวียนซ้ำอีก ตาย ๆ ไม่ได้เรื่องเสียแล้วเดี๋ยวต้นเทียนเต็มเบ้ากันพอดีแล้วดิฉันก็ไม่ได้หล่อเทียนกันละสิที่นี้เพิ่ง คิดได้จึงไปเข้าแถวหล่อเทียนกะเขาบ้างค่ะ และแล้วต้นเทียนทุกต้นก็เติมจนเต็มทั้ง 4 ต้นรอเพียงอย่างเดียว รอวันพรุ่งนี้ให้น้ำเทียนจับตัวกันแข็งเป็นต้นเทียนเหมือนกับการร่วมพลังสามัคคีกันเป็นปึกแผ่นอย่างไร ก็อย่างนั้นแหละค่ะ ทุกคนต้องรีบขึ้นรถเพื่อเดินทางไปโรงแรมที่พักค่ะ ก่อนกลับขึ้นรถทัวร์ ทีมงานก็มี ขนม เอแครที่สุดแสนจะอร่อยโดย อ.เจน ได้สั่งเจ้าของร้านทำใหม่ ๆ สด ๆ ร้อน ๆ ออกจากเตาอบ แพ็กกิ้ง ทันทีทันใดนำมาแจกพร้อมเสริฟเป็นของว่างรองท้องค่ะ
เข้าพักโรงแรมที่มีอายุเก่า ตามประวัติศาสตร์ ดิฉันประจำอยู่ในรถบัส 2 ก็ได้บอกกล่าวเตือนสติเพื่อน ๆ ที่อยู่ภายในรถคันเป็นกรณีพิเศษเชียวค่ะเพราะเห็นว่าเราได้ ลงเรือลำเดียวกัน เอ้ย ไม่ใช่ ขึ้นรถคันเดียวกัน ถึงจะถูกนี่เป็นคำเตือน ขอให้ท่านเดินรวมตัวกันเป็นกลุ่ม ขอให้ท่านใช้ลิฟท์ เท่านั้นอย่าเดินลงบันไดเลยค่ะ หรือก็แล้วแต่ค่ะ เพราะอะไรหรือค่ะ ถ้าไปไหนกับ อ.เจนญาณทิพย์ มีหรือจะไม่พบกับเรื่องหลอน ๆ เมื่อวันที่ดิฉันไปเซอร์เวย์วัดที่จะทำบุญและโรงแรมที่พักของลูกทัวร์บุญ ซึ่ง อ.เจนได้เลือกโรงแรมนี้ คือมี 2 ทางเลือก โรงแรมแห่งแรกที่เลือกสถานที่ใกล้กับสุสานรถที่เขาชนกันเละ กับโรงแรมแห่งที่สอง ที่เก่าแก่พอจะอิงประวัติศาสตร์ได้ค่ะจากการติดต่อ อ.เจน เลือกแห่งที่สองนี้ จึงได้ติดต่อกับผู้จัดการ เพื่อเจรจาพูดคุยเกี่ยวกับการจองห้องที่พัก อาหารการกิน เวทีการแสดง แสงสีเสียง จิปาถะและท้ายที่สุด อ.เจน ขอห้องพักพิเศษที่กว้างใหญ่สักหน่อยเป็นห้องสูทก็ได้ซึ่งที่จริงแล้ว อ.เจน ต้องการให้นักแสดง ได้แต่งตัวในห้องที่กว้าง ๆ สักหน่อย แต่ไม่ได้บอกผู้จัดการให้ละเอียดลงไปค่ะ เมื่อผู้จัดการได้รับทราบ จุดประสงค์แล้ว ก็นิ่งคิดอยู่สักพักแล้วก็พูดขึ้นว่า จริง ๆ แล้วที่นี่ห้องสูทมี 5 ห้อง ให้เขาเช่าพักเป็นรายเดือน 4ห้อง เหลืออยู่ห้องเดียว แต่ดิฉันก็มีคำถามในใจว่าอ้าวแล้วห้องนี้ ทำไมไม่ให้เขาเช่าล่ะค่ะ ผู้จัดการก็พูดย้ำอีกว่า ห้องนี้จะเปิดพิเศษให้คุณเจน(เขาไม่รู้ว่า อ.เจน เป็นใครค่ะ) เพราะปิดไม่ได้เปิดให้เช่ามานานแล้ว แต่ถ้าคุณเจน ต้องการห้องสูทกว้าง ๆ ผมก็ยินดีเปิดให้เป็นกรณีพิเศษ ก็เอาเป็นว่า วันนี้เปิดให้นอนได้เลยครับและพิเศษให้ใช้ห้องสูทเดิมนี้ในวันที่นำพาคนมาด้วยครับ ห้องพิเศษ สำหรับคนพิเศษ ประมาณ 3 ทุ่ม เข้ามาดูห้องพัก ที่ดิฉันจำหมายเลขห้องได้ไม่รู้ลืมเชียวค่ะ เมื่อเยียบย่างเท้าเข้าไปภายในห้อง เหมือนไปเข้าบ้านล่าท้าผีอย่างไงอย่างงั้น กลิ่นอับชื้นปะทะจมูก เหมือนกับว่า ห้องนี้ไม่ได้ผ่านการใช้งานมาก่อนเลยค่ะบรรยากาศสลัวมากเพราะแสงไฟอ่อนแรงเหลือเกิน ดิฉันเห็น อ.เจน เดินนำหน้าไปก่อนแต่ถอยหลังกลับมา3 ก้าว แล้วเดินกลับไปใหม่โดยไม่พูดอะไร สงบนิ่งมากเหมือนจะตัดสินใจอะไรบางอย่าง แล้วหันมาถามเอาไงพี่รุ้งคุณรุ้ง ก็บอกว่า ก็ต้องเอาไว้ก่อนห้องนี้กว้างดีดึกแล้วไม่ต้องเลือกห้องแล้ว แต่ดิฉันรู้ได้ว่าต้องมีอะไรบางอย่างที่ อ.เจน และคุณรุ้ง ไม่พูดว่าอะไรห้องนี้เป็นห้องสูทเตียงกว้างนอนได้ 3 คน ดังนั้น อ.เจน คุณรุ้ง และดิฉันนอนห้องนี้ค่ะ เมื่อเก็บข้าวของสัมภาระเข้าห้องพักแล้วก็ไปที่ห้องประชุมชั้น 4 เพื่อดูเวทีและซ้อมการแสดงกันบท ของใครก็คงไม่หลอนเท่าบทของดิฉัน บทของผีอีแพง ที่ต้องมี...เสียงหมาหอนเสียงโซ่ตรวน และเสียงเพลงราตรีประดับดาว ที่เสียงเพลงสุดแสนจะเยือกเย็นชวนขนหัวลุกเสียนี่กระไรและมาซ้อมกันยามค้ำคืน กับโรงแรมที่มีประวัติศาสตร์กว่า 37 ปี แห่งนี้และในวันนั้นไม่มีใครมาพักเลยสุดแสนจะเงียบ เปล่าเปลี่ยว และวังเวงมาก...ในคืนนั้น ทำไมถึงต้องซ้อมกัน ในช่วงดึกดื่นขนาดนั้น ก็เพราะว่าคณะนักแสดงต้องไปช่วยกันทำงานที่สถานที่สำนักปฏิบัติธรรมฯ กันทั้งวันตากแดดกันหัวแดง กว่าจะเข้ามาเจรจากับผู้จัดการโรงแรมก็ปาเข้าไปเกือบ 3ทุ่มแล้วค่ะ จึงเริ่มซ้อมการแสดงตั้งแต่ 3 ทุ่มครึ่ง – 5 ทุ่มเพราะไม่มีเวลาซ้อมกันเลย ค่ะ ทุกคนรู้บทของตนเองแล้ว ก็ไปซ้อมคนเดียวที่บ้านของตนซึ่งก็ไม่มีเวลาซ้อมที่บ้านกันหรอกค่ะ แสดงสด เราซ้อมกัน 3 ครั้งเท่านั้น เพราะแต่ละคนก็ทำงานกลับบ้านดึกค่ะ ว่างวันหยุดก็มากันไม่ครบทีมบางทีต้องวิ่งรอกทำเป็นตัวแสดงคนนั้น ตัวแสดงคนนี้เพื่อแทนที่ของเพื่อนที่ไม่มานั่นแหละค่ะ ระหว่างซ้อม อ.เจนโทรศัพท์เรียกให้ดิฉันนำเงินค่ามัดจำโรงแรมมาให้ที่ล็อบบี้ อุ้ยไม่อยากจะพูดว่าหลอดเพียงใด เดินคนเดียว บรรยากาศมาคุ มาก มีแต่เสียงรองเท้าของตัวเองคนเดียวเสียง ดัง ก๊อก ก๊อก ด้วยความชาญ
ฉลาดที่คิดว่า ไม่ไหวแล้ว วิ่งดีกว่า มุมห้องมากมายเหลือเกิน ทางเดินก็แคบมืดก็มืด ซากนกตายตามบันไดหลายศพขี้เกียจแผ่เมตตา (วันงานเขาเก็บกวาดหมดแล้ว) 5 ทุ่ม เสร็จภารกิจ ทุกคนก็มายืนรอ..ลิฟท์ ระหว่างนั้นอ.เจน กับคุณรุ้ง ก็ได้ยินเสียงเพียงราตรีประดับดาว โดยพร้อมเพียงกัน (เออ เอ้อเอ่อ เออ อึ้ง เอย....เอ้อ เอ่อ เอย...วันนี้...แสนสุข เอ้อ เอ่อ เอย ยินดี เอออึ้ง เอย พระจันทร์วันเพ็ญ เอ่ย.......) ขณะนั้นดิฉันยืนอยู่ตรงกลางทั้งคู่ก็หันมาถามพร้อมๆ กันว่า พี่ร้องเพลงเหรอค่ะดิฉันก็ถามว่า ได้ยินเสียงเพลงอะไรค่ะ จี๊ด ยังไม่ได้ร้องเพลงเลย ทั้งคู่จึงบอกว่า เพลงราตรีประดับดาว เขาคงชอบเพลงของพี่ จึงร้องออกมา คราวนี้ น้อง ๆ ทีมงานก็มายืนรวมตัวกันอย่าง ใกล้ชิดรอแต่เจ้าลิฟท์ นี่แหละมันนานจังไม่มาสักที ทุกคนแย่งกันเข้าลิฟท์แบบว่าไม่อยากเป็นคนสุดท้าย ในกลุ่มอะค่ะ ดิฉัน จึงถาม อ.เจน ว่า ที่นี่มีผีด้วยหรือค่ะ อ.เจน บอกว่า อยู่ในห้องน้ำเขาผูกคอตาย เพราะความรัก พี่ก็เล่นบทระทมทุกข์ที่ขมขื่นเหมือนความรักแบบเขาเลยจากที่สื่อกับวิญาณนี้เขาดุมากด้วยค่ะ ดังนั้น อ.เจน จึงสั่งการว่าหากเห็นท่าไม่ดี ก็หิ้วพี่จี๊ดลงมาจากเวทีวันแสดงจริงค่ะ
เอาไงกันล่ะเนี้ย เพราะวันที่แสดงจริงดิฉันต้องซ่อนตัว อยู่คนเดียวในห้องน้ำนั้นด้วย แต่เพื่อน ๆ นักแสดงทุกคนต่างก็ให้กำลังใจกับดิฉันมากว่าจะมาอยู่เป็นเพื่อน แต่เมื่อจะวางตัวคนอยู่เป็นเพื่อนจริงๆ แล้ว คนนี้ก็ต้องออกก่อน คนนั้นก็ต้องออกแสดงก่อน แล้วใครล่ะ เหลือแต่คุณรุ้งแสดงบทเป็นเจ้าที่... ออกคนสุดท้าย ดังนั้น คุณรุ้ง จะอยู่เป็นเพื่อนจนกว่าถึงคิวแสดงแต่ปรากฏว่า วันแสดงจริง ดิฉันนั่งอยู่คนเดียว กับโซ่ตรวน และ เล็บ หลอน ๆในมุมที่มืดมาก ไม่มีแสงไฟ ไม่ใช่ห้องน้ำที่มีแสงไฟด้วย แต่เป็นมุมซ่อนตัวใต้บันไดที่มืดมากซึ่ง อ.เจน เป็นผู้จัดการด้วยตนเองทั้งหมด โดยพูดกับดิฉันด้วย ความภาคภูมิใจว่าพี่หนูหาที่ซ่อนตัวของพี่ได้แล้ว รับรองไม่มีใครเห็นพี่แน่ ๆ แล้ว อ.เจนก็นำไปดูที่ซ่อนตัว ดิฉันอึ้งไปชั่วขณะหนึ่ง ตรงนี้เลยเหรอค่ะ นี่แหละ หนูไปแล้วน่ะมุมใต้บันใดนี้หลอนมากค่ะ ดิฉันนั่งอยู่เงียบ ๆ คนเดียว บรรยากาศช่างเงียบเสียนี่กระไร ได้ยินแม้แต่เสียงเสื้อผ้าที่ขยับตัว และได้ยินเสียงที่ดิฉันคิดว่ามันใช่แน่ ๆ ตอนนั้นเสียงสารพัดเข้ากระทบหู จึงทำสมาธิ ไม่ว๊อกแว๊กกับเสียงที่ได้ยิน เพราะยังไงก็ไม่เห็นตัว...อยู่แล้ว ฮ่าๆๆๆ
คืนนั้น กว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไป 2ยามกว่าเห็นจะได้ ทุกคนเพลียมากเพราะทีมงานนักแสดงที่ไปสำนักฯ ตื่นตั้งแต่ตี 3เข้านอน 2 ยามกว่า อ.เจน และดิฉันจึงอาบน้ำก่อน ระหว่างรอคุณรุ้ง อาบน้ำ จึงขอตัวนอน ถ้าไปภารกิจเซอร์เวย์ แบบนี้ต้องประหยัดค่าใช้จ่ายนอนรวมค่ะคุณรุ้งจะนอนกลาง เมื่อกำลังจะล้มตัวนอน อ.เจน ก็พูดขึ้นว่า พี่หนูว่าพี่มานอนด้านนี้ดีกว่า (ด้านที่ อ.เจน นอน) คือต้องนอนสลับด้านกันค่ะแต่ ในความคิดดิฉันรู้แล้ว ว่า อ.เจน ต้องรู้อะไรแน่ ดิฉันจึงบอกก็ได้ค่ะอาจารย์ยังไงๆจี๊ดก็ไม่เห็นไรอยู่แล้วค่ะ แล้วดิฉันก็หลับไปค่ะ แต่ อ.เจน ยังไม่หลับ รอคุณรุ้งระหว่างนั้น อ.เจน ก็มายืนดูดิฉันว่าหลับเป็นตาย แต่พลันสายตาของ อ.เจนก็เห็นเลือดสดๆ ขนาดเท่าฝ่ามือ พาดที่บริเวณหน้าอกของดิฉัน จึงก้มดูว่าทำไมผ้าห่มสีขาวนี้จึงมีสีเลือด เมื่อก้มไปดูให้แน่ใจ จึงได้กลิ่นคาวเลือด จึงรู้ได้ทันที อ.เจน บอกกับดิฉันว่า หนูไม่ปลุกพี่หรอกเห็นหลับสบาย ก็อยู่ ๆ กันไปค่ะ ส่วนตัวดิฉันก็ไม่ได้เล่าให้ อ.เจน ฟังว่า เช้าขณะแปลงฟัน ก๊อกน้ำมันเปิดและปิดเองได้ที่อ่างจากูซี่ จึงหันไปจ้องดูอยู่นานก็ไม่เห็นมีอะไรก็แปลงฟันต่อค่ะ
ที่ห้องเดิมนี้เอง คืนวันงาน อ.เจน เข้าห้องน้ำจึงพบเจอวิญาณผู้หญิงคนนี้ อยู่ที่อ่างจากูซี่ จึงพูดไปว่า ออกไปก่อนเราจะอาบน้ำและอย่ามาดูเราอาบน้ำล่ะ ผู้หญิงคนนี้พยายามสื่อสารแต่ อ.เจน ง่วงนอนแล้วดึกมากแล้ว จึงอยากนอนแล้ววิญาณผู้หญิงคนนี้ก็ออกไปผ่านหลัง อ.เจนไปเลยค่ะ ขออนุโมทนาบุญกับ อ.เจน คุณรุ้ง แม่ตี้ และทีมงานทุกท่าน ก็เพราะว่าการแสดงกิจกรรมงานบุญจะ ไม่เกิดขึ้นมาได้เลย ถ้าไม่มี อ.เจน และ คุณรุ้ง เป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายต่างๆ จิปาถะ ไม่ว่าจะเป็น อุปกรณ์การแสดง แสงสี เสียง บนเวทีจัดอาหารเลี้ยงนักแสดงทุกครั้งที่มาซ้อมกันที่บ้าน ส่วน แม่ตี้ อยู่ฝ่ายบริการและอำนวย ความสะดวกในเรื่องการทำอาหารเลี้ยงนักแสดงซึ่งนับเป็นเงินค่าใช้จ่ายที่สูงมาก เพราะงานทัวร์บุญของ อ.เจนไม่ได้มุ่งเน้นทางธุรกิจหรือมุ่งหวังกำไรแต่มุ่งเน้นให้คนไปร่วมบุญกันอย่างถูกต้องในทางของ พระพุทธศาสนาที่พระพุทธเจ้าท่านทรงตรัสสอนไว้ค่ะ ทั้งนี้ ก็ต้องรวมถึงนักแสดง ผู้ช่วยสนับสนุน ที่ไม่ได้แสดง ผู้เขียนบทกำกับเสียง สี และแสง ถ่ายภาพ จัดฉากทุกคนล้วนมีส่วนร่วมให้งานประสบความสำเร็จ และที่จะลืมเสียไม่ได้ก็คือ เสียงหัวเราะจากท่านผู้ชมและพวกมาลัยน้ำใจให้แก่นักแสดง ซึ่งทีมงานและนักแสดงทุกคนต้องกราบขอบพระคุณมา ณโอกาสนี้ และขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วย เพราะว่า พวงมาลัยน้ำใจทั้งหมด นักแสดงได้มอบให้ อ.เจน นำไปสมทบทุนสร้างสำนักปฏิบัติธรรมวิปัสสนาญาณ ด้เงินจำนวนทั้งสิ้น15,729บาทขอบอกว่า ทีมงานและนักแสดง สุขใจ อิ่มสุข อิ่มบุญ กันถ้วนหน้าโดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยกันเลยค่ะ
โดยเฉพาะ เจ้าเงาะป่าใช้สีของนักแสดงงิ้ว กว่าจะได้หลับได้นอน นักแสดงคนอื่นชิงนอนไปก่อนแล้วค่ะ เพราะคุณภุชงค์ต้องอยู่ในอ้างน้ำ จากูชี่ และให้เพื่อน ๆ ที่ได้วางตัวไว้แล้วให้ช่วยกันล้างขัดถูตัวกันค่ะส่วน ดิฉันแยกไปแกะเงินจากพวงมาลัยเพราะต้องการรู้ว่า เราจะได้เงินไปช่วย อ.เจนสักเท่าไหร่กันแน่ แกะลูกแม็กไปก็หลับไป เมื่อนับยอดเงินได้แล้วจึงได้นอนตาหลับค่ะ แกะ แบบต้นเทียน ทั้ง 4 ต้น พร้อมประดับต้นเทียนอย่างสวยงาม ในเช้าวันอาทิตย์ที่ 27 กรกฎาคม 2557 ดิฉันเชื่อเชื่อว่าทุกคนต้องตื่นเต้นที่จะไปดูผลงานของตนเอง ผลกรรมดีค่ะ เพราะทุกท่านได้ช่วยกันทำงาน เหมือนมดงานด้วยการตักน้ำเทียนคนละกระบวยแล้วหล่อหลอมรวมกันเป็นต้นเทียน(เหมือนปั้นน้ำให้เป็นตัวยังไงก็ไม่รู้) ดูเหมือนทุกคนจะลุ้นผลงานที่จะออกมาอย่างมาก สำหรับการแกะต้นเทียน แต่ละต้นมีความสำคัญมาก พวกเราต้องตั้งจิตตั้งใจ อธิษฐานดี ๆ การทำบุญทุกอย่าง อ.เจน จะบอกว่าให้ตั้งใจอธิษฐานให้ดี เพราะขณะทำสิ่งที่ดี ๆแสงบุญจะเกิดกับเราในทันทีด้วยเช่นกันค่ะ ผลปรากฏว่าเราได้ต้นเทียนที่สวยงามมาก ต้นเทียนประดับประดาด้วยมาลัยดอกรัก ที่ทำมาด้วยฝีมือของน้องสาวคนหนึ่งทำด้วยจิตศรัทธาอันแรงกล้า และมีความเชื่อว่าบุญมีจริง อ.เจน บอกว่าผู้ใดที่ทำของสวยของเริ่ด เพื่อเป็นพุทธบูชาแล้ว ผู้นั้นย่อมไปเกิดเป็นเทวดานางฟ้าที่สวยงามหากเกิดเป็นมนุษย์ก็เป็นมนุษย์ที่สวยงามค่ะ เมื่อเสร็จพิธีก็นำต้นเทียนขึ้นรถบัสมุ่งหน้าไปวัดยางงามค่ะ ดังนั้น ดิฉันก็ต้องขออนุโมทนาบุญกับน้องสาวคนนี้ด้วยใจจริงค่ะเพราะน้องมีความศรัทธา และมีความเชื่อว่าบุญมีจริงและดิฉันขอให้ท่านเชื่อเถอะค่ะว่าบุญมีจริง จากการที่ดิฉันติดตาม อ.เจน มานานจึงได้ข้อคิดว่า คนเราทุกวันนี้ใช้ชีวิตอย่างประมาท เมื่อมีความทุกข์ก็มาหา อ.เจน ให้ช่วยส่วนมาก มักจะเป็นคำถามซ้ำ ๆ ว่า ไปทำกรรมอะไรมา จึงโดนโกง 10 ล้าน 100 ล้าน แต่เมื่อ อ.เจน แนะนำให้หมั่นทำบุญ สวดมนต์ถือศีล และภาวนา กลับย้อน อ.เจน ว่า ก็ทำมาทุกอย่าง ไม่เห็นจะมันดีขึ้นเลย อ.เจน บอกกับดิฉันว่า คนส่วนมาก ไม่เข้าใจในเรื่องของการทำบุญอีกมากเพราะว่า เขาเหล่านั้น ทำบุญด้วยความโลภ ทำบุญหวังผลให้กับตนเองไม่ได้ทำด้วยจิตสำนึก และศรัทธาความเชื่อว่าบุญมีจริงค่ะ พระอาทิตย์กำลังทรงกลด (ครั้งที่ 2) ณ วัดยางงาม ระหว่างเดินทางเจ้าของวงดนตรี (ครูแอร์) ก็โทรศัพท์ติดต่อมาว่า วงดนตรีมารออยู่แล้วมากันจริงหรือเปล่าเนี้ย แหมดิฉันก็อดสงสารครูแอร์แกไม่ได้ เพราะวันนั้น อ.เจน และคุณรุ้ง ก็เพลียยังไม่ได้นอนกัน กลับจากรายการคนอวดผี ก็ดินทางมา จ.เพชรบูรณ์ ตั้งแต่ตี 3 คุณรุ้ง หลับอยู่ในรถ ตัวดิฉันที่สมประกอบกว่าเพื่อน ก็เข้าไปบ้านครูแอร์ เป็นเพื่อนอ.เจน ลูกศิษย์คนอื่น นั่งรออยู่ในรถ เพื่อเตรียมเดินทางต่อเพราะต้องมีภารกิจอีกมากที่ต้องเร่งรีบไปทำให้ เสร็จภายในวันนั้นค่ะ เมื่อเข้ามาพบครูแอร์ อ.เจน จึงแจ้งว่าเราจะทำการแห่ต้นเทียนพรรษา รวม 2 วัด แจ้งชื่อวัด ทราบราคาค่างวด แล้ว ก็ลากลับ โดยไม่ได้วางมัดจำกันครูแอร์ก็ไม่รู้ว่าเราเป็นใคร เมื่อได้เบอร์โรศัพท์ติดต่อของครูแอร์ก็กลับเลยค่ะทำให้ครูแอร์ไม่มั่นใจว่าจะมากันหรือเปล่าค่ะ ตั้งขบวนแห่ ต้นเทียน 2 ต้น นางรำนางฟ้า หลายนาง ก็ออกไปร่ายรำ ตามจังหวะดนตรีสนุกสนานกันใหญ่ค่ะ ด้วยการทักษิณาเวียนรอบโบสถ์อ.เจน กระซิบบอกว่า ให้เดินกำหนดจิตอย่างมีสติ แล้วอธิษฐานไปค่ะซึ่งดิฉันก็ทำตามทันทีค่ะ บรรยากาศขณะเวียนทักษิณาต้นเทียนคู่นี้ปรากฏว่า ไม่มีแสงแดด ไม่ร้อน เพราะทุกคนถอดรองเท้ากันหมด ถ้าแดดร้อนก็ไม่ต้องกันล่ะค่ะ มีเท้าพองกันบ้างล่ะค่ะ จากปรากฏการณ์พระอาทิตย์ทรงกลดครั้งแรก ทำให้ดิฉันต้องแหงนหน้าขึ้นไปมองท้องฟ้า ซึ่งก็ปรากฏว่า มีพระอาทิตย์ทรงกลดอีกแล้วแต่ครั้งนี้ วงเล็กกว่าครั้งแรก ซึ่งทรงกลดอยู่อย่างนั้นจนเสร็จพิธีการและก็จากหายไปเหมือนครั้งแรกค่ะ ดิฉันเห็นหลายท่านแหงนขึ้นไปบนฟ้าเช่นกันต่างก็ร้องขึ้นมาว่าพระอาทิตย์ทรงกลดอีกแล้ว ขนลุก ๆๆๆ
อ.เจน ได้นำถวายต้นเทียนคู่และสังฆทานแด่พระสงฆ์พร้อมกันนี้ อ.เจน ได้ขออนุญาตเจ้าอาวาสนำ ต้นเทียนคู่นี้ประดิษฐานในโบสถ์ซึ่งท่านเจ้าอาวาสก็ได้อนุญาต ทุกท่านทราบมั้ยค่ะว่า เพราะอะไร อ.เจน จึงขอเช่นนั้นเพราะบุญจะสำเร็จได้สมบูรณ์แบบก็ต่อเมื่อต้นเทียนคู่นี้ได้ใช้งานภายในโบสถ์ และเทียนคู่นี้จะได้ถูกจุดสว่างไสวขึ้นในช่วงเข้าพรรษาช่วงที่พระสงฆ์จำพรรษา โดยได้ใช้ประกอบพิธี ทางศาสนาภายในโบสถ์นี้ค่ะถือเป็นบุญมหาศาล เท่าที่ดิฉันสังเกตจึงเห็นว่า เจ้าอาวาสท่านได้ เล็งเห็นในบารมีของ อ.เจน ที่นำพาคนมามากมายขนาดนี้ เพราะในครั้งแรกท่านก็ยังสงสัยว่า คณะเราจะมาจากไหน และจะมาจริงหรือไม่ มานิมนต์ด้วยเวลา 10นาทีจริง ๆ ค่ะ เพียงบอกกำหนดการ ขอเบอร์โทรศัพท์ติดต่อเท่านั้นก็ลากลับกันแล้วค่ะ พระอาทิตย์กำลังทรงกลด (ครั้งที่ 3) ณ วัดมหาธาตุ พระอารามหลวง วันที่เข้าพบเจ้าอาวาส เพื่อแจ้งแก่ท่านว่า อ.เจน ประสงค์จะทำอะไรบ้างนั้น พวกเราก็ไปกันแบบสายฟ้าแล๊ปแบบนี้แหละค่ะแต่ปรากฏว่า คุณป้าน่าตาใจดี เข้ามาข้าง ๆ ดิฉันและ กระซิบว่า นี่ไอ้หนู นี่ท่านเจ้าอาวาสเป็นถึงเจ้าคณะจังหวัดเพชรบูรณ์ เชียวนะลูก ตอนนี้ท่านกำลังจะฉันท์ข้าวแล้ว แต่เป็นเรื่องแปลกเมื่อแจ้งว่าคณะ อ.เจน จะนำเทียนคู่มาถวายและห่มผ้าพระเจดีย์ ท่านก็เป็นผู้หยิบสมุดขึ้นมาจดด้วยตนเอง โดยยังไม่ยอมฉันท์ข้าว แต่ชวน อ.เจนคุยและถามว่ามาจากไหนกัน ระหว่างนั้น ญาณวิถีของ อ.เจน รู้ได้ว่า ที่วัดนี้กำลังจะสร้างเมรุ และศาลาการเปรียญ แต่ท่านเป็นพระสงฆ์มีศีล ขอไม่ได้ ดังนั้น อ.เจน จึงถามไปว่า วัดนี้กำลังก่อสร้างอะไรหรือค่ะท่านจึงบอกมาค่ะ ซึ่งก็ตรงกับที่ อ.เจนรู้ได้ด้วยญาณค่ะ ท่านบอกว่า เจดีย์นี้ศักดิ์สิทธิ์นักโดยปกติจะมีการจัดงานสำคัญประจำปีสำหรับการห่มผ้าพระเจดีย์ โดยผู้มียศบรรดาศักดิ์ของจังหวัดจะเป็นประธานห่มผ้า ซึ่งทางวัดจะเป็นผู้จัดหาผ้ามาให้กับทางคณะนั้น แต่ถ้าเธอมีเจตนาอย่างนี้ก็ดีแล้ว ถ้าเช่นนั้น อนุญาตให้ห่มผ้าพระเจดีย์ได้ แต่หลังจากนั้นท่านเจ้าอาวาส จะขอถอดออกมาเก็บไว้ก่อน เพื่อเตรียมไว้ห่มอีกครั้งในงานประจำปีของจังหวัดค่ะเห็นมั้ยค่ะ พวกเราก็ได้บุญอีกครั้งด้วยค่ะ เราก็ตั้งขบวนเหมือนวัดยางงามทำเหมือนกัน แต่ครั้งนี้ ระหว่างที่ห่มผ้าพระเจดีย์อยู่นั้น อ.เจน ก็พูดขึ้นว่าตั้งใจนะเทพเทวาท่านเสด็จมากันมากมายมาร่วมอนุโมทนาบุญกับเรา ทันใดนั้น ก็มีปรากฏการณ์พระอาทิตย์ทรงกลดเหนือยอดพระเจดีย์ ครั้งนี้ วงกว้างใหญ่มากกว่าทุกครั้ง และรอบ ๆวงเป็นสีรุ้งสวยงามมาก ยังทรงกลดอยู่อย่างนั้น นานมากแต่เมื่อเสร็จพิธีก็จางหายไปค่ะ
อย่างนี้แล้วคุณเชื่อหรือยังว่าใครจะไปทำให้เกิดขึ้นได้ ถ้าไม่ใช่บารมีของผู้นำบุญ และบารมีของ ผู้ร่วมบุญทุกท่านมารวมกันเป็นเหมือนคลื่นสึนามิค่ะ ดังนั้น ขอให้เชื่อเถอะค่ะ ตามที่ อ.เจน มักพูดเสมอว่า ขอให้หมั่นทำความดีแล้วสิ่งดีดีก็จะส่งผลและช่วยเหลือเราเมื่อยามคับขันค่ะ ชุดการแสดงละคร "อดีตย้อนผ่อนผลกรรม" เป็นละครอิงธรรมมะ นำเสนอในเรื่องของความโกรธ ความหลง และความโลภ ซึ่งไม่น่าเชื่อ ว่ามันตรงตัวผู้แสดงเพียงใด เรื่องของความโกรธ ผู้ที่มีความโกรธก็เหมือนกับยักษ์ไม่มีความสวยงามใด ๆ เลยมีแต่ความร้อนเป็นไฟ ผู้ที่โทรจองตรวจกรรมไม่ติดต่างก็มีความโกรธทำไมมันโทรยากโทรเย็นอย่างนี้ ความโกรธของทุกคนมาลงที่ อ.เจน ทำให้นิ้ว อ.เจน เป็นเม็ดหูด อ.เจน ใช้จิตรักษาตนเอง หายแล้วค่ะ ในช่วงที่เป็นหูดอยู่นั้น เสียงครูบาอาจารย์บอกว่า ถ้าเจ้าช่วยเหลือคน แล้วคนเขาไม่เข้าใจ ว่ากล่าวต่าง ๆ นา ๆ ส่งผลให้เป็นหูดจากผู้คนที่กดโทรศัพท์ไม่ติดเขาติดกรรมนี้ เจ้าจะยอมมั้ย อ.เจน ตอบว่ายอมค่ะ
เรื่องของความโลภ ก็ได้พบเจอในขณะที่ไปสำรวจหาที่ดิน และที่ผ่อนผลกรรม ก็คือ ผ่อนกรรมของผู้แสดง คุณมิตร ในอดีตชาติเป็นพ่อค้าขายยา โลภขายแต่คนร่ำรวย คนจนให้รอไปก่อนไม่ขาย ปัจจุบันนี้ คุณมิตรไม่ว่าจะไปซื้อของร้านใดทั้งที่มีเงินนะ เขาบอกว่า ให้รอก่อน หรือก็บอกว่าไม่ขาย เป็นอย่างนี้จริง ๆ ค่ะ อ.เจน ซึ่งอยู่ในเหตุการณ์การซื้อของของคุณมิตร จึงใช้ญาณดูว่าเป็นเพราะอะไร จึงรู้ว่านี่เป็นกรรมของคุณมิตรที่ต้องชดใช้ค่ะ
เรื่องของความหลง อย่างเรื่องของบ่วงกรรม เป็นบ่วงพันธนาการหลงรัก และเฝ้ารอคอยวิญาณรักนี้ไม่ได้ไปผุดไปเกิด ดิฉันก็ได้ยนำเรื่องนี้ไปผสมผสานกับบทของ ผีอีแพง ซึ่งเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงของ ของผู้ชายคนหนึ่งเป็นคนไทย ปัจจุบันอายุวัยกลางคน ไปอยู่ อเมริกา ตั้งแต่อายุ 12 ปี เมื่อ 3 เดือนที่ผ่านมา อยู่ ๆ ก็ได้ยินเสียง ผู้หญิงมาพูดคุยผ่านตัวเอง โดยมาบอกให้ฟังเสียงหัวใจของตนเอง แล้วชวนให้ร้องเพลงราตรีประดับดาว ด้วยกัน และผู้ชายคนนี้ก็สามารถร้องเพลงนี้ได้ โดยไม่รู้ว่า เพลงนี้มีอยู่จริงหรือไม่ในประเทศไทย ปรากฏว่า เพลงนี้ รัชกาลที่ 7 ทรงประพันธ์ขึ้นมา ปี 2472 ก็ประมาณ 85 ปีผ่านมาแล้ว คุณหมอท่านหนึ่งที่มาทัวร์บุญกับ อ.เจน ตลอด ได้นำรูปเพื่อนมาให้ดู ซึ่ง อ.เจน ดูในเบื้องต้นได้ว่า อดีตชาติผู้ชายคนนี้เป็นนายทหาร ออกไปตามหัวเมืองไม่กลับมา วิญญาณรักนี้ได้รอคอยชายคนรัก กลับมาและต่างก็ตายจากกัน เมื่อถึงเวลาสัญญากรรมมาบรรจบ วิญาณหญิงคนนี้จึงตามไปพบเจอ ไม่น่าเชื่อ แม้อยู่ในต่างประเทศยังหากันจนเจอ หลอนมั้ยละค่ะ มันเป็นบ่วงกรรมจริง ๆ ค่ะ สำหรับดิฉันคนแสดงมีกรรมอะไรหรือค่ะ ภพชาติหนึ่ง ประมาณเป็นผู้คุ้มกฏระเบียบในรั้วในวัง จึงได้จึกหัว เฆี่ยนตีข้าทาสบริวาร เป็นกรรมส่งผลมาถึงชาตินี้ คือดิฉันจะปวดตามเนื้อตามตัว มากค่ะ อ.เจน บอกว่า การแสดงที่เราเล่นก็ช่วยผ่อนผลกรรมนั้นได้ด้วยค่ะ ซึ่งที่ได้พบกับตนเอง ก็เรื่องผมนี่แหละค่ะ ดิฉันต้องเสียเงินมากมายกับการทำผม ทำแล้วเปลี่ยนใหม่ เป็นอยู่อย่างนี้ บางทีก็แสบหนังหัว อ.เจน ถามว่า จริงหรือไม่ ดิฉันบอกว่าจริงค่ะ เพาะ อ.เจน เห็นกรรมของ ดิฉันที่ทำมาในอดีตค่ะ ทุกวันนี้กรวดน้ำให้ข้าทาสบริวาร ทั้งหญิง ชาย เด็ก เล็กคนชรา ที่ทำร้ายมาด้วยกายวาจาใจ ...กรวดน้ำด้วยจิตสำนึกค่ะ... ผลกรรมมีจริงค่ะ สุดท้ายนี้ ขอเชิญชวนทุกท่านร่วมทำบุญวันแม่แห่งชาติที่จะจัดขึ้นช่วงประมาณปลายเดือนสิงหาคม 2557 ซึ่งเป็นเดือนของวันแม่ปีหนึ่งมีเพียงครั้งเดียวค่ะ ครั้งนี้ ดิฉันต้องบอกว่าเป็นบุญใหญ่จริง ๆ ค่ะขอให้ติดตามงานบุญของ อ.เจน ด้วยกันนะค่ะ | 
โพสต์เมื่อ 2014-7-28 22:22:10
เพิ่มในรายการโปรด
Facebook
Twitter
Google+
แบ่งปัน
เจ้าของ